دست

فارسی

دست

(جانوری): بخش انتهایی هر یک از دو عضو طرفین بالاتنه انسان پایین‌تر از مچ، شامل کف، و پنج انگشت.
دسته، جناح، لشکر.
مسند.
قاعده، روش.
واحدی برای شمارش اقلامی مانند: لباس، فنجان.
نوبت، دفعه.
توانایی، قدرت.

دست‌افشاندن

دست به بغل تعظیم کردن، کرنش نمودن.
دست پا چلفتی کنایه از: بی عرضه، نالایق، بی دست و پا.
دست از پا درازتر کنایه از: بی نصیب، ناموفق، ناکام.
دست از پا خطا نکردن کنایه از: هیچ کار ناشایستی نکردن.
دست به سیاه و سفید نزدن کنایه از: هیچ کاری نکردن.
دست‌داشتن دخالت داشتن.
دست‌‌دست‌ کردن طول دادن، بی مورد کش دادن.
دست‌کج، دزد.
دست زدن الف - با دست لمس کردن. ب - اقدام کردن.
هرکه بر پشت کرهٔ خاک دست خویش مطلق دید، دل او چون سر چوگان به همگنان کژ شود. (نصرالله منشی؛ کلیله و دمنه، باب الملک والطائر فنزة، بخش ۴)

––––

ترجمه‌های باستان
پارسی باستان: دستا اوستایی: zasta-زستا سانسکریت: hasta

––––

اندام بدن