Vidu ankaŭ (ĉiuj lingvoj): -u, , U
Vikipedio enhavas artikolon pri: Esperanta alfabeto

 Signifoj
redakti
  1. la vokala litero «u» je sia minuskla skriba formo
 Elparolo
IFA [u]  estas ĉiam ĝuste. Fakultative IFA [uː]  en malferma aŭ akcenta silabo, kaj senakcenta IFA [u̯]  antaŭ alia vokalo.[1]
 Vidu ankaŭ
 Fontoj kaj citaĵoj
  1. Kálmán Kalocsay kaj Gaston Waringhien. Plena Analiza Gramatiko de Esperanto. Kvina korektita eldono. — Roterdamo, 1980.
Kazo Ununombro Plurnombro
Nominativo u uoj
Akuzativo uon uojn

 Signifoj
redakti
  1. nomo de la litero U, dudek-kvina litero de la Esperanta alfabeto.
Rimarkoj: la vorto u, liternomo, estas fundamenta vorto de Esperanto, tamen tiel konfirmita nur dum la Sepa Oficiala Aldono al la Universala Vortaro, farita de la Akademio de Esperanto.
 Samsencaĵoj
 Vidu ankaŭ
  • U, majuskla skribformo
  • u, minuskla skribformo
 

 Tradukoj
redakti

 Signifoj
redakti
  1. ĉe
 Referencoj kaj literaturo
  NODES