ویکی‌پدیا

آنگلا مرکل

هشتمین صدر اعظم آلمان (۲۰۰۵–۲۰۲۱)
«مرکل» به اینجا تغییرمسیر دارد. برای دیگر کاربردها، مرکل (ابهام‌زدایی) را ببینید.

آنگِلا دوروتئا مِرکِل (تلفظ [ˈaŋɡela doʁoˈte:a ˈmɛʁkl̩] (شنیدنⓘ)) با نام تولد آنگِلا دوروتِئا کاسنِر (به آلمانی: Angela Dorothea Kasner) (زادهٔ ۱۷ ژوئیهٔ ۱۹۵۴) سیاستمدار آلمانی است که از سال ۲۰۰۵ تا دسامبر ۲۰۲۱ صدراعظم آلمان بود. وی همچنین از سال‌های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۵ رهبر اپوزیسیون آلمان و بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۸ نیز رهبر اتحادیه دموکرات مسیحی آلمان بوده‌است. به‌عنوان عضوی از حزب اتحادیه دموکرات مسیحی، وی اولین زنی بود که در تاریخ آلمان به مقام صدر اعظمی این کشور رسید.[۱] از مرکل در طول مدت زمامداری‌اش بر آلمان، بارها با نام رهبر دفاکتوی اتحادیه اروپا و قدرتمندترین زن جهان یاد شد.[۲][۳][۴] و بسیاری از مفسران، او را رهبر جهان آزاد توصیف کرده‌اند.[۳][۵][۶][۷]

آنگلا مرکل
مرکل در ۲۰۱۹
سی‌وچهارمین صدر اعظم آلمان
دوره مسئولیت
۲۲ نوامبر ۲۰۰۵ – ۸ دسامبر ۲۰۲۱
رئیس‌جمهور
معاون صدراعظم
پس ازگرهارد شرودر
پیش ازاولاف شولتس
رهبر اتحادیه دمکرات مسیحی
دوره مسئولیت
۱۰ آوریل ۲۰۰۰ – ۷ دسامبر ۲۰۱۸
دبیرکل
قائم‌مقام
پس ازولفگانگ شویبله
پیش ازآنه‌گرت کرامپ-کارنباوئر
رهبر بوندستاگ از گروه CDU / CSU
دوره مسئولیت
۲۲ سپتامبر ۲۰۰۲ – ۲۱ نوامبر ۲۰۰۵
قائم‌مقاممیشائل گلوس
پس ازفریدریش مرتس
اتحادیه دموکرات مسیحی
دوره مسئولیت
۷ نوامبر ۱۹۹۸ – ۱۰ آوریل ۲۰۰۰
رهبرولفگانگ شویبله
وزیر محیط زیست، حفاظت از طبیعت و ایمنی هسته ای
دوره مسئولیت
۱۷ نوامبر۱۹۹۴ – ۲۶ اکتبر ۱۹۹۸
صدراعظمهلموت کوهل
پس ازکلاوس توپفر
وزیر امور زنان و جوانان
دوره مسئولیت
۱۸ ژانویه ۱۹۹۱ – ۱۷ نوامبر ۱۹۹۴
صدراعظمهلموت کوهل
پس ازاورسولا لر
عضو بوندستاگ
دوره مسئولیت
۲۰ دسامبر ۱۹۹۰ – ۲۶ اکتبر ۲۰۲۱
اطلاعات شخصی
زاده
آنگِلا دوروتِئا کاسنِر

۱۷ ژوئیهٔ ۱۹۵۴ ‏(۷۰ سال)
هامبورگ، آلمان غربی
حزب سیاسی
همسر(ان)
  • اولریش مرکل
    (ازدواج. ۱۹۷۷; طلاق. ۱۹۸۲)
  • یواخیم زاور
    (ازدواج. ۱۹۹۸)
اقامتگاهبرلین، آلمان
محل تحصیل
جایزه‌هافهرست کامل
امضا
وبگاه

آنگلا مرکل که اولین فرزند خانواده بوده‌است،[۸] در سال ۱۹۵۴ در هامبورگ، از پدری کشیش و مادری معلم، زاده شد.[۹][۱۰] خانواده او اندکی پس از تولد وی، به شهر کوچک تمپلین در نزدیکی برلین در جمهوری دمکراتیک آلمان (آلمان شرقی) مهاجرت کردند. او تحصیلات خود را تا مقطع دکتری در رشته شیمی کوانتوم ادامه داد و تا سال ۱۹۸۹ به‌عنوان یک دانشمند محقق به کار مشغول بود.[۱۱] بعد از انقلاب‌های سال ۱۹۸۹ در آلمان، مرکل وارد سیاست شد و مدت کوتاهی به‌عنوان سخنگوی اولین دولت دموکراتیک آلمان شرقی تحت رهبری لوتار د مزیر مشغول به کار بود. بعد از اتحاد دوباره آلمان در سال ۱۹۹۰، مرکل از ایالت مکلنبورگ-فورپومرن وارد بوندستاگ شد. در دولت تحت رهبری صدراعظم هلموت کهل، وی به وزارت فدرال امور خانواده، سالمندان، جوانان و زنان منصوب شد و کمی بعد، عهده‌دار وزارت فدرال محیط زیست، حفاظت از طبیعت و ایمنی هسته‌ای شد. پس از شکست اتحادیه دموکرات مسیحی در انتخابات فدرال ۱۹۹۸، مرکل به مقام دبیرکلی این حزب رسید. دو سال پس از این و در پی تبعات رسوایی هدایا به حزب اتحادیه دموکرات مسیحی که باعث کنار رفتن ولفگانگ شویبله رهبر این حزب شد، مرکل اولین زنی در تاریخ آلمان بود که مقام رهبری اتحادیه دموکرات مسیحی و همزمان رهبری اپوزیسیون آلمان را عهده‌دار می‌شد.

پس از انتخابات فدرال ۲۰۰۵ در آلمان و شکست حزب سوسیال دموکرات، مرکل جانشین گرهارد شرودر به‌عنوان صدراعظم آلمان در یک دولت ائتلاف بزرگ از اتحادیه دموکرات مسیحی و اتحادیه سوسیال مسیحی بایرن -حزب خواهر آن در ایالت بایرن- و حزب سوسیال دموکرات آلمان شد. مرکل اولین زن در تاریخ آلمان و اولین شهروند سابق آلمان شرقی بعد از اتحاد مجدد آلمان بود که به مقام صدراعظمی آلمان می‌رسید.

پس از کسب نتایج بهتر در انتخابات فدرال سال ۲۰۰۹، مرکل دولتی ائتلافی با حزب دموکرات آزاد آلمان تشکیل داد.[۱۲] اما این ائتلاف در انتخابات فدرال سال ۲۰۱۳ با وجود کسب ۴۱/۵٪ آرا از سوی اتحادیه دموکرات مسیحی، به دلیل اینکه حزب دموکرات آزاد نتوانست وارد بوندستاگ شود ادامه نیافت و سومین دوره زمامداری مرکل دوباره در ائتلاف با حزب سوسیال دموکرات آغاز شد.[۱۳] با وجود ریزش آرای اتحادیه دموکرات مسیحی در انتخابات فدرال ۲۰۱۷ در آلمان، این حزب در چهارمین دوره متوالی بیشترین آرای انتخابات را از آن خود کرد و مرکل برای بار چهارم به مقام صدراعظمی آلمان رسید. این دوره از زمامداری مرکل نیز در ائتلافی بزرگ با حزب سوسیال دموکرات آلمان سپری شد.[۱۴]

مرکل در سیاست خارجی خود بر همکاری‌های بین‌المللی هم در چارچوب اتحادیه اروپا و ناتو و هم بر تقویت روابط اقتصادی ترانس آتلانتیک تأکید کرده‌است. در سال ۲۰۰۸، مرکل ریاست شورای اروپایی را به عهده داشت و در این مقام نقشی اصلی را در مذاکرات پیمان لیسبون و بیانیه برلین ایفا کرد. مرکل نقشی مهمی در مدیریت بحران مالی جهانی ۲۰۰۷–۲۰۰۸ و بحران بدهی اروپا ایفا کرد. او در مورد طرح محرک اتحادیه اروپا در سال ۲۰۰۸ با تمرکز بر هزینه‌های زیرساختی و سرمایه‌گذاری عمومی برای مقابله با رکود بزرگ مذاکرات فراوانی به انجام رساند. در سیاست داخلی، برنامه مرکل با نام Energiewende بر توسعه بخش انرژی، به همراه حذف تدریجی انرژی هسته‌ای در آلمان، کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و افزایش منابع انرژی تجدید پذیر متمرکز شد. اصلاحات در ارتش آلمان که باعث لغو خدمت سربازی شد، اصلاحات مراقبت‌های بهداشتی، واکنش دولت او به بحران مهاجران اروپا در سال ۲۰۱۴ و همه‌گیری کووید-۱۹ در آلمان، از مسائل مهم در دوران صدارت او بوده‌اند[۱۵] او از سال ۲۰۱۴ رهبر ارشد گروه ۷ بود و قبل از آن نیز بین سال‌های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۲ رهبری این گروه را بر عهده داشت. از سال ۲۰۱۴ او طولانی‌ترین دوره رهبری را در بین رهبران کشورهای اتحادیه اروپا کسب کرد. مرکل در اکتبر ۲۰۱۸ در کنوانسیون حزبی اعلام کرد که از مقام رهبری اتحادیه دموکرات مسیحی کناره‌گیری می‌کند و در انتخابات فدرال ۲۰۲۱ آلمان نامزد مقام صدراعظمی برای پنجمین دوره خود نخواهد شد.[۱۶]

دوره کودکی و نوجوانی

ویرایش
 
پدربزرگ و مادر بزرگ از خانواده پدری آنگلا مرکل. پدربزرگ وی، لودویگ ماریان کازمیرچاک در لباس ارتش آبی لهستان دیده می‌شود.

آنگلا مرکل با نام آنگلا دوروتئا کاسنر در سال ۱۹۵۴ در شهر هامبورگ در آلمان غربی زاده شد. پدرش، هورست کاسنر (۱۹۲۶ تا ۲۰۱۱، نام خانوادگی پیشین اش: کازمیرچاک) نام داشت[۱۷][۱۸] که یک کشیش لوتری اهل برلین و مادرش هرلیند کاسنر (۱۹۲۸ تا ۲۰۱۹ با نام خانوادگی پیشین ینچ) معلم زبان انگلیسی و لاتین و اصالتاً اهل گدانسک در لهستان بود که در آن زمان ایالت آزاد دانتسیگ نام داشت و بخشی از پروس در جمهوری وایمار بود. او همچنین یک برادر و خواهر جوانتر از خود با نام‌های مارکوس و ایرنه نیز دارد. مرکل در دوره کودکی و نوجوانی خود در بین هم‌قطاران با نام مستعار کاسی شناخته می‌شد که کوتاه‌شدهٔ نام خانوادگی‌اش کاسنر است.[۱۹]

خانواده آنگلا مرکل دارای پیشینه‌ای آلمانی و لهستانی هستند. پدربزرگ پدری او لودویگ کاسنر (با نام تولد لودویگ ماریان کازمیرچاک) یک پلیس آلمانی با اصالت لهستانی بود که در جنبش‌های استقلال‌طلبانه لهستان در اوایل قرن بیستم شرکت داشت. او با مادربزرگ مرکل، مارگارت، یک زن آلمانی اهل برلین ازدواج کرد و در برلین به‌عنوان پلیس مشغول به کار شد. در سال ۱۹۳۰ او نام خانوادگی لهستانی خود را که کازمیرچاک بود آلمانی کرد و به کاسنر تغییر داد.[۲۰][۲۱][۲۲][۲۳] پدربزرگ مرکل از خانواده مادری، ویلی ینچ یک سیاستمدار اهل دانتسیگ بود. مادربزرگش گرترود آلما، دختر شهردار البلنگ در لهستان فعلی بود. از اواسط دهه ۹۰ میلادی، مرکل آزادانه در مورد ریشه‌های لهستانی خانواده خود صحبت کرده‌است و خود را یک چهارم لهستانی می‌داند. با این‌حال بحث‌ها در مورد ریشه‌های لهستانی وی بعد از انتشار زندگی‌نامه‌اش در سال ۲۰۱۳ شدت پیدا کردند.[۲۴]

دین نقش اصلی را در مهاجرت خانواده مرکل از آلمان غربی به آلمان شرقی ایفا کرد.[۲۵] پدربزرگ و مادربزرگ پدری مرکل کاتولیک بودند که در زمان کودکی پدرش تماماً به مذهب لوتری گرویدند.[۲۱] پدر مرکل در دانشگاه هایدلبرگ و دانشگاه هامبورگ در رشته الهیات لوتری تحصیل کرد و در سال ۱۹۵۴ هنگامی که آنگلا فقط سه‌ماهه بود، پیشوایی یک کلیسا در کوییتزوو در ایالت براندنبورگ در آلمان شرقی به او پیشنهاد شد که پذیرفت. خانواده او به آلمان شرقی مهاجرت کردند و در تمپلین سکنی گزیدند و مرکل در آنجا در فاصله ۹۰ کیلومتر (۵۶ مایل) از شمال برلین شرقی بزرگ شد.

مرکل در سال ۱۹۶۸ به عضویت انجمن جوانان آزاد آلمانی (FDJ) درآمد که یک جنبش تحت حمایت حزب حاکم کمونیست، حزب اتحاد سوسیالیستی آلمان بود.[۲۶][۲۷][۲۸] عضویت در این انجمن در آن زمان اجباری نبود؛ اما وارد شدن به دوره‌های آموزش عالی برای کسانی که عضو این انجمن نبودند دشوارتر بود.[۲۹] او در مراسم سکولار و دولتی رسیدن به سن بلوغ (Jugendweihe) شرکت نکرد، با اینکه شرکت در این مراسم امری عادی در آلمان شرقی به حساب می‌آمد، به جای آن، او در مراسم تأیید که یک رسم مسیحی برای نوجوانان بود شرکت کرد.[۳۰] در این زمان مرکل در چندین دوره‌های آموزشی مارکسیسم لنینیسم شرکت کرد و صرفاً حائز نمره‌ای شد که برای قبولی در امتحان‌های آن کافی بود.[۳۱] مرکل بعدها در مورد زندگی در دوره آلمان شرقی اظهار داشت: زندگی در آلمان شرقی به‌طور کلی ساده بود، چون بر چیزهایی که وجود داشتند نمی‌توانستید به سادگی تأثیرگذار باشید.[۳۲]

تحصیلات

ویرایش

آنگلا مرکل زبان روسی را در مدرسه آموخت و در دوره تحصیل خود حائز چندین جایزه برای تسلط به زبان روسی و ریاضیات شد. او بهترین دانش‌آموز در درس‌های زبان روسی و ریاضیات بود و دوره دبیرستان خود را با معدل ۱ که بهترین معدل محسوب می‌شود به پایان رساند[۳۳] و در بین سال‌های ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۸ در رشته فیزیک در دانشگاه کارل مارکس تحصیل کرد.[۳۴] بعد از پایان دوره تحصیلات دانشگاهی، به مرکل پیشنهاد شد که به‌عنوان استادیار در دانشکده مهندسی دانشگاه خود مشغول به کار شود. پیش‌شرط استخدام در این سمت این بود که او به‌طور مرتب فعالیت‌های همکاران خود را به اشتازی گزارش دهد. مرکل با این بهانه که به اندازه کافی برای همکاری با اشتازی رازدار نیست این شرط را نپذیرفت.[۳۵]

مرکل در بین سال‌های ۱۹۷۸ تا ۱۹۹۰ در مؤسسه مرکزی شیمی فیزیک آکادمی علوم برلین در منطقه آدلرزهوف برلین به کار و تحصیل مشغول بود. او و همسرش ابتدا در محله میته در برلین ساکن شدند[۳۶] و مرکل سمت دستیار انجمن جوانان آزاد آلمان را عهده‌دار شد. به گفته همکاران سابق‌اش، او در این دوره بنا به مقتضای کاری‌اش، به‌طور علنی به تبلیغ مارکسیسم می‌پرداخت.[۳۷] مرکل این ادعا را تکذیب کرده و گفته که کارش در این دوره محتوای فرهنگی داشته و در زمینه‌های مانند خرید بلیت تئاتر یا هماهنگی برای بازدید سیاستمداران فعالیت می‌کرد.[۳۸] او اضافه کرد: من می‌توانم صرفاً بر حافظه‌ام متکی باشم؛ اگر مشخص شود که چیزی متفاوت بوده، من فقط می‌توانم از کنارش بگذرم.[۳۷]

بعد از اینکه مرکل درجه دکتری (Dr. rer. nat.) خود را در زمینه شیمی کوانتومی در ۱۹۸۶ دریافت کرد،[۳۹] به‌عنوان یک محقق مشغول به کار شد و چندین مقاله به چاپ رساند. او در این زمان توانست در یک کنفرانس در آلمان غربی حضور پیدا کند و همچنین در یک دوره چند هفته‌ای آموزش زبان در دونتسک در جمهوری شوروی سوسیالیستی اوکراین حضور پیدا کرد.[۴۰]

آنگلا در سال ۱۹۷۳ در دانشگاه لایپزیگ به تحصیل فیزیک پرداخت[۴۱] و در سال ۱۹۷۸ به پایان رساند. او در دانشگاه با اولریش مرکل، دانشجوی فیزیک آشنا شد و در ۱۹۷۷[۸] پس از ازدواج با او، نام خانوادگی خود را از «کاسنِر» به «مِرکِل» تغییر داد.[۴۲] او در سال ۱۹۸۶ در رشته شیمی فیزیک دکترا گرفت.[۴۳][۴۴] وی در سال ۱۹۸۸ در مرکز آکادمی علوم با همسر دوم خود، یواخیم زاور (Joachim Sauer) آشنا شد. آن‌ها پس از مدتی با هم ازدواج کردند. آنگلا مرکل که از دو ازدواج خود فرزندی نداشته‌است،[۴۳] با فرزندان همسر دوم خود که حاصل ازدواج قبلی او هستند، زندگی‌می‌کند.[۸]

فعالیت سیاسی

ویرایش

آغاز

ویرایش

او در جوانی با اینکه به کمونیسم اعتقاد نداشت، به شاخه جوانان حزب اتحاد سوسیالیستی آلمان پیوست.[۴۳] در آن‌زمان برنامه‌های سیاسی تلویزیون آلمان غربی را پنهانی تماشا می‌کرد.[۸]

به هنگام انقلاب‌های ۱۹۸۹ وارد عرصه سیاسی آلمان شد و در سال‌های پایانی دولت کمونیستی آلمان شرقی، در اعتراضات خیابانی شرکت فعالی داشت و به عضویت حزب تازه‌تأسیس «بیداری دموکراتیک» (به آلمانی: Demokratischer Aufbruch) درآمد. او در زمان فروپاشی دیوار برلین، سخن‌گوی این حزب بود.

ورود به دولت

ویرایش
 
آنگلا مرکل در ۱۹۹۰

مرکل در سال ۱۹۹۰، معاون سخن‌گوی نخستین دولت دموکراتیک جدید در آلمان شرقی پیشین شد. او پس از اتحاد آلمان به آلمان غربی رفت و در آنجا به عضویت حزب محافظه‌کار اتحادیه دموکرات مسیحی آلمان درآمد. در ۱۸ مارس ۱۹۹۰ وی از ایالت مکلنبورگ فورپومرن به مجلس فدرال آلمان (بوندستاگ) راه یافت و قائم‌مقام سخن‌گوی دولت شد.[۸] با توجه هلموت کوهل (صدراعظم وقت آلمان) به او، در ۱۸ ژانویه ۱۹۹۱ به عنوان وزیر زنان و جوانان و در سال ۱۹۹۴ به عنوان وزیر محیط زیست، حفظ طبیعت و امنیت رآکتورها مشغول به کار شد. وی تا سال ۱۹۹۸ که به قدرت گرفتن حزب سوسیال دموکرات آلمان به رهبری گرهارد شرودر انجامید، در این مقام بود.[۴۳] بعد از آن برای ائتلاف با سوسیال-دموکرات‌ها برای حکومت در بعضی از ایالات تلاش کرد که به نتیجه‌ای نرسید.

رهبری حزب

ویرایش

پس از شکست اتحادیه دموکرات مسیحی در انتخابات ۱۹۹۸، مرکل دبیرکل این حزب شد و در سال ۱۹۹۹ پس از رسوایی پرداخت‌های مالی غیرمجاز در این حزب که به برکناری رهبر وقت این حزب ولفگانگ شویبله انجامید به رهبران حزب خود از جمله هلموت کوهل پشت کرد و در سال ۲۰۰۰ به عنوان نخستین زن در تاریخ حزب دموکرات مسیحی آلمان، به رهبری این حزب برگزیده‌شد.[۴۳]

با این حال در سال ۲۰۰۲ ادموند اشتویبر دبیرکل اتحادیه سوسیال-مسیحی بایرن که در پارلمان با اتحادیه دموکرات مسیحی متحد بود، کاندیدای صدراعظمی دو حزب متحد شد.[۴۵] این دو حزب با رهبرانشان (مرکل و اشتویبر) بارها گرهارد شرودر و سوسیال دموکرات‌ها را به عناوین مختلف سیاست‌های اقتصادی غلط، افزایش بدهی‌های کشور و مهم‌تر از همه، تعداد زیاد بیکاران سرزنش می‌کردند. با این حال، اتحاد آن‌ها بار دیگر در سال ۲۰۰۲، بیشتر به‌خاطر سیاست‌های آن‌ها دربارهٔ جنگ عراق از ائتلاف قرمز-سبز به رهبری گرهارد شرودر و یوشکا فیشر شکست خورد.

با افزایش بدهی‌ها و بیکاران کشور در سال‌های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۴، فشار بر شرودر و متحدانش بیشتر شد، تا آنجا که اتحادیه دموکرات مسیحی در سایر ایالت‌های آلمان به پیروزی رسید. سوسیال دموکرات‌ها و شرودر برای جبران این شکست‌ها پیشنهاد به‌عقب‌کشاندن انتخابات پارلمانی در سال ۲۰۰۵ را دادند، تا محبوبیتشان میان مردم را به رقبای خود ثابت کنند. در حالی که کارشناسان امیدی به سوسیال دموکرات‌ها نداشتند.[۴۶]

پیروزی در انتخابات

ویرایش

در انتخابات بوندس‌تاگ در سال ۲۰۰۵ مرکل خود را نامزد صدراعظمی از طرف دو حزب متحد کرد. برخلاف انتظار همه، اتحادیه دموکرات مسیحی رأی بالایی آورد به‌طوری‌که اتحادیه دموکرات مسیحی‌ها و سوسیال مسیحی‌های بایرن یا سوسیال دموکرات‌ها هیچ‌کدام به تنهایی نتوانستند اکثریت پارلمانی را به‌دست بیاوردند. احزاب کوچکتر مانند حزب سبزهای آلمان (اتحاد ۹۰/سبزها) یا دمکرات‌های آزاد که به‌طور سنتی شرکای ائتلافی احزاب بزرگ هستند، این‌بار هیچ‌کدام به میزان کرسی موردنیاز برای ائتلاف با احزاب بزرگتر دست نیافتند. به این ترتیب ائتلاف دمکرات مسیحی‌ها و اتحادیه سوسیال-مسیحی بایرن مجبور شدند برای اداره کشور با سوسیال دموکرات‌ها ائتلاف بزرگ تشکیل دهند. بر طبق مذاکرات ائتلاف بزرگ، سوسیال دموکرات‌ها به صدراعظمی مرکل و کناره‌گیری شرودر از سیاست رضایت دادند به شرط این‌که ۸ وزارت‌خانه بزرگ در دستان آن‌ها باقی بماند. به این صورت آنگلا مرکل نخستین زن صدراعظم کشور آلمان معرفی شد.[۱۳]

به این ترتیب، مرکل به‌عنوان رئیس اتحادیه دموکرات مسیحی آلمان و نخستین زن صدراعظم در تاریخ آلمان، دولت ائتلافی با حزب همپیمانش اتحادیه سوسیال-مسیحی بایرن (CSU) و حزب سوسیال دموکرات آلمان (SPD) را تا سال ۲۰۰۹ رهبری کرد. این ائتلاف پس از دو ماه مذاکره در پی انتخابات فدرال آلمان در ۲۰۰۵ تشکیل شد. پس از انتخابات فدرال در سال ۲۰۰۹ و خروج سوسیال دموکرات‌ها از دولت، مرکل دولت ائتلافی جدید را با مشارکت حزب دموکرات آزاد تشکیل‌داد.

دوره‌های بعدی

ویرایش

سومین دوره صدراعظمی مرکل پس از انتخابات فدرال ۲۰۱۳ آغاز شد که در آن اتحادیه دموکرات مسیحی ۴۱٪/۵ از کل آرا را به‌دست‌آورد. اما هم‌پیمانانش در حزب دموکرات‌های آزاد در این دوره از انتخابات از ورود به بوندس‌تاگ بازماندند و در نتیجه مرکل دولتی ائتلافی با سوسیال دموکرات‌ها تشکیل‌داد.

مرکل در روز ۲۰ نوامبر ۲۰۱۶ بار قصد نامزدی خود را برای شرکت در انتخابات فدرال آلمان در سپتامبر ۲۰۱۷ اعلام کرد.[۴۷] او پس از پیروزی در این انتخابات برای چهارمین بار به صدر اعظمی آلمان رسید. با پایان این دوره، او دارای طولانی‌ترین دوره صدر اعظمی آلمان می‌شود.[۴۸][۴۹]

سیاست مرکل

ویرایش
 
اعتراض گروه فمن به مرکل و ولادیمیر پوتین

او را سیاست‌مداری غیرقابل پیش‌بینی، مرموز، بی‌رحم، و عمل‌گرا می‌خوانند.[۴۳] دربارهٔ مرکل و در واقع سیاست کنونی حزب او گفته می‌شود که او گرایش سنتی آلمان به فرانسه که پایه تشکیل یک اتحادیه اروپای قدرتمند است را می‌شکند و مانند تونی بلر و مارگارت تاچر بیشتر گرایش به نزدیکی با آمریکا دارد.[نیازمند منبع] این برای اتحادیه اروپا مسئله مهمی است وگرنه در زمینه سیاست‌های اقتصادی، اختلاف احزاب بزرگ حاکم در اروپا بسیار کم شده‌است. از او به عنوان مارگارت تاچر قرن بیست و یک یادمی‌شود.[نیازمند منبع]

آنگلا مرکل رهبر دفاکتو اتحادیه اروپا خوانده شده‌است[۵۰][۵۱][۵۲][۵۳] و مجله فوربز دو بار او را دومین شخص قدرتمند جهان نامید که بالاترین رتبه‌ای است که یک زن تاکنون بدان رسیده‌است.[۵۴][۵۵] مرکل در سال ۲۰۱۵ از سوی مجله تایمز به عنوان شخصیت سال برگزیده شد و این نشریه او را صدراعظم دنیای آزاد نامید. وی از روز ۲۶ مارس ۲۰۱۴ رکورد طولانی‌ترین دوره تصدی دولت را در بین سران کشورهای عضو اتحادیه اروپا از آن خود کرده‌است. همچنین وی در سال ۲۰۱۶ برای دهمین سال به عنوان قدرتمندترین زن دنیا از سوی مجله فوربز برگزیده‌شد.[۵۶]

در سال ۲۰۰۷ مرکل ریاست شورای اروپا و گروه هشت را به عهده داشت و دومین زنی بود که به این مقام برگزیده می‌شد. او همچنین نقشی کلیدی در پیمان لیسبون و اعلامیه برلین ایفا کرد. تقویت پیمان تجاری و سرمایه‌گذاری ترنس-آتلانتیک از اولویت‌های مرکل در تجارت خارجی بوده‌است. وی همچنین نقشی تعیین‌کننده در مدیریت بحران اقتصادی اروپا داشت و از وی به عنوان تصمیم گیرنده اصلی در حل بحران یادمی‌شود. در سیاست‌های داخلی آلمان، اصلاحات سیستم خدمات درمانی، مشکلات مربوط به آینده توسعه بخش انرژی و همچنین سیاست‌های درهای باز برای سیل مهاجران در سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ از عمده‌ترین مسائلی بود که مرکل و دولتش را درگیر کرد.[۵۷]

در مورد حذف سلاح‌های اتمی در آلمان، مرکل، مشارکت انحصاری آلمان را رد و شرط آن را همراهی دیگر کشورهای عضو ناتو اعلام کرده‌است.[۸]

دوشنبه ۶ آوریل آنگلا مرکل اظهار داشت یکی از آموزه‌های پاندمی کرونا این است که آلمان و اروپا باید وابستگی خود به تجهیزات حفاظتی برای کادر درمانی را کاهش دهند. وی بحران ویروس کرونا را «بزرگ‌ترین آزمون برای اتحادیه اروپا» از زمان تأسیس آن خواند. مرکل تأکید کرد که به نفع تمامی اعضای اتحادیه است، در این روزهای سخت یکدیگر را تقویت کنند. وی اضافه کرد برای بقای اتحادیه تنها پیروزی بر ویروس کرونا مهم نیست بلکه بازسازی اقتصاد و جبران خسارت‌های ناشی از کرونا نیز حائز اهمیت است.[۵۸]

سیاست خارجی

ویرایش
 
مرکل به همراه جرج بوش، رئیس‌جمهور آمریکا در سال ۲۰۰۷

آنگلا مرکل در زمان جنگ عراق به پشتیبانی از سیاست‌های آمریکا پرداخت.[۵۹] این کار او باعث ایجاد مخالفت‌های شدید در داخل آلمان شد تا جایی که رئیس حزب سوسیال دموکرات، عملکرد و گفته‌های مرکل را «سجده در برابر دولت آمریکا» دانست.[۸]

وی معتقد به عضویت ترکیه به عنوان مشارکت‌کننده ممتاز به جای عضویت این کشور در اتحادیه اروپاست.[۵۹]

وی طرفدار برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) است[۶۰] و می‌گوید از مدل این پیمان می‌توان برای خلع سلاح کره شمالی استفاده‌کرد.[۴۳]

وی مخالف خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا است. اما با این خروج، او به رهبر بی‌رقیب اروپا تبدیل‌می‌شود.[۴۳]

جستارهای وابسته

ویرایش

منابع

ویرایش
  1. ↑ She is known in German as Bundeskanzlerin. Bundeskanzlerin is a grammatically regular formation of a noun denoting a female chancellor, adding "-in" to the end of Bundeskanzler, though the word was not used officially before Merkel.
  2. ↑ Vick, Karl (2015). "Time Person of the Year 2015: Angela Merkel". Time. Retrieved 30 April 2017.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ AFP. "Merkel: From austerity queen to 'leader of free world'". www.timesofisrael.com (به انگلیسی). Archived from the original on 1 October 2018. Retrieved 30 December 2018.
  4. ↑ "The World's Most Powerful Women 2018". Forbes (به انگلیسی). Archived from the original on 18 September 2019. Retrieved 30 December 2018.
  5. ↑ "German Chancellor Angela Merkel, the newly christened 'leader of the free world,' is preparing to step back from politics — and experts say 'the coming storm is … quite powerful'". nordic.businessinsider.com. 29 October 2018. Archived from the original on 30 December 2018. Retrieved 30 December 2018.
  6. ↑ Clarke, Hilary (30 October 2018). "For years, Angela Merkel saw off all challengers. Now, she's preparing to step aside". CNN. Archived from the original on 30 December 2018. Retrieved 30 December 2018.
  7. ↑ Moulson, Geir; Rising, David (29 October 2018). "Merkel won't seek a 5th term as German chancellor". AP NEWS. Retrieved 30 December 2018.
  8. ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ ۸٫۲ ۸٫۳ ۸٫۴ ۸٫۵ ۸٫۶ Packer, George (1 December 2014). "The Astonishing Rise of Angela Merkel". The New Yorker. Retrieved 30 April 2017.
  9. ↑ Langguth, Gerd (August 2005). Angela Merkel. DTV (به آلمانی). p. 10. ISBN 3-423-24485-2.
  10. ↑ "Merkels Vater gestorben – Termine abgesagt" (به آلمانی). newsecho. 3 سپتامبر 2011. Archived from the original on 14 December 2011. Retrieved 8 September 2011.
  11. ↑ Miller, Saskia (20 April 2020). "The Secret to Germany's COVID-19 Success: Angela Merkel Is a Scientist". The Atlantic.
  12. ↑ "Germany's Merkel begins new term". BBC. 28 October 2009. Archived from the original on 31 October 2009. Retrieved 1 November 2009.
  13. ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ "German Chancellor Angela Merkel makes a hat-trick win in 2013 Elections". Archived from the original on 26 September 2013. Retrieved 23 September 2013.
  14. ↑ Oltermann, Philip; Connolly, Kate (14 March 2018). "Angela Merkel faces multiple challenges in her fourth term". The Guardian.
  15. ↑ "Angela Merkel faces outright rebellion within her own party over refugee crisis". The Telegraph. Retrieved 24 January 2016.
  16. ↑ "Angela Merkel to step down in 2021". BBC News. 29 October 2018. Retrieved 29 October 2018.
  17. ↑ Langguth, Gerd (August 2005). Angela Merkel. DTV (به آلمانی). p. 10. ISBN 3-423-24485-2.
  18. ↑ "Merkels Vater gestorben – Termine abgesagt" (به آلمانی). newsecho. 3 September 2011. Archived from the original on 14 December 2011. Retrieved 8 September 2011.
  19. ↑ Qvortrup, Matthew (2016). "In the Shadow of the Berlin Wall". Angela Merkel: Europe's Most Influential Leader. The Overlook Press. ISBN 978-1-4683-1408-3.
  20. ↑ Kornelius, Stefan (March 2013). Angela Merkel: Die Kanzlerin und ihre Welt (به آلمانی). Hoffmann und Campe. p. 7. ISBN 978-3-455-50291-6.
  21. ↑ ۲۱٫۰ ۲۱٫۱ Kornelius, Stefan (10 September 2013). "Six things you didn't know about Angela Merkel". The Guardian. Archived from the original on 10 September 2013. Retrieved 29 October 2013.
  22. ↑ "The German chancellor's Polish roots". Deutsche Welle. Archived from the original on 3 May 2013.
  23. ↑ "Merkel hat polnische Wurzeln" [Merkel has Polish roots]. Süddeutsche Zeitung. 13 March 2013. Archived from the original on 6 September 2013.
  24. ↑ Krauel, Torsten (13 March 2013). "Ahnenforschung: Kanzlerin Angela Merkel ist zu einem Viertel Polin". Die Welt (به آلمانی).
  25. ↑ Boyes, Roger (25 July 2005). "Angela Merkel: Forged in the Old Communist East, Germany's Chancellor-in-Waiting Is Not like the Others". New Statesman. Archived from the original on 28 April 2017. Retrieved 1 November 2021.
  26. ↑ Vasagar, Jeevan (1 September 2013). "Angela Merkel, the girl who never wanted to stand out, to win big again". The Daily Telegraph (به انگلیسی). Retrieved 19 April 2017.
  27. ↑ Patterson, Tony (17 November 2015). "Angela Merkel's journey from Communist East Germany to Chancellor". The Independent (به انگلیسی). Retrieved 19 April 2017.
  28. ↑ "Angela Merkel – Biography, Political Career & Facts". Encyclopædia Britannica.
  29. ↑ Hugh C. Dyer, Leon Mangasarian, "German Democratic Republic", in The Study of International Relations: The State of the Art, p. 328, Springer, 1989, شابک ‎۹۷۸−۱−۳۴۹−۲۰۲۷۵−۱
  30. ↑ Spohr, Kristina (8 July 2017). "The learning machine: Angela Merkel". New Statesman.
  31. ↑ "5 Things to Know About Germany's Angela Merkel". Associated Press. 2017.
  32. ↑ "Life in Communist East Germany was 'almost comfortable' at times, Merkel says". Reuters. 8 November 2019.
  33. ↑ Langguth, Gerd (August 2005). Angela Merkel (به آلمانی). DTV. p. 50. ISBN 3-423-24485-2.
  34. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Ruetter, Werner, Who's Afraid of Merkel وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  35. ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام Crawford, Alan Czuczka, Tony وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  36. ↑ "I Was a Squatter, Reveals German Chancellor Merkel" (به انگلیسی). Deutsche Welle. 28 February 2008. Retrieved 18 May 2021.
  37. ↑ ۳۷٫۰ ۳۷٫۱ "How Close Was Merkel to the Communist System?". Der Spiegel. 14 May 2013. Retrieved 18 May 2021.
  38. ↑ Langguth, Gerd (2005). Angela Merkel (به آلمانی). Munich: dtv. pp. 106–107. ISBN 3-423-24485-2. Angela Merkel war allerdings kein 'einfaches Mitglied', sondern gehörte zum FDJ-Sekretariat des Instituts. Osten [Hans-Jörg Osten] kann sich nicht an die genaue Funktion seiner damaligen Kollegin erinnern. … Er kann sich nicht definitiv daran erinnern, aber auch nicht ausschließen, dass Angela Merkel die Funktion eines Sekretärs für Agitation und Propaganda wahrnahm. [Angela Merkel was not just an 'ordinary member', but belonged to the FDJ secretariat of the institute. Osten cannot remember the exact function of his erstwhile colleague. ... He cannot remember definitely whether she performed the function of a secretary for agitation and propaganda, but he cannot exclude that possibility.]
  39. ↑ Merkel, Angela (1986). Untersuchung des Mechanismus von Zerfallsreaktionen mit einfachem Bindungsbruch und Berechnung ihrer Geschwindigkeitskonstanten auf der Grundlage quantenchemischer und statistischer Methoden (Investigation of the mechanism of decay reactions with single bond breaking and calculation of their rate constants on the basis of quantum chemical and statistical methods) (به آلمانی). Berlin: Academy of Sciences of the German Democratic Republic (dissertation). cited in Langguth, Gerd (August 2005). Angela Merkel (به آلمانی). Munich: DTV. p. 109. ISBN 3-423-24485-2. and listed in the Catalogue of the Deutsche Nationalbibliothek under subject code 30 (Chemistry).
  40. ↑ Suckert, Wolfgang (17 July 2014). "Wie Angela Merkel beinahe Thüringerin wurde". Thüringer Allgemeine (به آلمانی). Retrieved 18 May 2021.
  41. ↑ "Drogenwahn auf der Dauerbaustelle". Der Spiegel (به آلمانی). 27 مارس 2009. Archived from the original on 13 January 2010. Retrieved 19 August 2011.
  42. ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۵ سپتامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۳.
  43. ↑ ۴۳٫۰ ۴۳٫۱ ۴۳٫۲ ۴۳٫۳ ۴۳٫۴ ۴۳٫۵ ۴۳٫۶ ۴۳٫۷ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام :1 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  44. ↑ "Scopus preview – Scopus – Author details (Merkel, Angela)". www.scopus.com. Archived from the original on 25 May 2019. Retrieved 19 July 2016.
  45. ↑ "Opposition meltdown: The great disintegration act". Der Spiegel. 22 October 2004. Archived from the original on 10 October 2017. Retrieved 28 November 2015.
  46. ↑ Saunders, Doug (14 September 2005). "Popular flat-tax movement hits brick wall in Germany". The Globe and Mail. Archived from the original on 6 March 2016. Retrieved 28 November 2015.
  47. ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۱۱ ژوئن ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۲ مه ۲۰۱۳.
  48. ↑ «بن‌بست در مذاکرات تشکیل دولت ائتلافی آلمان». بی‌بی‌سی فارسی. ۲۹ آبان ۱۳۹۶.
  49. ↑ «آنگلا مرکل در قدرت باقی می‌ماند؟». بی‌بی‌سی فارسی. ۲۷ آبان ۱۳۹۶. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۱ دسامبر ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۳ دسامبر ۲۰۱۷.
  50. ↑ Balasubramanyam, Ranjitha (16 September 2013). "All Eyes on Berlin". Foreign Policy. Archived from the original on 12 May 2019. Retrieved 23 September 2013.
  51. ↑ Gayle, Damien (18 July 2012). "50 Shades of Angela Merkel: German Chancellor's outfits recreated as Pantone colour chart (but none of them are very sexy)". Daily Mail. Archived from the original on 25 June 2016. Retrieved 23 September 2013.
  52. ↑ Francis, David (22 September 2013). ""Mama" Merkel May Win Germany, But Not the Euro Zone". The Fiscal Times. Archived from the original on 5 October 2018. Retrieved 22 September 2013.
  53. ↑ Wagele, Elizabeth (16 July 2012). "What Personality Type is Angela Merkel?". Psychology Today. Retrieved 23 September 2013.
  54. ↑ "Angela Merkel 'world's most powerful woman'". The Daily Telegraph. London. 24 August 2011. Archived from the original on 15 June 2018. Retrieved 7 November 2013.
  55. ↑ "Profile Angela Merkel". Forbes. 18 April 2012. Archived from the original on 25 May 2019. Retrieved 11 September 2012.
  56. ↑ "Angela Merkel". Forbes. Archived from the original on 25 May 2019. Retrieved 10 July 2016.
  57. ↑ "Angela Merkel faces outright rebellion within her own party over refugee crisis". The Telegraph. Archived from the original on 25 January 2019. Retrieved 12 February 2017.
  58. ↑ بحران کرونا- تولید داخلی مرکل
  59. ↑ ۵۹٫۰ ۵۹٫۱ «نسخه آرشیو شده». باشگاه خبرنگاران جوان. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۲ نوامبر ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱ فوریه ۲۰۱۷.
  60. ↑ «می و مرکل: به برجام پایبندیم اما از فعالیت موشکی و منطقه‌ای ایران نگرانیم». بی‌بی‌سی فارسی. ۲۳ مهر ۱۳۹۶. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۱ دسامبر ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۳ دسامبر ۲۰۱۷.
 
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به آنگلا مرکل در ویکی‌گفتاورد موجود است.
 
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ آنگلا مرکل موجود است.

پیوند به بیرون

ویرایش
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=آنگلا_مرکل&oldid=40749749»
  NODES
INTERN 1