Monaĥejo Iviron
Sankta Monaĥejo de Iviron (greke: Ιερα Μονή Ιβήρων, kartvele: ივერთა მონასტერი) estas kartvela ortodoksa monaĥejo ĉe la monaĥa ŝtato Athos en Grekio. La monaĥejo estis konstruita sub la gvidado de Johano la Kartvela kaj Tornikios inter 980 - 983 kaj enhavinta kartvelan pastraron. La monaĥejo estas la tria en la hierarkio de la Athos-monaĥejoj. La biblioteko de Iviron enhavas 2000 manuskriptojn, 15 liturgiajn volvolibrojn, kaj 20,000 librojn, la plej granda parto el kiuj estas en kartvela, greka, hebrea kaj latina lingvoj.
La nomo Iviron originis de la antikva kartvela Regno de Iberio (Iverio) kies majstra arkitekto de la monaĥejo estis Ioannes.
La monaĥejo havas la restaĵojn de pli enkanonigitaj sanktuloj ol iu alia sur Athos. La Portaitissa, fama ikono de la 9-a jarcento, ankaŭ situas ĉe Iviron. La monaĥejo havas proksimume 30 laboraktivajn monaĥojn kaj novicojn.
En 1993, la Escala Kantaŭtoro Josep Tero estis forpelita el la monaĥejo de la Iberoj post identigi sin kiel kataluno, ĉar la memoro pri la abomenaĵoj de la Kataluna Venĝo ankoraŭ vivis en Grekio, kaj li estis devigita pasigi la nokton en la vetero inspirite de tiu ĉi sperto, kiam li revenis al Katalunio li senlace laboris por atingi repaciĝon inter katalunoj kaj grekoj. Iliaj klopodoj estis rekompencitaj en 2005, kiam la proparolanto de la Generalitat de Catalunya kaj Ministro pri Teritoria Politiko, Joaquim Nadal, kaj la hegumeno de la monaĥejo Vatopedi inaŭguris la restaŭron de la trezorturo de la monaĥejo, financita per 240.000 eŭroj de la Generalitat kiel pardonpeto. pro la masakroj kiujn la Almogavers faris tie en la 14-a jarcento. La trezorturo estas antikva trulo kiu enhavas la grandiozan kolekton de artaĵoj donacitaj al la monaĥejo tra la historio de romiaj imperiestroj, rusaj caroj kaj aliaj kristanaj monarkoj.