قضیبلیسی
قضیبلیسی،[۱] یا ساکزنی، کیرخوری (به انگلیسی: fellatio) نوعی آمیزش جنسی دهانی به شکل تحریک دهانی آلت مردی توسط شریک جنسی یا خود شخص (اتوفلاتیو) گفته میشود. این عمل شامل تحریک جنسی آلت توسط دهان، لب، زبان و حلق است. این عمل بهمنظور نزدیکی جنسی یا تحریک شهوانی بهکار میرود. برای بسیاری از مردان، این عمل یک برانگیزانندهٔ جنسی است که توسط شریک جنسی بهمنظور شروع کردن عشقبازی، برانگیختگی جنسی و آمیزش جنسی بهکار میرود.[۲]
قضیبلیسی | |
---|---|
ویژگیها | |
نوع فعالیت | آمیزش جنسی دهانی و آمیزشهای غیر دخولی |
اعضا مرتبط | مرد آلت تناسلی مردانه خود را در دهان شریک جنسی خود قرار میدهد. |
محدویت دفعات | ندارد |
زمان انجام | برای لذت یا برای پیشنوازش |
جنسیت زوجین | مخالف یا دو مرد باهم |
تحریک | |
تحریک در مردها | آلت تناسلی مردانه |
سلامت و ایمنی | |
بیماری محتمل در صورت آلودگی | بیماریهای آمیزشی، تبخال تناسلی |
از آنجا که گیرندهٔ این عمل جنسی مرد است، دهنده میتواند مرد یا زن باشد. وقتی گیرنده به زور آلت خود را در دهان دهنده وارد میکند، آن را ایروماسیون مینامند. سکس دهانی وقتی برای یک زن انجام شود به فرجلیسی (یا به زبان عامیانه، کسلیسی) معروف است.
در قوانین حقوقی بعضی کشورها، سکس دهانی نوعی دخول شمرده میشود؛ حال آنکه بقیهٔ کشورها فاقد قوانین حقوقی لازم برای شناسایی و مجازات این عمل جنسی در موارد ناخواستهاند.[۳]
چگونگی انجام
این عمل جنسی با فروبردن آلت تناسلی مرد در دهان شریک جنسی و عقب و جلو بردن سر انجام میشود. شخص دریافتکننده نباید سر طرف مقابل را گرفته یا آلت جنسی خود را در دهان او فروکند و شخص ارائهدهنده باید دندانهای خود را با لبهایش بپوشاند. چرا که تماس دندانها میتواند برای شخص دریافتکننده دردناک باشد. معمولا قضیب لیسی با انزال مرد و تخلیه منی در دهان شریک جنسی پایان می یابد. اگرچه بسیاری از افراد به خوردن منی تمایل دارند با این وجود انزال در دهان باید با توافق دو طرف انجام گیرد.[۴]
مسائل بهداشتی
بیماریهای آمیزشی
عفونت کلامیدیا، ویروس پاپیلوم انسانی، سوزاک، ویروس هرپس سیمپلکس، هپاتیت و دیگر بیماریهای آمیزشی میتوانند توسط آمیزش جنسی دهانی منتقل شوند.[۵] هرگونه تبادل جنسی مایعات بدن با شخص مبتلا به اچآیوی ریسک سرایت این بیماری را به دنبال دارد. اگرچه ریسک انتقال بیماریهای آمیزی از راه آمیزش جنسی دهانی بهطور چشمگیری از آمیزش واژنی و مقعدی کمتر است؛ و ریسک انتقال اچآیوی از راه آمیزش جنسی دهانی در پایینترین حالت خود قرار دارد.[۶][۷]
ویروس پاپیلوم انسانی و سرطان دهان
پیوندهایی میان آمیزش جنسی دهانی و سرطان دهان با اشخاص مبتلا به ویروس پاپیلوم انسانی گزارش شدهاست.[۸] یک پژوهش در سال ۲۰۰۵ میلادی مدعی شد که انجام آمیزش جنسی دهانی محافظت نشده برای فرد مبتلا به ویروس پاپیلوم انسانی ممکن است خطر ابتلا به سرطان دهان را افزایش دهد. این پژوهش دریافت که ۳۶ درصد بیماران سرطانی به ویروس پاپیلوم انسانی مبتلا هستند؛ در مقایسه با تنها ۱ درصد در گروه کنترل سالم.[۹]
بارداری با خوردن منی
قضیب لیسی نمیتواند سبب بارداری شود زیرا اسپرمهای بلعیده شده نمیتوانند به رحم راه پیدا کنند. اسید معده و آنزیمهای گوارشی درون لوله گوارش اسپرم را تجزیه کرده و میکشند.
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ فرهنگ معاصر هزاره، علیمحمد حقشناس و دیگران، تهران: فرهنگ معاصر، چاپ ششم، ۱۳۸۵، ص ۵۶۲
- ↑ Weiten et al, Psychology Applied to Modern Life: Adjustment in the 21st Century, 422.
- ↑ «حکم خوردن و بوسیدن آلت همدیگر (زن و شوهر)، چه در ازدواج موقت و چه دائم چیست؟». اسلام کوئست. دریافتشده در ۳ اردیبهشت ۱۳۹۱.
- ↑ Carroll, Sexuality Now: Embracing Diversity, 265.
- ↑ "Sexually Transmitted Disease Surveillance" (PDF). Centers for Disease Control and Prevention (CDC). 2008. Retrieved December 6, 2011. Also see Fact Sheet
- ↑ Robert J. Pratt (2003). HIV & AIDS: A Foundation for Nursing and Healthcare Practice. CRC Press. p. 306. ISBN 978-0-340-70639-8. Retrieved August 21, 2013.
- ↑ Marshall Cavendish Corporation (2010). Sex and Society, Volume 1. Marshall Cavendish Corporation. p. 61. ISBN 978-0-7614-7906-2. Retrieved August 29, 2013.
- ↑ "The HPV Connection". Archived from the original on 2014-02-27.
- ↑ "Oral Sex Linked To Mouth Cancer Risk". MedIndia. 2005-11-20. Retrieved 2010-03-19.
منابع
- Weiten, W.; Lloyd, M.; Dunn, D.; Hammer, E. (2008). Psychology Applied to Modern Life: Adjustment in the 21st Century (به انگلیسی). Cengage Learning. Retrieved 2014-05-14.
- Carroll, J. (2009). Sexuality Now: Embracing Diversity. Available Titles CengageNOW Series (به انگلیسی). Cengage Learning. Retrieved 2014-05-14.