zwieńczenie

Polish

Etymology

From zwieńczyć +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /zvjɛɲˈt͡ʂɛ.ɲɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: zwień‧cze‧nie

Noun

zwieńczenie n

1. verbal noun of zwieńczyć
2. crown, pinnacle
3. (architecture) coping

Declension

Declension of zwieńczenie

	singular	plural
nominative	zwieńczenie	zwieńczenia
genitive	zwieńczenia	zwieńczeń
dative	zwieńczeniu	zwieńczeniom
accusative	zwieńczenie	zwieńczenia
instrumental	zwieńczeniem	zwieńczeniami
locative	zwieńczeniu	zwieńczeniach
vocative	zwieńczenie	zwieńczenia

Further reading

• zwieńczenie in Polish dictionaries at PWN
• zwieńczenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN