عورت

عورت به هر چیز آسیب‌پذیر که مورد نگرانی است گفته می‌شود. در فرهنگ اسلامی، به نقاطی از بدن انسان که پوشش آن در برابر نامحرم ضروری است، عورت می‌گویند. حدود عورت، در مذاهب مختلف اسلامی متفاوت است.

زنی که عورت‌های خود را با کتاب پوشانده است.

در یهودیت

اولین نشانه‌ها از شرم ساری از برهنگی در دین یهودیت قابل مشاهده است. آدم و حوا پس از خوردن میوه ممنوعه، متوجه برهنگی خودشان شدند و خودشان را از خدا پنهان کردند.

در اسلام

مقالهٔ اصلی: آیه حجاب

عورت زن، بنا به اعتقاد علمای اهل سنت، از ناف تا زانو را در بر می‌گیرد

و به اعتقاد شیعیان عورت زن از بالای سینه تازیر زانو را در بر می گیرد

بنا به اعتقاد مالک بن انس، سفیان ثوری، جعفر صادق، تمام بدن زن جز چهره و کف دستها عورت محسوب می‌شود. ابوحنیفه معتقد است که پای زن نیز تا مچ عورت محسوب نمی‌شود. احمد بن حنبل معتقد است که تمام بدن زن بدون استثناء عورت است و باید در برابر نامحرم پوشیده بشود. بعضی از علمای سلفی معاصر چون شیخ ابن عثیمین، شیخ عبدالعزیز بن باز، یوسف بن حکیم، عبدالکریم قلعاد، صدای زن را نیز عورت می‌دانند و معتقدند که شنیدن صدای زن توسط نامحرم حرام است.

در هنر

آدم و حوا

در هنر، برگ نمادی برای پوشش نیز بوده است. پوششی برای عورت انسان ها. در نقاشی‌ها و مجسمه‌های بسیاری دیده شده است که آلت انسان با برگ پوشانده شده است.

جستارهای وابسته

• عورت‌نمایی
• آیات حجاب در قرآن

منابع

معین، محمد، فرهنگ فارسی، انتشارات امیرکبیر جلد پنجم