Charlotte Gainsbourg

Charlotte GAINSBOURG (naskiĝis la  21-an de julio 1971 (nun 1971-07-21) en Londono), estas franca-brita aktorino kaj kantistino. Filino de Serge Gainsbourg kaj Jane Birkin, ŝi frue debutis kinan karieron, pelate de sia patrino. Ŝi edziniĝis al Yvan Attal, mem komediisto kaj reĝisoro.

Charlotte Gainsbourg
Charlotte Gainsbourg, 2010
Bazaj informoj
Naskonomo	Charlotte Lucy Gainsbourg
Naskiĝo	21-an de julio 1971 (1971-07-21) (53-jaraĝa) en Marylebone, Londono,  Unuiĝinta Reĝlando (Britio)
Ĝenroj	alternativa rokmuziko • sendependa popmuziko
Profesio	Aktorino, kantistino
Retejo	www.charlotte-gainsbourg.com
Persona informo
Naskonomo	Charlotte Lucy Gainsbourg
Lingvoj	franca • angla
Ŝtataneco	Unuiĝinta Reĝlando (Britio) Francio
Alma mater	Lernejo Jeannine Manuel
Familio
Patro	Serge Gainsbourg
Patrino	Jane Birkin
Frat(in)oj	Kate Barry, Lou Doillon kaj Lulu Gainsbourg (en)
Amkunulo	Yvan Attal
Infanoj	Ben Attal (en) , Alice Attal (en)
Okupo
Okupo	aktoro filma scenaristo modelo de la erotika fotografio kinisto muzikisto kantisto filmreĝisoro
Verkoj	Nymphomaniac
TTT
Retejo	http://www.charlotte-gainsbourg.com/

Dum la nokto de la 5-a al la 6-a de septembro 2007, ŝi estis urĝe operaciita pro cerba hemoragio, post akcidento de akvoskiado.

Kino

Kariero

En 1984, Jane Birkin, dum filmado en La Pirate de Jacques Doillon, instigis sian filinon trapasi selektadon de Élie Chouraqui por Paroles et musique. Tiel ŝi ekhavis sian unuan rolon kiam ŝi estis 13-jarojn aĝa. Sekvan jaron, Jacques Doillon proponis al ŝi kelkajn pecojn en La Tentation d'Isabelle, pro kio ŝi estis rimarkita de Claude Miller. Tiu ĉi proponis al ŝi unu el la ĉefaj roloj en sia filmo L'Effrontée. Tiu aktorado havigis al ŝi César-on por plej bona virina espero en 1986. Ŝi poste laboris kun sia patro (Charlotte for Ever en 1986), poste kun sia patrino (Kung Fu Master ! en 1987). En 1988, Claude Miller denove kunvokis ŝin por La Petite Voleuse laŭ scenaro de François Truffaut. Tamen nur post Merci la vie de Bertrand Blier Charlotte decidis dediĉi sin al kina kariero. Paradokse, en tiu momento ŝia kariero ŝajnis stagni, malgraŭ denova renkontiĝo kun Jacques Doillon en la ĉefa rolo de Amoureuse. Ŝia kariero restartis ekde 2001 per du filmoj de ŝia edzo Ma femme est une actrice kaj Ils se marièrent et eurent beaucoup d'enfants, ankaŭ je internacia nivelo per 21 grammes kie ŝi ludis kun Sean Penn.

Filmaro

• 1984: Paroles et musique, de Élie Chouraqui
• 1985: L'Effrontée, de Claude Miller
• 1985: La Tentation d'Isabelle, de Jacques Doillon
• 1986: Charlotte for Ever, de Serge Gainsbourg
• 1987: Jane B. par Agnès V., de Agnès Varda
• 1987: Kung-fu master !, de Agnès Varda
• 1988: La Petite Voleuse, de Claude Miller
• 1990: Merci la vie, de Bertrand Blier
• 1990: Aux yeux du monde, de Éric Rochant
• 1990: Il sole anche di notte de la fratoj Taviani
• 1991: Amoureuse, de Jacques Doillon
• 1991: Contre l'oubli, de Patrice Chéreau
• 1991: Anna Oz, de Éric Rochant
• 1992: Cement Garden (The Cement Garden), de Andrew Birkin
• 1993: Grosse Fatigue, de Michel Blanc, en propra rolo
• 1995: Anna Oz, de Éric Rochant
• 1996: Love, etc., de Marion Vernoux
• 1996: Jane Eyre, de Franco Zeffirelli
• 1998: Passionnément, de Bruno Nuytten
• 1999: Suspicion (The Intruder), de David Bailey
• 1999: La Bûche, de Danièle Thompson
• 2000: Félix et Lola, de Patrice Leconte
• 2000: Les Misérables, de Josée Dayan (TV)
• 2001: Ma femme est une actrice, de Yvan Attal
• 2003: 21 gramoj, de Alejandro González Iñárritu
• 2004: Ils se marièrent et eurent beaucoup d'enfants, de Yvan Attal
• 2005: L'un reste, l'autre part, de Claude Berri
• 2005: Lemming, de Dominik Moll
• 2006: La Science des rêves, de Michel Gondry
• 2006: Prête-moi ta main, de Éric Lartigau
• 2007: I'm Not There, de Todd Haynes
• 2007: Golden Door, de Emanuele Crialese
• 2008: City of Your Final Destination de James Ivory
• 2009: Max et les Maximonstres de Spike Jonze (voĉo de KW)
• 2009: Antichrist de Lars von Trier
• 2009: Persécution de Patrice Chéreau
• 2010: L'Arbre de Julie Bertucelli
• 2011: Melancholia de Lars von Trier
• 2012: Confession d'un enfant du siècle de Sylvie Verheyde
• 2012: Do Not Disturb de Yvan Attal
• 2013: Nymphomaniac de Lars von Trier
• 2013: Jacky au royaume des filles de Riad Sattouf
• 2014: Son épouse de Michel Spinosa
• 2014: Every Thing Will Be Fine de Wim Wenders
• 2014: Trois cœurs de Benoît Jacquot
• 2014: Samba de Éric Toledano kaj Olivier Nakache
• 2014: L'Incomprise de Asia Argento
• 2015: Every Thing Will Be Fine de Wim Wenders
• 2016: Independence Day: Resurgence de Roland Emmerich
• 2016: Ils sont partout de Yvan Attal
• 2017: True Crimes de Alexandros Avranas
• 2017: Norman de Joseph Cedar
• 2017: Les Fantômes d'Ismaël de Arnaud Desplechin
• 2017: Le Bonhomme de neige (The Snowman) de Tomas Alfredson
• 2017: La Promesse de l'aube de Éric Barbier

Rekompencoj

• 1985: César por plej bona virina espero en L'Effrontée
• 2000: César por plej bona aktorino en dua rolo en La bûche
• 2009: Festivalo de Cannes: Premio por virina interpretado en Antichrist de Lars von Trier.

Kanzono

Kariero

Charlotte kantis plurfoje. Unuafoje en la albumo de Serge Gainsbourg, Love on the beat, en 1983, kie ŝi kantis Lemon incest duope kun li. Muzikvideo, kie Charlotte aperas en subvesto kuŝante ĉe sia patro, montriĝis ambigua; vortoj elvokas "amon, kiun ni neniam faros kune".

En 1986, ŝi rekomencis en la albumo Charlotte for Ever, kie pozante malfacilan adoleskantinon, ŝi kantis serion da tekstoj kun provoka enhavo: Charlotte for ever, Plus doux avec moi (ambaŭ duope kun Serge), Élastique, Zéro pointé vers l'infini.

Dum 8 jaroj ŝi ne plu kantis, ĝis ŝi engaĝis sin en la aventuron de Les Enfoirés, kantistoj kiuj subtenas bonfaran organizaĵon Restoracioj de l' koro: en 1994, en la spektaklo Les Enfoirés au grand Rex, ŝi interpretis Di doo dah, verkitan de sia patro kaj kreitan de sia patrino, Un autre monde de Téléphone kaj La chanson des restos de Jean-Jacques Goldman. Ŝi denove laboris en 2001 por la Restoracioj de l'koro, en 2001: L'odyssée des Enfoirés, kie ŝi interalie interpretis kanzonon de Renaud, Manu, kun Francis Cabrel, Julien Clerc kaj alia komediisto, Thierry Lhermitte.

En 1996, ŝi partoprenis la filmmuzikon de Love, etc.. En 2000, aŭdeblis ŝia voĉo en albumo Music de Madonna: la komenco de la kanzono What it feels like for a girl enhavas kelkajn vortojn eldiritajn de Charlotte en la filmo The Cement Garden. Ŝia lasta vera duopo estas If kun Étienne Daho en lia albumo Réévolution (2003). En 2005, Charlotte partoprenis filmmuzikon de L'un reste, l'autre part, interpretante samtitolan kanzonon.

La 28-an de aŭgusto 2006 aperis ŝia dua albumo "5:55" kunlabore kun la grupo Air, Jarvis Cocker, Nigel Godrich, Tony Allen, David Campbell kaj Neil Hannon de The Divine Comedy. La albumo enhavas francajn kaj anglajn kanzonojn.

Diskaro

Albumoj

• 1986: Charlotte for Ever

• 2003: Réévolution de Étienne Daho

"If" duope kun Étienne Daho

• 2006: 5:55

1. "5:55"
2. "AF607105"
3. "The operation"
4. "Tel que tu es"
5. "The songs that we sing"
6. "Beauty mark"
7. "Little monsters"
8. "Jamais"
9. "Night-time intermission"
10. "Everything I cannot see"
11. "Morning song"

• 2009: IRM

1. "Master’s Hands"
2. "IRM"
3. "Le Chat du Café des Artistes"
4. "In The End"
5. "Heaven Can Wait"
6. "Me And Jane Doe"
7. "Vanities"
8. "Time Of The Assassins"
9. "Trick Pony"
10. "Greenwich Mean Time"
11. "Dandelion"
12. "Voyage"
13. "La Collectionneuse"
14. "Looking Glass Blues"

Unuopaĵoj

• 2004: If (duope kun Étienne Daho - inkluzivas muzikvideon)
• 2006: The songs that we sing

Teatro

• 1994: Charlotte ludis ankaŭ en teatraĵo «Oléanna» de David Mamet, adaptita de Pierre Laville, kio havigis al ŝi premion "Molière".

Vidu ankaŭ

• Kate Barry
• Lou Doillon

Eksteraj ligiloj

• Charlotte Gainsbourg en IMDb
• MySpace oficiala
• Stanislavo Belov (2018-01-16) Norman – homo, kiu kredis je la homoj (esperante). Blogger. Arkivita el la originalo je 2018-01-20. Alirita 2018-01-20 . (recenzo pri la filmo kie ŝi rolludas)