Saint-Lunaire

Saint-Lunaire (galolingve "Saent Lunérr", bretone Sant-Luner) estas franca komunumo, en la departemento Ille-et-Vilaine en la regiono Bretonio. Laŭ la stato de 2022 en la komunumo vivis 2 647 loĝantoj sur areo de 10,27 kvadrataj kilometroj, kio rezultigas loĝdenson de 258 loĝantoj/km². Administre la komunumo apartenas al la arondismento Saint-Malo kaj al la kantono Saint-Malo-2 / Sant-Maloù-2.

Saint-Lunaire · Saent Lunérr · Sant-Luner
komunumo
komunumo en Francio setlejo vd
Blazono
Administrado
Regiono	Bretonio
Departemento	Ille-et-Vilaine
Arondismento	Saint-Malo
Kantono	Saint-Malo-2 / Sant-Maloù-2
INSEE kodo	35287 [+]
Poŝtkodo	35800
En TTT	Oficiala retejo [+]
Demografio
Loĝantaro	2 647  (2022) [+]
Loĝdenso	258 loĝ./km²
Geografio
Geografia situo	48° 38′ N, 2° 7′ U (mapo)48.634444444444-2.1088888888889 [+]
Alto	21 m [+]
Areo	10,27 km² (1 027 ha) [+]
Horzono	UTC+01:00 [+]
Saint-Lunaire · Saent Lunérr · Sant-Luner (Ille-et-Vilaine) DEC Situo de Saint-Lunaire · Saent Lunérr · Sant-Luner
Saint-Lunaire · Saent Lunérr · Sant-Luner (Francio) DEC Situo de Saint-Lunaire · Saent Lunérr · Sant-Luner
Alia projekto
Vikimedia Komunejo Saint-Lunaire [+]

La teritorio havas komunan limon kun Dinard, Pleurtuit kaj Saint-Briac-sur-Mer.

Geografio

Komunumo de la urba areo de Dinard, kies centro etendiĝas sur la sablaj dunoj ("mielles") akumulitaj inter du masivoj el granito kaj grejso enirantaj en la Manikan Markolon, per la pintoj de Nick, de Décollé kaj de La Garde Guérin (tiu lasta, pli okcidenta estas en Saint-Briac).

Botaniko

Pri riĉeco de flaŭro, Saint-Lunaire, kiel Saint-Briac, estas inter la komunumoj de la departemento, kiuj en siaj diversaj biotopoj posedas plej multajn taksonojn, t.e. 599 por komunuma averaĝo de 348 taksonoj kaj departementa tuto de 1373 taksonoj (en 118 familioj). Estas ankaŭ 39 taksonoj kun forta heredaĵa valoro (el tuto de 207) ; 23 protektitaj taksonoj kaj 22 apartenantaj al la ruĝa listo de la armorika Masivo (departementa tuto de 237) . Inter la plej interesaj lokoj :

• Duno de Longchamp, kun (Eryngium maritimum) (protektita specio) ;
• Estuaro de Crèvelin : (Limonium normannicum), (Inula crithmoides) piede de klifo.

Historio

Galeritombo de Plate Roche.

Restaĵoj de galeritombo (plilongigita dolmeno) atestas pri loĝado ekde Neolitiko (2000 ĝis 5000 a.K.) Romia okupo daŭris dum kvin jarcentoj, sen influo al la aparta karaktero de tieaj loĝantoj: la Koriozolitoj.

Poste, okazis barbaraj invadoj de saksoj kaj de frisoj en 509, kiuj forpelis princojn kaj senjorojn. Kvar jarojn poste, albordiĝis al insulo Cézembre, Reĝo Arturo kaj Hoel la Unua, reĝo de Armoriko, venanta rekapti sian reĝlandon.

Sankta Lunaire (aŭ Léonor), unu el la filoj de Hoel la Unua kaj de sankta Pompée (aŭ Coupaia), frato de sankta Tudvalo kaj de sankta Sève, akompanata de monaĥoj kaj laikoj, eniris en ĉirkaŭ 535 en vastan arbaron, kulturebligis ĝin, konstruis kapelon, kie nun staras nun la Malnova Preĝejo, kiu estos starigita de la senjoroj de Pontual en la 11-a jc. En la 19-a jc, la aristokratoj perdis sian potencon kaj nova socio de eminentuloj, transformis la aspekton kaj ekonomion de Saint-Lunaire. La vilaĝo transformiĝis en banurbo, sub instigo ĉefe de Sylla Laraque, riĉega haitia milionulo. Li aĉetis kaj evoluigis la "Grand Hôtel", konstruigis multajn prestiĝajn vilaojn, elektran centralon kaj teniskampojn ankoraŭ famaj nun. Pluraj elstaruloj : reĝino de Rumanio, beletruloj, pentristoj, artistoj pasis aŭ restadis en Saint-Lunaire. Eblas citi Émile Bergerat, Jules Verne, Jean Richepin aŭ ankaŭ Ève Lavallière. De tiu epoko restas belegaj vilaoj laŭ banurba stilo.

Ankoraŭ nun, Saint-Lunaire estas rezidejo de multaj elstaruloj kiaj Jean Rochefort, juvelisto Fred, Nicolas Hulot aŭ ankaŭ Emmanuel Chain.

Ekonomio

La ĉefa ekonomia sektoro estas turismo.

Administrado

Listo de la sinsekvaj urbestroj
Periodo		Nomo	Partio	Funkcio
1792	1799	Joseph Ohier	-	-
1800	1806	Sébastien Marcrix	-	-
1806	1830	Jonathas François Hyacinthe Marie de Penfentenyo de Cheffontaines	-	-
1830	1833	Jean François Rozé	-	-
1833	1846	Joseph Marie Ohier	-	-
1846	1847	Ambroise Betaux	-	-
1847	1848	Jean Louis Foyer	-	-
1848	1854	Louis Latruitte	-	-
1854	1865	Jean Touchet	-	-
1865	1865	Ambroise Betaŭ	-	-
1865	1870	Henry Touchet	-	-
1870	1871	Julien Ancelin	-	-
1871	1884	Henry Touchet	-	-
1884	1912	Alphonse Ollivier	-	-
1912	1921	Auguste Poulain	-	-
1921	1929	Edouard Sauffroy	-	-
1929	1935	Alexandre Devaux	-	-
1935	1942	Joseph Viel	-	-
1942	1945	Léonce David	-	-
1945	1953	Aristide Le Dantec	-	-
1953	1965	Jean Fouere	-	-
1965	1977	Gilbert Leblanc	-	Kuracisto
1977	1992	Pol Lebreton	-	-
1992	oktobre 1997	Aimé Le Foll	-	-
Oktobre 1997	-	Michel Penhoët	Diversa Maldekstro (DVG)	Agrikulturisto Departementa konsiliano, Prezidanto de Komunumaro de Côte d'Émeraude
La tabelo estas ankoraŭ plenigenda.

Lokoj kaj monumentoj

Monumentoj klasitaj historiaj (MH)

• 
  La malnova preĝejo.
• 
  Lintelo de la suda pordo de la malnova preĝejo.
• 
  La kalvario, orienta flanko.
• 
  La kalvario, okcidenta flanko.

La komunumo enhavas du monumentojn klasitajn historiaj :

• Malnova preĝejo, restaŭrita en 1954 kaj restaŭrata en 2010. La navo de la 11-a jc, kun du flanknavoj, estas ligita al la gotika ĥorejo per triumfa arko.
• Kalvario de la 16-a jc, situanta antaŭ la suda fasado de la malnova preĝejo, prezentas sur sia orienta faco Kriston kaj sur la alia faco la Virgulinon Maria. Ĝi estis registrita per dekreto de la 22-a de marto 1930.

Naturaj lokoj

• 
  Fino de Pinto de Décollé
• 
  Granda Plaĝo je malalta tajdo
• 
  Granda Plaĝo je alta tajdo
• 
  La Goulet je malalta tajdo
• 
  Plaĝo de Longchamp direkte al La Garde Guérin (Saint-Briac) kaj kabo Fréhel
• 
  Plaĝo de Longchamp, okcidente de Pinto de Décollé

Pinto de Décollé

Pluraj bunkroj, restaĵoj de la dua mondmilito, estas ankoraŭ videblaj.

Malnova tunelo, nun falinta, ligis la malnovan preĝejon al Pinto de Décollé.

Tie en 1977, pentristo Geoffroy Dauvergne morte falis.

Pinto de Nick kaj Goulet

Enfluejo de Crèvelin, piede de Pinto de Nick (departementa natura areo), Goulet estas unu el la naturaj lokoj de Saint-Lunaire.

Kino

• Conte d'été de Éric Rohmer

Saint-Lunaire per bildoj

• 
  La urbodomo staras super Granda Plaĝo
• 
  Granda Plaĝo kaj centro vidataj de Pinto de Décollé vespere
• 
  Pinto de Décollé de vidata de Granda Plaĝo
• 
  Unuaj vilaoj de Décollé de Granda Plaĝo
• 
  Paroĥa preĝejo (19-a jc)
• 
  Templo
• 
  Pinto de Décollé

Elstaruloj ligitaj al la komunumo

• Aktoro Jean Rochefort posedas rezidejon sur la komunumo. Lia nomo estis donita al la kultura centro de Saint-Lunaire en la 25-a de novembro 2006.
• Pentristo Geoffroy Dauvergne, akcidente mortinta ĉe Pinto de Décollé.
• Carole Lavoie, romanistino kaj dramistino, vivis en Saint-Lunaire. Ĝi estas aŭtoro de romana sagao, kiu rakontas la historion de la marbanoj en Francio, aparte ĉe Côte d'Émeraude (vidi bibliografian sekcion).
• Nicolas Hulot, televidanimanto kaj ekologiisto.

Ĝemeliĝoj

• Hexham en Unuiĝinta Reĝlando (Britio)

Aneksaĵoj

Vidu ankaŭ

• Komunumoj de Ille-et-Vilaine

Eksteraj ligiloj

• TTT-ejo de la komunumo
• TTT-ejo de turismoficejo de Saint-Lunaire
• Saint-Lunaire sur retpaĝo de Nacia Geografia Instituto
• Prepara inventaro de regiona konsilio de Bretonio Arkivigite je 2013-02-13 per Archive.today

Bibliografio

• Aimée et Cédric Gourin, La Côte d’Émeraude, de Saint-Lunaire à Saint-Jacut-de-la-Mer, eldonejo "éditions Alan Sutton", 2009 (ISBN 2849109843)
• Éclats d’Émeraude, historia romano de Carole Lavoie, kiu priskribas komenciĝon de turismo sur Côte d’Émeraude. Premio Jackie Bouquin « la Femme dans l'histoire ». Eldonejo "Éditions Prologue", 2007.

Notoj kaj referencoj