باحال

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• باهال

ریشه‌ لغت

• عربی

آوایش

• /با/حال/

صفت مرکب

باحال

1. (گفتگو): خوشایند، دلپذیر، جالب توجه.
2. دارای شخصیت محبوب، دوست داشتنی و معمولا شوخ‌طبع، سرزنده، دلچسب، شاداب، و با نشاط.
3. با معرفت، با مرام.

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن