toedienen

Dutch

Etymology

From toe +‎ dienen.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

toedienen

1. to administer

Conjugation

Conjugation of toedienen (weak, separable)
infinitive	toedienen
past singular	diende toe
past participle	toegediend
infinitive	toedienen
gerund	toedienen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	dien toe	diende toe	toedien	toediende
2nd person sing. (jij)	dient toe, dien toe2	diende toe	toedient	toediende
2nd person sing. (u)	dient toe	diende toe	toedient	toediende
2nd person sing. (gij)	dient toe	diende toe	toedient	toediende
3rd person singular	dient toe	diende toe	toedient	toediende
plural	dienen toe	dienden toe	toedienen	toedienden
subjunctive sing.1	diene toe	diende toe	toediene	toediende
subjunctive plur.1	dienen toe	dienden toe	toedienen	toedienden
imperative sing.	dien toe
imperative plur.1	dient toe
participles	toedienend	toegediend
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• dienen toe