podmiot

Polish

Etymology

Deverbal of pod- (“below, under”) +‎ miotać (“to fling, to hurl”). Calque of Latin subjectum.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpɔd.mjɔt/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔdmjɔt
• Syllabification: pod‧miot

Noun

podmiot m inan

1. (grammar) subject

   Coordinate terms: dopełnienie, przedmiot

2. entity

Declension

Declension of podmiot

	singular	plural
nominative	podmiot	podmioty
genitive	podmiotu	podmiotów
dative	podmiotowi	podmiotom
accusative	podmiot	podmioty
instrumental	podmiotem	podmiotami
locative	podmiocie	podmiotach
vocative	podmiocie	podmioty

Derived terms

adjectives

• bezpodmiotowy
• podmiotowy

 

adverb

• bezpodmiotowo

 

noun

• literatura przedmiotu

 

Related terms

• przedmiot

 

Descendants

• → Czech: podmět

Further reading

• podmiot in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• podmiot in Polish dictionaries at PWN