brakować

Polish

Etymology

Adapted borrowing of Middle Low German braken +‎ -ować.

Pronunciation

• IPA^(key): /braˈkɔ.vat͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔvat͡ɕ
• Syllabification: bra‧ko‧wać

Verb

brakować impf

1. (intransitive, impersonal) to lack, to be out of, to be without [with dative ‘person lacking something’ and genitive ‘thing lacked’]

   Brakuje nam chleba. ― We are out of bread.

2. (intransitive, impersonal) to be missing [with dative ‘person or thing missing something’], [with genitive ‘thing missed’]

   Maszynie brakuje tej części. ― The machine is missing this part.

Conjugation

Conjugation of brakować
infinitive	brakować
present indicative	brakuje
past indicative	brakowało
future indicative	będzie brakować będzie brakowało
conditional	brakowałoby by brakowało
imperative	niech brakuje

Derived terms

verbs

• wybrakować
• zabraknąć
• zabrakować

 

Further reading

• brakować in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• brakować in Polish dictionaries at PWN