شهرستان کنگان در منطقه گرمسیری محل اجرای بخش عظیمی از پروژه‌های پالایشگاهی پارس جنوبی است. منطقه پارس ۲ (پارس کنگان) که بزرگی آن دو برابر منطقه پارس ۱ (پارس جنوبی) است در ۱۰ کیلومتری بندر کنگان قرار دارد.[نیازمند منبع]
کارخانه سیمان کنگان نیز به عنوان یکی از بزرگ‌ترین کارخانه‌های سیمان در ایران، در این شهر قرار دارد و بسیاری از تولیدات آن از طریق اسکله اختصاصی آن به کشورهای حوزه خلیج فارس صادر می‌گردد.
محدوده استان بوشهر در قسمتی از نقشه ایران در دوره افشاریه در این نقشه نام کنگان به انگلیسی Congon ذکر شده‌است.
رضا طاهری محقق و تاریخ و جغرافیای خلیج فارس در کتاب از مروارید تا نفت به شرح مفصل تاریخ بندر کنگان پرداخته‌است. بندر کنگان در قرن‌های اول هجری از توابع بندر باستانی سیراف محسوب می‌شده‌است. بندر کنگان حیات سیاسی خویش را از دوران مغول و به خصوص صفویان آغاز نموده‌است. کنگ (با فتح کاف) در واژه به معنای پیشروی آب دریا میباشد. کنگان بر پایه نام کهن کنگ و کنگ‌دژ باستانی زرتشتیان که در کناره کوه و دریا توسط سیاوش ایجاد شد، نامگذاری شده‌است.[۲]
نام قدیم بندر کنگان، به روایتی بندر کوگانا بوده‌است که این نام از زمان هخامنشیان به این بندر نسبت داده شده‌است. (منبع موجود نیست.)
مساحت شهر کنگان ۷۳۸ هکتار میباشد [نیازمند منبع] و از شمال به دامنه‌ها و رشته کوهای زاگرس و تپه کنگان و شهرستان جم، از جنوب به خلیج فارس، از غرب به فاصله ۶ کیلومتر شهر بنک و بندر دیر و از سمت شرق به سیراف و عوینات (پارس جنوبی یا تمبک فعلی) محدود می‌گردد.
سرکنسول فرانسه در بندر بوشهر که از کنگان دیدن نموده است می نویسد: «در بندر کنگان به سال ۱۹۱۱، (۲۵۰) خانوار زندگی می کردند که حدود ۲۰۰ نفر از این جمعیت یهودی و تعبیر عرب و عجم (غیر عرب) بوده اند و عمده تجار و بازرگانان شهر در این دوره یهودی بوده اند.
همچنین محل سکونت بعضی از مردمان لیراوی در شهرستان کنگان میباشد که به دلایل خاصی از جمله شغل، تحصیل و… از شهرستان های اطراف به بندر کنگان مهاجرت کردند و الان در بندرکنگان ساکنند.
ایران
