Matematikan, biderketa eskalarra[1] eragiketa aljebraiko bat da, dimentsio bereko bi bektore hartzen dituena eta zenbaki bat ematen duena. Geometria euklidearrean, biderketa eskalarra oso erabilgarria da koordenatuekin lantzeko.
Aljebraikoki, biderketa eskalarra batuketa bat da, biderkatzen diren bi bektoreetan indize bera duten elementuen arteko biderkaduraren batuketa, hain zuzen ere.
Geometrikoki bektoreen arteko angeluarekin () erlazionatzen da:
Ondoren, 1843an, William Rowan-ekkoartenioiak sortu zituenean, biderketa eskalarra ere azaldu zuen. 40 urte geroago, Josiah Williard Gibbs konturatu zen koaternioien teoria gogaikarria zela; izan ere, biderketa eskalarrak beste era batera egin behar ziren.
Momentu honetan, Gibbsen lanari esker biderketa eskalarra baliabide estandar gisa onartu zen ikerketa geometrikoetan.
Bektoreak geometrikoki deskribatzen badira, moduluaren, norabidearen eta noranzkoaren arabera, posible da biderketa eskalarra geometrikoki definitzea. edo espazioetan, bektoreak gezi gisa adieraz daitezke. Gezien luzera bektorearen modulua da, eta bektorearen norabidean eta noranzkoan apuntatzen dute. Bektoreak puntu beretik abiatuta irudikatzen badira, haien geziek angelu bat osatuko dute. Biderketa eskalarra bektoreen artean puntu bat jarriz adierazten dugu.
Formula honen elementuak aztertzen baditugu, lehenengo biak eta dira. Hauek eta -ren moduluak dira; beraz, biderketa eskalarrak bektoreak zein luzeak diren hartzen du kontuan. Azkeneko faktorea da, non eta bektoreek osatzen duten angelua den. Horrek adierazten digu biderketa eskalarrak norabidearekin zerikusia duela.[2]
Zehazki, denean bi bektoreek norabide bera dute. Orduan hartzen du biderketa eskalarrak baliorik handiena, baita. Oro har, bi bektoreen norabidea zenbat eta antzekoagoa izan, orduan eta handiagoa izango da haien arteko biderketa eskalarra.
denean, bi bektoreak elkarzutak dira. Kasu honetan biderketa eskalarra 0 izango da, delako.
Biderketa eskalarra negatiboa izan daiteke bi bektoreek kontrako noranzkoan seinalatzen badute, hau da, denean.
Biderketa eskalarra ikusteko beste modu bat da bektore batek bestearen gainean proiektatzen duen itzalean pentsatzea. Angelua txikia denean, itzala jatorritik urrun dago eta biderketa eskalarra handia da. Angelua tik gertu dagoenean, berriz, proiektatzen den itzala jatorriaren ondoan dago eta biderketa txikia da.
Biderketa eskalarra espazio bektorialetan defini daiteke. Izan bedi gaineko bektore-espazioa. Orduan, gaineko biderketa eskalarra aplikazio bat da non forma bilineala, simetrikoa, ez-endakatua eta positiboki definitua den [5]. Hau da, -k hurrengo propietateak ditu:
Izan bitez y bektoreak espazio euklidear tridimentsionalean.
eta -ren arteko biderketa eskalarra forma matrizialean definitzen da:
Bi bektoreak oinarri batean adierazten badira, orduan, bidekerta eskalarraren propietateak kontuan hartuta:
Adierazpen luze hau era matrizialean laburbil daiteke:
non A-ri biderketaren Gram-en matrizea deritzon. Matrize honen sarrerak oinarriaren biderketa eskalarrak dira, hau da, . Oinarria ortonormala izanez gero, Gramen matrizea identitatea da.
Adierazpen hauek n dimentsioko espazioetara orokortu ahal dira. U eta V-en bi bektore baldin badira, orduan:
Era berean, oinarri batean bi bektoreen koordenatuekin lan daiteke, ondorioz, biderketa eskalarra honela idazten da:
Hurrengo zerrendan espazio normatuetan erabiltzen diren biderketa eskalar ohikoenak zerrendatzen dira. Espazioaren arabera, biderketa eskalar desberdinak definitzen dira, espazioetako elementuak desberdinak baitira. Biderketa eskalar hauek kanonikotzat hartzen dira. Hala ere, espazio bakoitzean biderketa eskalar bat baino gehiago defini daiteke.
Honen balioa determinante bat da [7] , hiru bektoreen koordenatuek osatzen duten matrizearen determinantea, alegia. Horrez gain, hiru bektoreek definitzen duten paralelepipedoaren bolumena da. Oso lagungarria da, batez ere Fisikan, kalkuluak errazteko.
Izan bitez bi bektore eta , haien artean angelua osatzen dutenak. Horrela bektorearekin triangelu bat osatzen dute. Halaber, , eta balioak , , eta bektoreen luzerak baldin badira, hurrenez hurren. Orduan, azken bektore honen luzera kalkulatu [8]