Izabela d'Este

Postenoj
Postenoj	regento vd

**Izabela d'Este**
Izabela d'Este
	Markizino de Mantovo
Persona informo
Naskiĝo	17-a de majo 1474; en Ferrara, Italio
Morto	13-a de februaro 1539; en Mantovo, Italio
Tombo	church Santa Paola (en) vd
Lingvoj	itala • latina vd
Familio
Dinastio	Dinastio Este • House of Gonzaga vd
Patro	Herkulo la 1-a vd
Patrino	Leonor de Aragono vd
Gefratoj	Beatrice d’Este (en) , Alfonso la 1-a d'Este, Ferrante d'Este (en) , Giulio d'Este (en) , Sigismondo d'Este (en) , Ippolito d'Este (en) kaj Lucrezia d'Este (en) vd
Edz(in)o	Francesco la 2-a Gonzaga
Infanoj	Frederiko la 2-a de Mantuo, Ippolita Gonzaga (en) , Livia (Paola) Gonzaga (en) , Ferrante Gonzaga (en) , Eleonora Gonzaga (en) , Ercole Gonzaga (en) , Fernando I Gonzaga, Conte di Guastalla, Duca di Ariano (en) vd
Parencoj	Margareta de Bavario, markizino de Mantovo (bopatrino) vd
Profesio
Okupo	salonestrino ; artkolektanto vd
Laborkampo	Kolektado vd
Aktiva en	Mantuo vd
Postenoj
Postenoj	regento vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Izabela d'Este (naskiĝis en Ferrara, en la 17-a de majo 1474 - mortis en Mantovo, en la 13-a de februaro 1539) estis unu el la plej gravaj virinoj de la Renesanco kaj de la ŝiaepoka kultura mondo. Ŝi estis filino de Herkulo la 1-a, Duko de Ferrara kaj Eleonoro de Aragono (1450-1493), kiu ŝiavice estis filino de Ferdinando la 1-a, reĝo de Napolo (1423-1494).

Biografio

Ŝi estis patronino de la artoj same kiel renoma figuro, kies pionira stilo de ŝiaj vestaĵoj kopiiĝis de virinoj tra la kortegoj en Italio kaj Francio. La poeto Ariosto nomis ŝin "la liberala kaj grandanima Izabelo", dum Matteo Bandello (1480-1562)^[1] ŝin priskribis kiel la "plej sublima inter la virinaro". Niccolò da Correggio (1450-1508)^[2] estis pli aŭdaca dirante ke ŝi estis "La Unua Damo de la Mondo".

Ŝi servis kiel regentino de Mantovo dum la foresto de sia edzo, Francisko la 2-a Gonzaga (1466-1519)^[3], Markizo de Mantovo, kaj dum la malpliaĝeco de sia filo, Federiko la 2-a Gonzaga, Duko de Mantovo (1500-1540)^[4]. En 1500, ŝi renkontiĝis Ludoviko la 12-a, en Milano, dum diplomatia misio kaj konvinkis lin ne sendi trupojn kontraŭ Mantovo.