Perditaj Amopenoj

Perditaj Amopenoj (origine, angle Love's Labour's Lost) estas unu el la fruaj komedioj de William Shakespeare, supozeble verkita ĉirkaŭ 1596 kaj prezentita ne pli malfrue ol Kristnasko 1597, antaŭ Elizabeto la 1-a, Reĝino de Anglio.

Love's Labour's Lost
dramatic work
Aŭtoroj
Aŭtoro	William Shakespeare
Lingvoj
Lingvo	angla lingvo
Eldonado
Eldondato	1598
Partoj • On a Day, Alack the Day • Winter vd

Eltiraĵo de Akto 5, Bildo 1. Costard demandas al la servisto de Armado kiel lia majstro ne ŝtelis lian nomon, kiu "ne estas tiel longa kiel Honorificabilitudinitatibus".

La teatraĵo estas karakterizita de alta nivelo de lingva komplekseco, multaj rafinadoj kaj ankaŭ mallerteco; la plej longa kontinua sceno en ĉiuj verkoj de Ŝekspiro, pli ol 900 linioj, estas inkludita en ĝi, same kiel la plej longa vorto: la latina vorto Honorificabilitudinitatibus, la plurala formo de "esti en stato kapabla je akirado de honoro". Tiu mallerteco kontribuis al ĝi esti unu el la malplej prezentitaj verkoj en la ŝekspira kanono.

Male al la plej multaj el la aliaj teatraĵoj de la aŭtoro, la fontoj de inspiro por tiu ĉi verkaĵo restas neklaraj, kvankam estas klare ke la ĉeffiguroj baziĝas sur historiaj figuroj: la reĝo de Navaro estas Henriko la 4-a, la Berowne estas Karlo de Biron, Dumaine estas Charles de Mayenne (Karlo, Duko de Majno), kaj Longueville estas la Duko de Longueville. Esploristoj taksis ke la komika kunteksto de la roluloj estis klara al la ĝenerala publiko en Anglio dum la regado de Henriko la 4-a, sed iĝis pli malforta dum tempo.

Resuma intrigo

Titolpaĝo de la unua eldono de (1598)

Ferdinando, Reĝo de Navaro, decidas dediĉi sin al studado kaj meditado, kaj tial ĵuras sindeteni de virinoj dum tri jaroj. Liaj korteganoj Baron, Longueville kaj Dumaine aliĝas al li, kaj la kvar trudas siajn severecojn al la ĉirkaŭaĵo: virinoj estas malpermesitaj veni pli proksimen ol mejlon de la palaco. La hispana gasto Don Adriano de Armado raportas al la reĝo pri amrilato inter la kamparano Costard kaj la juna virino Jaquenetta kontraŭe al la nova leĝo, kaj Costard estas punita. Armado konfesas ke li estas nove enamiĝinte kun Jacinta mem kaj donas al la farmisto mallertan leteron al ŝi.

La franca princino kaj ŝiaj tri asistantoj alvenas en Navaro por diskuti la demandon de proprieto de Akvitanio, sed estas devigitaj kampadi ekster la malpermesa tereno. La reĝo kaj la tri nobeluloj alvenas por bonvenigi ilin kaj enamiĝi al ili, ĝis morte. Barono donas al Costard, kamparano kiu estas lastatempe liberigita kelkarcero, leteron al Fraŭlino Rosaline, sed la kamparano estas konfuzita inter la leteroj kiujn li ricevis kaj transdonas ĝin al Jaquenetta anstataŭ tiu de Armado. Ŝi alportas ĝin al du akademiuloj, Holofernes kaj Nathaniel, por legi ĝin al ŝi, kaj ili konkludas ke Berowne verkis la leteron kaj instrukcias ŝin rakonti al la reĝo ke li rompis sian ĵuron.

Dume, en ĉeno de eraroj, la reĝo kaj liaj tri kunuloj hazarde aŭdas unu la alian, krom Baron, konfesante siajn sentojn sen sciado ke ili estas subaŭskultitaj. Barono akuzas la aliajn tri je rompado de la ĵuro, tiam Jaquenetta kaj Costard eniras kaj rakontas pri la letero. La reĝo estas kolerega, sed Berowne konvinkas al ĉiu ke ili devas prirezigni sian abstinadon kaj rakonti al la franca princino kaj ŝiaj akompanistinoj kiel ili sentas. La viroj decidas vestiĝi bele kiel moskvanoj kaj kaŝe svati la virinojn. La franco Boyet subaŭskultas ilin kaj rivelas ilian planon al la princino, kaj ŝi kaj ŝiaj kunuloj amasiĝas sur la navaranoj kiam ili parodias unu la alian.

Post la konfuzo kaj embaraso, la reĝo kaj liaj nobeluloj pardonpetas. Ili petas al Holofernes, Costard kaj la aliajn prezenti teatraĵon pri la Naŭ Prodoj por amuzi ilin ĉiujn. Costard malkovras en la mezo de la teatraĵo ke Armado gravedigis Jaquenetta kaj la du preskaŭ pugnobatalas. La spektantaro mokas la agadon. Ĉe la fino, la morala mesaĝisto alvenas kaj anoncas ke la reĝo de Francio estas morta. La princino informas Ferdinando'n ke li devas atendi tra la jaro da funebro por pruvi sian amon, kaj li kaj liaj viroj konsentas.

Roluloj

La roluloj de la verko estas la jenaj:

• Ferdinand – reĝo de Navaro
• Lord Berowne – serve al la reĝo (ankaŭ nome Biron)
• Lord Longaville – serve al la reĝo (ankaŭ nome Longueville)
• Lord Dumaine – serve al la reĝo
• Princino de Francio
• Lady Rosaline – serve al la princino
• Lady Maria – serve al la princino
• Lady Katharine – serve al la princino
• Boyet – serve al la princino
• Marcadé – mesaĝisto
• Don Adriano de Armado – fantasta hispano
• Moth – paĝio de Armado
• Sir Nathaniel – pastro
• Holofernes – instruisto
• Dull – konestablo
• Costard – kamparano
• Jaquenetta – juna kamparanino
• Forstisto
• Oficiroj kaj aliaj, servistoj al la reĝo aŭ al la princino