Ludwig Rabus (1523-1592) estis germana konfesisto, predikisto, teologo kaj reformisto. Li estis apogita kaj forte kunlaboris kun Mateo Celo (1477-1548) kaj Katerina Ŝuco (1497-1562) kiel predikisto[1] kaj sukcedinto de Celo. Dum la Interna Rezolucio de Aŭgsburgo[2] li estis eksigita de sia posteno, tamen li restis kiel predikanto de Strasburgo. En 1552, li fariĝis direktoro de la Collegium Wilhelmitanum[3] kaj instruisto en la gimnazio.

Ludoviko Rabo
(1523-1592)
Historio de la Sanktuloj, 1557
Historio de la Sanktuloj, 1557
Persona informo
Naskiĝo 10-a de oktobro 1523
en Memmingen,  Germanio
Morto 22-a de julio 1592
en Ulm,  Germanio
Religio luteranismo vd
Lingvoj germana vd
Ŝtataneco Germanio Redakti la valoron en Wikidata vd
Alma mater Universitato de Tubingeno
Profesio
Okupo hagiografo
teologo Redakti la valoron en Wikidata vd
Aktiva en StrasburgoUlm vd
vd Fonto: Vikidatumoj
vdr

En 1553, kune kun Jakobo Andreo (1528-1590), li ricevis sian diplomon pri doktoreco. Kiam la konsilio de Strasburgo favoris al Johano Marbako (1521-1581), Rabus lasis la urbon, kie li estis rigardita kiel fanatikulo, kaj fariĝis ministro kaj dekano en Ulm, kie li laboris dum 34 jaroj. En la polemiko pri Kasparo Ŝvenkfeldo (1489-1561) li faris kritikojn al Katerina Ŝuco (1497-1562) kiu defendis sin[4]. Kio estis longedaŭra malkonsento pri la heredaĵo de sia edzo, tio fariĝis publika disputo.

Rabus eklaboris sur selektiva Protestanta Martirologio en la fino de la jardeko 1540, tuj kiam la Interna Rezolucio de Aŭgsburgo ekimpaktis sur la preĝejojn de la regiono. Iu latina versio aperis en 1552. La Historio de la Sanktuloj, aperinta en ses volumoj, kaj finita en 1557, estis konsiderata universala historio. Li uzis Eŭzebo de Cezareo (260 - 340) kiel fonto por sia verko, kiun li dediĉis al Kristoforo, Duko de Virtembergo (1515-1568).

Selektita verkaro

redakti

Literaturo

redakti

Vidu ankaŭ

redakti

Referencoj

redakti
  NODES
Intern 2
mac 1
os 2