Humanismo (filozofio)
Humanismo kiel vivfilozofio, ankaŭ nomita sekulara humanismo estas moderna formo de humanismo (moderna humanismo), kiu metas la homon centra kaj deiras de la valoro de la homo (latine humanus signifas 'homa'). La humanismo deiras de racio, etiko kaj justeco. Ĝi okupiĝas pri la demando kiel homoj povas vivi agrable kaj feliĉe. Ĝi krome kontraŭstaras la uzon de la supernaturo kaj la spirita por determini la moralon kaj influi decido-faradon.
La esprimo "sekulara humanismo" ekestis en la 20-a jarcento, por fari klaran distingon kun "religia humanismo". La vorto "humanismo" por indiki la ne-kristanan filozofion, tamen jam en la dua duono de la 19-a jarcento populariĝis[1].
Karakterizaĵoj
redaktiLa moderna humanismo estas ne-religia vivfilozofio kiu antaŭenigas la homan dignon, liberecon kaj personecon.
Kiel vivfilozofio la humanismo emfazas klerecon (germane bildung), racion, moderecon, kaj tutmondan civitanecon. Kernaj konceptoj en humanismo estas persona kresko kaj disvolviĝo, memstareco (en la signifo de libereco kaj la strebado al bona kaj bela vivo), respondeco, kritika pensado, egaleco kaj humaneco.
La ne-religia karaktero de la moderna humanismo ne estas tre ateista[2]. Iuj humanistoj montras malfermitecon al diversaj filozofiaj inspirofontoj, ĉefe okcidenteŭropaj. En Usono la humanismo havas pli klare ateisman perspektivon kaj ĝi estas plejparte inspirita de la klerismo pro la pli granda rolo de religio en la usonaj socio kaj politiko.
En kulturo
redaktiJen listo de famaj kaj elstaraj verkoj pri la lukto de humanismo kontraŭ la ŝajne ĉiea malhumanismo kiu eksplodas tempaltempe ĉe la homa medio
Bibliografio
redakti(en) Martha C. Nussbaum, Not for Profit. Why democracy needs the humanities, 2012.
Vidu ankaŭ
redaktiReferencoj
redakti- ↑ Joris van Eijnatten & Fred van Lieburg, Nederlandse religiegeschiedenis (herziene tweede druk 2006) 276.
- ↑ Ĝi ankaŭ Estas la humanismo de la dioj, donis malsupren?