Eleberri epistolar

Eleberri epistolarra eleberri genero literarioaren formetako bat da, narratibaren edo epikaren genero unibertsalekoa. Eleberri epistolar batean pertsonaien artean ez dago ez elkarrizketarik ez narraziorik, gutunak baizik. Kanpoko narratzaile bat egon daiteke, kartek kontatzen dutena ala ez. Nolanahi ere, protagonista, bakarra edo kolektiboa, fikziozkoa da, eta gutun bidez (epistola ere deitzen zaie), beste pertsona bati edo batzuei zuzentzen zaie. Pertsona horiek, era berean, harengana eta beste pertsonaia batzuengana jo dezakete, gorabeherak kontatzeko edo gutunen barruan elkarrizketak sartzeko, baina betiere beren irizpide edo ikuspegitik, beste pertsonaiena ez bezalakoa. Nahiz eta generoak aurrekari zaharrak izan, batez ere XVIII. mendean erabili zen, eta nabarmen geroago garatu zen.

Samuel Richardson Pamela, or Virtue Rewarded eleberri epistolarraren bigarren edizioaren azala (1740), XVIII. mendeko eleberri epistolar arrakastatsuena, generoa jendarteratzeko funtsezkoa

Adibide klasiko batzuk

• Luzio Anneo Seneka: Epistulae Morales ad Lucilium, euskaraz Luziliorentzako gutun moralak. (I. mendekoa).
• Montesquieu: Persiar gutunak. 1717.
• Johann Wolfgang von Goethe: Werther gaztearen arrangurak, 1774.
• Pierre Choderlos de Laclos: Harreman arriskutsuak. 1782.
• Jose Cadalso: Cartas marruecas. 1789. Eleberri baino, entsegua.
• Franz Kafka: Milenari gutunak. 1920-1923. Hau ez da nobela bat, benetako gutunen bilduma da.

Kanpo estekak

• Datuak: Q465821
• Multimedia: Epistolary novels / Q465821