beperken

Dutch

Etymology

From perk +‎ be- -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈpɛrkə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧per‧ken
• Rhymes: -ɛrkən

Verb

beperken

1. (transitive) to limit, to curtail, to restrict, to constrain

   De vrijheid van meningsuiting wordt niet alleen door de wet beperkt, maar ook door normen van moraal en beschaving.

   Freedom of speech is not only bounded by the law, but also by norms of morality and civility.

2. (transitive) to abridge

Conjugation

Conjugation of beperken (weak, prefixed)
infinitive	beperken
past singular	beperkte
past participle	beperkt
infinitive	beperken
gerund	beperken n
	present tense	past tense
1st person singular	beperk	beperkte
2nd person sing. (jij)	beperkt, beperk2	beperkte
2nd person sing. (u)	beperkt	beperkte
2nd person sing. (gij)	beperkt	beperkte
3rd person singular	beperkt	beperkte
plural	beperken	beperkten
subjunctive sing.1	beperke	beperkte
subjunctive plur.1	beperken	beperkten
imperative sing.	beperk
imperative plur.1	beperkt
participles	beperkend	beperkt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• beperking

Descendants

• Afrikaans: beperk