πράσσω

Ancient Greek

Alternative forms

πρᾱ́ττω (prā́ttō) — Attic
πρήσσω (prḗssō) — Epic, Ionic

Etymology

From Proto-Hellenic *prā́ťťō, from Proto-Indo-European *pr̥h₂-k-yé-ti, a *k-enlargement of *per(h₂)- (“to go over, cross”).^[1]

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /prǎːs.sɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpras.so/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpras.so/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpras.so/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpra.so/

Verb

πρᾱ́σσω • (prā́ssō) (Koine)

to do, practice
to accomplish, make

Inflection

Present: πρᾱ́σσω, πρᾱ́σσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πρᾱ́σσω	πρᾱ́σσεις	πρᾱ́σσει	πρᾱ́σσετον	πρᾱ́σσετον	πρᾱ́σσομεν	πρᾱ́σσετε	πρᾱ́σσουσῐ(ν)
	subjunctive	πρᾱ́σσω	πρᾱ́σσῃς	πρᾱ́σσῃ	πρᾱ́σσητον	πρᾱ́σσητον	πρᾱ́σσωμεν	πρᾱ́σσητε	πρᾱ́σσωσῐ(ν)
	optative	πρᾱ́σσοιμῐ	πρᾱ́σσοις	πρᾱ́σσοι	πρᾱ́σσοιτον	πρᾱσσοίτην	πρᾱ́σσοιμεν	πρᾱ́σσοιτε	πρᾱ́σσοιεν
	imperative		πρᾶσσε	πρᾱσσέτω	πρᾱ́σσετον	πρᾱσσέτων		πρᾱ́σσετε	πρᾱσσόντων
middle/ passive	indicative	πρᾱ́σσομαι	πρᾱ́σσῃ, πρᾱ́σσει	πρᾱ́σσεται	πρᾱ́σσεσθον	πρᾱ́σσεσθον	πρᾱσσόμεθᾰ	πρᾱ́σσεσθε	πρᾱ́σσονται
	subjunctive	πρᾱ́σσωμαι	πρᾱ́σσῃ	πρᾱ́σσηται	πρᾱ́σσησθον	πρᾱ́σσησθον	πρᾱσσώμεθᾰ	πρᾱ́σσησθε	πρᾱ́σσωνται
	optative	πρᾱσσοίμην	πρᾱ́σσοιο	πρᾱ́σσοιτο	πρᾱ́σσοισθον	πρᾱσσοίσθην	πρᾱσσοίμεθᾰ	πρᾱ́σσοισθε	πρᾱ́σσοιντο
	imperative		πρᾱ́σσου	πρᾱσσέσθω	πρᾱ́σσεσθον	πρᾱσσέσθων		πρᾱ́σσεσθε	πρᾱσσέσθων
		active				middle/passive
infinitive		πρᾱ́σσειν				πρᾱ́σσεσθαι
participle	m	πρᾱ́σσων				πρᾱσσόμενος
	f	πρᾱ́σσουσᾰ				πρᾱσσομένη
	n	πρᾶσσον				πρᾱσσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: πρᾱ́ττω, πρᾱ́ττομαι (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πρᾱ́ττω	πρᾱ́ττεις	πρᾱ́ττει	πρᾱ́ττετον	πρᾱ́ττετον	πρᾱ́ττομεν	πρᾱ́ττετε	πρᾱ́ττουσῐ(ν)
	subjunctive	πρᾱ́ττω	πρᾱ́ττῃς	πρᾱ́ττῃ	πρᾱ́ττητον	πρᾱ́ττητον	πρᾱ́ττωμεν	πρᾱ́ττητε	πρᾱ́ττωσῐ(ν)
	optative	πρᾱ́ττοιμῐ	πρᾱ́ττοις	πρᾱ́ττοι	πρᾱ́ττοιτον	πρᾱττοίτην	πρᾱ́ττοιμεν	πρᾱ́ττοιτε	πρᾱ́ττοιεν
	imperative		πρᾶττε	πρᾱττέτω	πρᾱ́ττετον	πρᾱττέτων		πρᾱ́ττετε	πρᾱττόντων
middle/ passive	indicative	πρᾱ́ττομαι	πρᾱ́ττῃ, πρᾱ́ττει	πρᾱ́ττεται	πρᾱ́ττεσθον	πρᾱ́ττεσθον	πρᾱττόμεθᾰ	πρᾱ́ττεσθε	πρᾱ́ττονται
	subjunctive	πρᾱ́ττωμαι	πρᾱ́ττῃ	πρᾱ́ττηται	πρᾱ́ττησθον	πρᾱ́ττησθον	πρᾱττώμεθᾰ	πρᾱ́ττησθε	πρᾱ́ττωνται
	optative	πρᾱττοίμην	πρᾱ́ττοιο	πρᾱ́ττοιτο	πρᾱ́ττοισθον	πρᾱττοίσθην	πρᾱττοίμεθᾰ	πρᾱ́ττοισθε	πρᾱ́ττοιντο
	imperative		πρᾱ́ττου	πρᾱττέσθω	πρᾱ́ττεσθον	πρᾱττέσθων		πρᾱ́ττεσθε	πρᾱττέσθων
		active				middle/passive
infinitive		πρᾱ́ττειν				πρᾱ́ττεσθαι
participle	m	πρᾱ́ττων				πρᾱττόμενος
	f	πρᾱ́ττουσᾰ				πρᾱττομένη
	n	πρᾶττον				πρᾱττόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: πρήσσω, πρήσσομαι (Ionic, Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πρήσσω	πρήσσεις	πρήσσει	πρήσσετον	πρήσσετον	πρήσσομεν	πρήσσετε	πρήσσουσῐ(ν)
	subjunctive	πρήσσω	πρήσσῃς	πρήσσῃ	πρήσσητον	πρήσσητον	πρήσσωμεν	πρήσσητε	πρήσσωσῐ(ν)
	optative	πρήσσοιμῐ	πρήσσοις	πρήσσοι	πρήσσοιτον	πρησσοίτην	πρήσσοιμεν	πρήσσοιτε	πρήσσοιεν
	imperative		πρῆσσε	πρησσέτω	πρήσσετον	πρησσέτων		πρήσσετε	πρησσόντων
middle/ passive	indicative	πρήσσομαι	πρήσσῃ, πρήσσει	πρήσσεται	πρήσσεσθον	πρήσσεσθον	πρησσόμεθᾰ	πρήσσεσθε	πρήσσονται
	subjunctive	πρήσσωμαι	πρήσσῃ	πρήσσηται	πρήσσησθον	πρήσσησθον	πρησσώμεθᾰ	πρήσσησθε	πρήσσωνται
	optative	πρησσοίμην	πρήσσοιο	πρήσσοιτο	πρήσσοισθον	πρησσοίσθην	πρησσοίμεθᾰ	πρήσσοισθε	πρήσσοιντο
	imperative		πρήσσου	πρησσέσθω	πρήσσεσθον	πρησσέσθων		πρήσσεσθε	πρησσέσθων
		active				middle/passive
infinitive		πρήσσειν				πρήσσεσθαι
participle	m	πρήσσων				πρησσόμενος
	f	πρήσσουσᾰ				πρησσομένη
	n	πρῆσσον				πρησσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔπρᾱσσον, ἐπρᾱσσόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπρᾱσσον	ἔπρᾱσσες	ἔπρᾱσσε(ν)	ἐπρᾱ́σσετον	ἐπρᾱσσέτην	ἐπρᾱ́σσομεν	ἐπρᾱ́σσετε	ἔπρᾱσσον
middle/ passive	indicative	ἐπρᾱσσόμην	ἐπρᾱ́σσου	ἐπρᾱ́σσετο	ἐπρᾱ́σσεσθον	ἐπρᾱσσέσθην	ἐπρᾱσσόμεθᾰ	ἐπρᾱ́σσεσθε	ἐπρᾱ́σσοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔπρᾱττον, ἐπρᾱττόμην (Attic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπρᾱττον	ἔπρᾱττες	ἔπρᾱττε(ν)	ἐπρᾱ́ττετον	ἐπρᾱττέτην	ἐπρᾱ́ττομεν	ἐπρᾱ́ττετε	ἔπρᾱττον
middle/ passive	indicative	ἐπρᾱττόμην	ἐπρᾱ́ττου	ἐπρᾱ́ττετο	ἐπρᾱ́ττεσθον	ἐπρᾱττέσθην	ἐπρᾱττόμεθᾰ	ἐπρᾱ́ττεσθε	ἐπρᾱ́ττοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: πρῆσσον, πρησσόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πρῆσσον	πρῆσσες	πρῆσσε(ν)	πρήσσετον	πρησσέτην	πρήσσομεν	πρήσσετε	πρῆσσον
middle/ passive	indicative	πρησσόμην	πρήσσου	πρήσσετο	πρήσσεσθον	πρησσέσθην	πρησσόμε(σ)θᾰ	πρήσσεσθε	πρήσσοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: πρῆσκον, πρησκόμην (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πρῆσκον	πρῆσκες	πρῆσκε(ν)	πρήσκετον	πρησκέτην	πρήσκομεν	πρήσκετε	πρῆσκον
middle/ passive	indicative	πρησκόμην	πρήσκου	πρήσκετο	πρήσκεσθον	πρησκέσθην	πρησκόμεθᾰ	πρήσκεσθε	πρήσκοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: πρᾱ́ξω, πρᾱ́ξομαι, πρᾱχθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πρᾱ́ξω	πρᾱ́ξεις	πρᾱ́ξει	πρᾱ́ξετον	πρᾱ́ξετον	πρᾱ́ξομεν	πρᾱ́ξετε	πρᾱ́ξουσῐ(ν)
active	optative	πρᾱ́ξοιμῐ	πρᾱ́ξοις	πρᾱ́ξοι	πρᾱ́ξοιτον	πρᾱξοίτην	πρᾱ́ξοιμεν	πρᾱ́ξοιτε	πρᾱ́ξοιεν
middle	indicative	πρᾱ́ξομαι	πρᾱ́ξῃ, πρᾱ́ξει	πρᾱ́ξεται	πρᾱ́ξεσθον	πρᾱ́ξεσθον	πρᾱξόμεθᾰ	πρᾱ́ξεσθε	πρᾱ́ξονται
middle	optative	πρᾱξοίμην	πρᾱ́ξοιο	πρᾱ́ξοιτο	πρᾱ́ξοισθον	πρᾱξοίσθην	πρᾱξοίμεθᾰ	πρᾱ́ξοισθε	πρᾱ́ξοιντο
passive	indicative	πρᾱχθήσομαι	πρᾱχθήσῃ	πρᾱχθήσεται	πρᾱχθήσεσθον	πρᾱχθήσεσθον	πρᾱχθησόμεθᾰ	πρᾱχθήσεσθε	πρᾱχθήσονται
passive	optative	πρᾱχθησοίμην	πρᾱχθήσοιο	πρᾱχθήσοιτο	πρᾱχθήσοισθον	πρᾱχθησοίσθην	πρᾱχθησοίμεθᾰ	πρᾱχθήσοισθε	πρᾱχθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		πρᾱ́ξειν			πρᾱ́ξεσθαι		πρᾱχθήσεσθαι
participle	m	πρᾱ́ξων			πρᾱξόμενος		πρᾱχθησόμενος
	f	πρᾱ́ξουσᾰ			πρᾱξομένη		πρᾱχθησομένη
	n	πρᾶξον			πρᾱξόμενον		πρᾱχθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: πρήξω, πρήξομαι, πρηχθήσομαι (Ionic, Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πρήξω	πρήξεις	πρήξει	πρήξετον	πρήξετον	πρήξομεν	πρήξετε	πρήξουσῐ(ν)
active	optative	πρήξοιμῐ	πρήξοις	πρήξοι	πρήξοιτον	πρηξοίτην	πρήξοιμεν	πρήξοιτε	πρήξοιεν
middle	indicative	πρήξομαι	πρήξῃ, πρήξει	πρήξεται	πρήξεσθον	πρήξεσθον	πρηξόμεθᾰ	πρήξεσθε	πρήξονται
middle	optative	πρηξοίμην	πρήξοιο	πρήξοιτο	πρήξοισθον	πρηξοίσθην	πρηξοίμεθᾰ	πρήξοισθε	πρήξοιντο
passive	indicative	πρηχθήσομαι	πρηχθήσῃ	πρηχθήσεται	πρηχθήσεσθον	πρηχθήσεσθον	πρηχθησόμεθᾰ	πρηχθήσεσθε	πρηχθήσονται
passive	optative	πρηχθησοίμην	πρηχθήσοιο	πρηχθήσοιτο	πρηχθήσοισθον	πρηχθησοίσθην	πρηχθησοίμεθᾰ	πρηχθήσοισθε	πρηχθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		πρήξειν			πρήξεσθαι		πρηχθήσεσθαι
participle	m	πρήξων			πρηξόμενος		πρηχθησόμενος
	f	πρήξουσᾰ			πρηξομένη		πρηχθησομένη
	n	πρῆξον			πρηξόμενον		πρηχθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔπρᾱξᾰ, ἐπρᾱξᾰ́μην, ἐπρᾱ́χθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπρᾱξᾰ	ἔπρᾱξᾰς	ἔπρᾱξε(ν)	ἐπρᾱ́ξᾰτον	ἐπρᾱξᾰ́την	ἐπρᾱ́ξᾰμεν	ἐπρᾱ́ξᾰτε	ἔπρᾱξᾰν
	subjunctive	πρᾱ́ξω	πρᾱ́ξῃς	πρᾱ́ξῃ	πρᾱ́ξητον	πρᾱ́ξητον	πρᾱ́ξωμεν	πρᾱ́ξητε	πρᾱ́ξωσῐ(ν)
	optative	πρᾱ́ξαιμῐ	πρᾱ́ξειᾰς, πρᾱ́ξαις	πρᾱ́ξειε(ν), πρᾱ́ξαι	πρᾱ́ξαιτον	πρᾱξαίτην	πρᾱ́ξαιμεν	πρᾱ́ξαιτε	πρᾱ́ξειᾰν, πρᾱ́ξαιεν
	imperative		πρᾶξον	πρᾱξᾰ́τω	πρᾱ́ξᾰτον	πρᾱξᾰ́των		πρᾱ́ξᾰτε	πρᾱξᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπρᾱξᾰ́μην	ἐπρᾱ́ξω	ἐπρᾱ́ξᾰτο	ἐπρᾱ́ξᾰσθον	ἐπρᾱξᾰ́σθην	ἐπρᾱξᾰ́μεθᾰ	ἐπρᾱ́ξᾰσθε	ἐπρᾱ́ξᾰντο
	subjunctive	πρᾱ́ξωμαι	πρᾱ́ξῃ	πρᾱ́ξηται	πρᾱ́ξησθον	πρᾱ́ξησθον	πρᾱξώμεθᾰ	πρᾱ́ξησθε	πρᾱ́ξωνται
	optative	πρᾱξαίμην	πρᾱ́ξαιο	πρᾱ́ξαιτο	πρᾱ́ξαισθον	πρᾱξαίσθην	πρᾱξαίμεθᾰ	πρᾱ́ξαισθε	πρᾱ́ξαιντο
	imperative		πρᾶξαι	πρᾱξᾰ́σθω	πρᾱ́ξᾰσθον	πρᾱξᾰ́σθων		πρᾱ́ξᾰσθε	πρᾱξᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπρᾱ́χθην	ἐπρᾱ́χθης	ἐπρᾱ́χθη	ἐπρᾱ́χθητον	ἐπρᾱχθήτην	ἐπρᾱ́χθημεν	ἐπρᾱ́χθητε	ἐπρᾱ́χθησᾰν
	subjunctive	πρᾱχθῶ	πρᾱχθῇς	πρᾱχθῇ	πρᾱχθῆτον	πρᾱχθῆτον	πρᾱχθῶμεν	πρᾱχθῆτε	πρᾱχθῶσῐ(ν)
	optative	πρᾱχθείην	πρᾱχθείης	πρᾱχθείη	πρᾱχθεῖτον, πρᾱχθείητον	πρᾱχθείτην, πρᾱχθειήτην	πρᾱχθεῖμεν, πρᾱχθείημεν	πρᾱχθεῖτε, πρᾱχθείητε	πρᾱχθεῖεν, πρᾱχθείησᾰν
	imperative		πρᾱ́χθητῐ	πρᾱχθήτω	πρᾱ́χθητον	πρᾱχθήτων		πρᾱ́χθητε	πρᾱχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		πρᾶξαι			πρᾱ́ξᾰσθαι		πρᾱχθῆναι
participle	m	πρᾱ́ξᾱς			πρᾱξᾰ́μενος		πρᾱχθείς
	f	πρᾱ́ξᾱσᾰ			πρᾱξᾰμένη		πρᾱχθεῖσᾰ
	n	πρᾶξᾰν			πρᾱξᾰ́μενον		πρᾱχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔπρηξᾰ, ἐπρηξᾰ́μην, ἐπρήχθην (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔπρηξᾰ	ἔπρηξᾰς	ἔπρηξε(ν)	ἐπρήξᾰτον	ἐπρηξᾰ́την	ἐπρήξᾰμεν	ἐπρήξᾰτε	ἔπρηξᾰν
	subjunctive	πρήξω	πρήξῃς	πρήξῃ	πρήξητον	πρήξητον	πρήξωμεν	πρήξητε	πρήξωσῐ(ν)
	optative	πρήξαιμῐ	πρήξειᾰς, πρήξαις	πρήξειε(ν), πρήξαι	πρηξεῖτον	πρηξείτην	πρηξεῖμεν	πρηξεῖτε	πρηξεῖεν
	imperative		πρῆξον	πρηξᾰ́τω	πρήξᾰτον	πρηξᾰ́των		πρήξᾰτε	πρηξᾰ́ντων
middle	indicative	ἐπρηξᾰ́μην	ἐπρήξω	ἐπρήξᾰτο	ἐπρήξᾰσθον	ἐπρηξᾰ́σθην	ἐπρηξᾰ́μεθᾰ	ἐπρήξᾰσθε	ἐπρήξᾰντο
	subjunctive	πρήξωμαι	πρήξηαι	πρήξηται	πρήξησθον	πρήξησθον	πρηξώμεθᾰ	πρήξησθε	πρήξωνται
	optative	πρηξαίμην	πρήξαιο	πρήξαιτο	πρήξαισθον	πρηξαίσθην	πρηξαίμεθᾰ	πρήξαισθε	πρηξαίᾰτο
	imperative		πρῆξαι	πρηξᾰ́σθω	πρήξᾰσθον	πρηξᾰ́σθων		πρήξᾰσθε	πρηξᾰ́σθων
passive	indicative	ἐπρήχθην	ἐπρήχθης	ἐπρήχθη	ἐπρήχθητον	ἐπρηχθήτην	ἐπρήχθημεν	ἐπρήχθητε	ἐπρήχθησᾰν
	subjunctive	πρηχθῶ	πρηχθῇς	πρηχθῇ	πρηχθῆτον	πρηχθῆτον	πρηχθῶμεν	πρηχθῆτε	πρηχθῶσῐ(ν)
	optative	πρηχθείην	πρηχθείης	πρηχθείη	πρηχθεῖτον, πρηχθείητον	πρηχθείτην, πρηχθειήτην	πρηχθεῖμεν, πρηχθείημεν	πρηχθεῖτε, πρηχθείητε	πρήχθειεν, πρηχθείησᾰν
	imperative		πρήχθητῐ	πρηχθήτω	πρήχθητον	πρηχθήτων		πρήχθητε	πρηχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		πρῆξαι			πρήξᾰσθαι		πρηχθῆναι
participle	m	πρήξᾱς			πρηξᾰ́μενος		πρηχθείς
	f	πρήξᾱσᾰ			πρηξᾰμένη		πρηχθεῖσᾰ
	n	πρῆξᾰν			πρηξᾰ́μενον		πρηχθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: πρῆξᾰ, πρηξᾰ́μην, πρήχθην (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πρῆξᾰ	πρῆξᾰς	πρῆξε(ν)	πρήξᾰτον	πρηξᾰ́την	πρήξᾰμεν	πρήξᾰτε	πρῆξᾰν
	subjunctive	πρήξω	πρήξῃς	πρήξῃ	πρήξητον	πρήξητον	πρήξωμεν	πρήξητε	πρήξωσῐ(ν)
	optative	πρήξαιμῐ	πρήξειᾰς, πρήξαις	πρήξειε(ν), πρήξαι	πρηξεῖτον	πρηξείτην	πρηξεῖμεν	πρηξεῖτε	πρηξεῖεν
	imperative		πρῆξον	πρηξᾰ́τω	πρήξᾰτον	πρηξᾰ́των		πρήξᾰτε	πρηξᾰ́ντων
middle	indicative	πρηξᾰ́μην	πρήξω	πρήξᾰτο	πρήξᾰσθον	πρηξᾰ́σθην	πρηξᾰ́μεθᾰ	πρήξᾰσθε	πρήξᾰντο
	subjunctive	πρήξωμαι	πρήξηαι	πρήξηται	πρήξησθον	πρήξησθον	πρηξώμεθᾰ	πρήξησθε	πρήξωνται
	optative	πρηξαίμην	πρήξαιο	πρήξαιτο	πρήξαισθον	πρηξαίσθην	πρηξαίμεθᾰ	πρήξαισθε	πρηξαίᾰτο
	imperative		πρῆξαι	πρηξᾰ́σθω	πρήξᾰσθον	πρηξᾰ́σθων		πρήξᾰσθε	πρηξᾰ́σθων
passive	indicative	πρήχθην	πρήχθης	πρήχθη	πρήχθητον	πρηχθήτην	πρήχθημεν	πρήχθητε	πρήχθησᾰν
	subjunctive	πρηχθῶ	πρηχθῇς	πρηχθῇ	πρηχθῆτον	πρηχθῆτον	πρηχθῶμεν	πρηχθῆτε	πρηχθῶσῐ(ν)
	optative	πρηχθείην	πρηχθείης	πρηχθείη	πρηχθεῖτον, πρηχθείητον	πρηχθείτην, πρηχθειήτην	πρηχθεῖμεν, πρηχθείημεν	πρηχθεῖτε, πρηχθείητε	πρήχθειεν, πρηχθείησᾰν
	imperative		πρήχθητῐ	πρηχθήτω	πρήχθητον	πρηχθήτων		πρήχθητε	πρηχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		πρῆξαι			πρήξᾰσθαι		πρηχθῆναι
participle	m	πρήξᾱς			πρηξᾰ́μενος		πρηχθείς
	f	πρήξᾱσᾰ			πρηξᾰμένη		πρηχθεῖσᾰ
	n	πρῆξᾰν			πρηξᾰ́μενον		πρηχθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: πέπρᾱγᾰ, πέπρᾱγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πέπρᾱγᾰ	πέπρᾱγᾰς	πέπρᾱγε(ν)	πεπρᾱ́γᾰτον	πεπρᾱ́γᾰτον	πεπρᾱ́γᾰμεν	πεπρᾱ́γᾰτε	πεπρᾱ́γᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεπρᾱ́γω	πεπρᾱ́γῃς	πεπρᾱ́γῃ	πεπρᾱ́γητον	πεπρᾱ́γητον	πεπρᾱ́γωμεν	πεπρᾱ́γητε	πεπρᾱ́γωσῐ(ν)
	optative	πεπρᾱ́γοιμῐ, πεπρᾱγοίην	πεπρᾱ́γοις, πεπρᾱγοίης	πεπρᾱ́γοι, πεπρᾱγοίη	πεπρᾱ́γοιτον	πεπρᾱγοίτην	πεπρᾱ́γοιμεν	πεπρᾱ́γοιτε	πεπρᾱ́γοιεν
	imperative		πέπρᾱγε	πεπρᾱγέτω	πεπρᾱ́γετον	πεπρᾱγέτων		πεπρᾱ́γετε	πεπρᾱγόντων
middle/ passive	indicative	πέπρᾱγμαι	πέπρᾱξαι	πέπρᾱκται	πέπρᾱχθον	πέπρᾱχθον	πεπρᾱ́γμεθᾰ	πέπρᾱχθε	πεπρᾱ́γᾰται
	subjunctive	πεπρᾱγμένος ὦ	πεπρᾱγμένος ᾖς	πεπρᾱγμένος ᾖ	πεπρᾱγμένω ἦτον	πεπρᾱγμένω ἦτον	πεπρᾱγμένοι ὦμεν	πεπρᾱγμένοι ἦτε	πεπρᾱγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεπρᾱγμένος εἴην	πεπρᾱγμένος εἴης	πεπρᾱγμένος εἴη	πεπρᾱγμένω εἴητον/εἶτον	πεπρᾱγμένω εἰήτην/εἴτην	πεπρᾱγμένοι εἴημεν/εἶμεν	πεπρᾱγμένοι εἴητε/εἶτε	πεπρᾱγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πέπρᾱξο	πεπρᾱ́χθω	πέπρᾱχθον	πεπρᾱ́χθων		πέπρᾱχθε	πεπρᾱ́χθων
		active				middle/passive
infinitive		πεπρᾱγέναι				πεπρᾶχθαι
participle	m	πεπρᾱγώς				πεπρᾱγμένος
	f	πεπρᾱγυῖᾰ				πεπρᾱγμένη
	n	πεπρᾱγός				πεπρᾱγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: πέπρᾱχᾰ, πέπρᾱγμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πέπρᾱχᾰ	πέπρᾱχᾰς	πέπρᾱχε(ν)	πεπρᾱ́χᾰτον	πεπρᾱ́χᾰτον	πεπρᾱ́χᾰμεν	πεπρᾱ́χᾰτε	πεπρᾱ́χᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεπρᾱ́χω	πεπρᾱ́χῃς	πεπρᾱ́χῃ	πεπρᾱ́χητον	πεπρᾱ́χητον	πεπρᾱ́χωμεν	πεπρᾱ́χητε	πεπρᾱ́χωσῐ(ν)
	optative	πεπρᾱ́χοιμῐ, πεπρᾱχοίην	πεπρᾱ́χοις, πεπρᾱχοίης	πεπρᾱ́χοι, πεπρᾱχοίη	πεπρᾱ́χοιτον	πεπρᾱχοίτην	πεπρᾱ́χοιμεν	πεπρᾱ́χοιτε	πεπρᾱ́χοιεν
	imperative		πέπρᾱχε	πεπρᾱχέτω	πεπρᾱ́χετον	πεπρᾱχέτων		πεπρᾱ́χετε	πεπρᾱχόντων
middle/ passive	indicative	πέπρᾱγμαι	πέπρᾱξαι	πέπρᾱκται	πέπρᾱχθον	πέπρᾱχθον	πεπρᾱ́γμεθᾰ	πέπρᾱχθε	πεπρᾱ́χᾰται
	subjunctive	πεπρᾱγμένος ὦ	πεπρᾱγμένος ᾖς	πεπρᾱγμένος ᾖ	πεπρᾱγμένω ἦτον	πεπρᾱγμένω ἦτον	πεπρᾱγμένοι ὦμεν	πεπρᾱγμένοι ἦτε	πεπρᾱγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεπρᾱγμένος εἴην	πεπρᾱγμένος εἴης	πεπρᾱγμένος εἴη	πεπρᾱγμένω εἴητον/εἶτον	πεπρᾱγμένω εἰήτην/εἴτην	πεπρᾱγμένοι εἴημεν/εἶμεν	πεπρᾱγμένοι εἴητε/εἶτε	πεπρᾱγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πέπρᾱξο	πεπρᾱ́χθω	πέπρᾱχθον	πεπρᾱ́χθων		πέπρᾱχθε	πεπρᾱ́χθων
		active				middle/passive
infinitive		πεπρᾱχέναι				πεπρᾶχθαι
participle	m	πεπρᾱχώς				πεπρᾱγμένος
	f	πεπρᾱχυῖᾰ				πεπρᾱγμένη
	n	πεπρᾱχός				πεπρᾱγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: πέπρηγᾰ, πέπρηγμαι (Ionic, Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πέπρηγᾰ	πέπρηγᾰς	πέπρηγε(ν)	πεπρήγᾰτον	πεπρήγᾰτον	πεπρήγᾰμεν	πεπρήγᾰτε	πεπρήγᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεπρήγω	πεπρήγῃς	πεπρήγῃ	πεπρήγητον	πεπρήγητον	πεπρήγωμεν	πεπρήγητε	πεπρήγωσῐ(ν)
	optative	πεπρήγοιμῐ, πεπρηγοίην	πεπρήγοις, πεπρηγοίης	πεπρήγοι, πεπρηγοίη	πεπρήγοιτον	πεπρηγοίτην	πεπρήγοιμεν	πεπρήγοιτε	πεπρήγοιεν
	imperative		πέπρηγε	πεπρηγέτω	πεπρήγετον	πεπρηγέτων		πεπρήγετε	πεπρηγόντων
middle/ passive	indicative	πέπρηγμαι	πέπρηξαι	πέπρηκται	πέπρηχθον	πέπρηχθον	πεπρήγμεθᾰ	πέπρηχθε	πεπρήγᾰται
	subjunctive	πεπρηγμένος ὦ	πεπρηγμένος ᾖς	πεπρηγμένος ᾖ	πεπρηγμένω ἦτον	πεπρηγμένω ἦτον	πεπρηγμένοι ὦμεν	πεπρηγμένοι ἦτε	πεπρηγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεπρηγμένος εἴην	πεπρηγμένος εἴης	πεπρηγμένος εἴη	πεπρηγμένω εἴητον/εἶτον	πεπρηγμένω εἰήτην/εἴτην	πεπρηγμένοι εἴημεν/εἶμεν	πεπρηγμένοι εἴητε/εἶτε	πεπρηγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πέπρηξο	πεπρήχθω	πέπρηχθον	πεπρήχθων		πέπρηχθε	πεπρήχθων
		active				middle/passive
infinitive		πεπρηγέναι				πεπρῆχθαι
participle	m	πεπρηγώς				πεπρηγμένος
	f	πεπρηγυῖᾰ				πεπρηγμένη
	n	πεπρηγός				πεπρηγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: πέπρηχᾰ, πέπρηγμαι (Ionic, Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πέπρηχᾰ	πέπρηχᾰς	πέπρηχε(ν)	πεπρήχᾰτον	πεπρήχᾰτον	πεπρήχᾰμεν	πεπρήχᾰτε	πεπρήχᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεπρήχω	πεπρήχῃς	πεπρήχῃ	πεπρήχητον	πεπρήχητον	πεπρήχωμεν	πεπρήχητε	πεπρήχωσῐ(ν)
	optative	πεπρήχοιμῐ, πεπρηχοίην	πεπρήχοις, πεπρηχοίης	πεπρήχοι, πεπρηχοίη	πεπρήχοιτον	πεπρηχοίτην	πεπρήχοιμεν	πεπρήχοιτε	πεπρήχοιεν
	imperative		πέπρηχε	πεπρηχέτω	πεπρήχετον	πεπρηχέτων		πεπρήχετε	πεπρηχόντων
middle/ passive	indicative	πέπρηγμαι	πέπρηξαι	πέπρηκται	πέπρηχθον	πέπρηχθον	πεπρήγμεθᾰ	πέπρηχθε	πεπρήχᾰται
	subjunctive	πεπρηγμένος ὦ	πεπρηγμένος ᾖς	πεπρηγμένος ᾖ	πεπρηγμένω ἦτον	πεπρηγμένω ἦτον	πεπρηγμένοι ὦμεν	πεπρηγμένοι ἦτε	πεπρηγμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεπρηγμένος εἴην	πεπρηγμένος εἴης	πεπρηγμένος εἴη	πεπρηγμένω εἴητον/εἶτον	πεπρηγμένω εἰήτην/εἴτην	πεπρηγμένοι εἴημεν/εἶμεν	πεπρηγμένοι εἴητε/εἶτε	πεπρηγμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πέπρηξο	πεπρήχθω	πέπρηχθον	πεπρήχθων		πέπρηχθε	πεπρήχθων
		active				middle/passive
infinitive		πεπρηχέναι				πεπρῆχθαι
participle	m	πεπρηχώς				πεπρηγμένος
	f	πεπρηχυῖᾰ				πεπρηγμένη
	n	πεπρηχός				πεπρηγμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀπρᾱγμοσύνη (aprāgmosúnē)
ἀπρᾱ́γμων (aprā́gmōn)
ἀπρᾱκτέω (aprāktéō)
ἄπρᾱκτος (áprāktos)
διαπρᾱγματεύομαι (diaprāgmateúomai)
δικαιοπρᾱγέω (dikaioprāgéō)
δικαιοπρᾱ́γημα (dikaioprā́gēma)
δικαιοπρᾱγής (dikaioprāgḗs)
δικαιοπρᾱγία (dikaioprāgía)
δυσπρᾱγέω (dusprāgéō)
δυσπρᾱγής (dusprāgḗs)
ἔμπρᾱκτος (émprāktos)
ἐναντιοπρᾱγέω (enantioprāgéō)
εὐπρᾱγέω (euprāgéō)
εὐπρᾱ́γημα (euprā́gēma)
εὐπρᾱγία (euprāgía)
ἰδιοπρᾱγέω (idioprāgéō)
κακοπρᾱγέω (kakoprāgéō)
κακοπρᾱγία (kakoprāgía)
κακοπρᾱγμοσύνη (kakoprāgmosúnē)
κακοπρᾱ́γμων (kakoprā́gmōn)
κοινοπρᾱγέω (koinoprāgéō)
κοινοπρᾱγία (koinoprāgía)
μεγαλοπρᾱγμοσύνη (megaloprāgmosúnē)
μεγαλοπρᾱ́γμων (megaloprā́gmōn)
πολυπρᾱγμονέω (poluprāgmonéō)
πολυπρᾱγμοσύνη (poluprāgmosúnē)
πολυπρᾱ́γμων (poluprā́gmōn)
πρᾶγμα (prâgma)
πρᾱγματεία (prāgmateía)
πρᾱγματεύομαι (prāgmateúomai)
πρᾱγματευτέος (prāgmateutéos)
πρᾱγματευτής (prāgmateutḗs)
πρᾱγματευτικός (prāgmateutikós)
πρᾱγματικός (prāgmatikós)
πρᾱγμάτιον (prāgmátion)
πρᾱγματώδης (prāgmatṓdēs)
πρᾶγος (prâgos)
πρᾱκτέος (prāktéos)
πρᾱκτήρ (prāktḗr)
πρᾱ́κτης (prā́ktēs)
πρᾱκτικός (prāktikós)
πρᾱκτός (prāktós)
πρᾱ́κτωρ (prā́ktōr)
πρᾶξις (prâxis)
συμπρᾱ́κτωρ (sumprā́ktōr)
συμπρᾱ́σσω (sumprā́ssō)
φιλοπρᾱγμοσύνη (philoprāgmosúnē)
φιλοπρᾱ́γμων (philoprā́gmōn)

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “πρᾱ́σσω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), volume II, with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 1229-1230

πράσσω

Contents

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

Pronunciation

Verb

Inflection

Derived terms

See also

References

Further reading