سال

فارسی

سال

واحد اندازه‌گیری زمان معادل سیصدوشصت‌و‌پنج شبانه روز و حدود پنج ساعت و چهل‌ونُه دقیقه در سال شمسی یا معادل سیصدوپنجاه‌وچهار روز در سال قمری.
سال به زبان معیار باستان به دو معنی بوده که در ساختار جمله تفهیم می‌شده؛ نخست انداختن مثل انداختن سطل آب به چاه برای کشیدن آب جهت استفاده. و دیگر به معنی احداث بوده مانند خانه ساختن، پل ساختن.

ریشه واژه یِ " سال" در زبانِ اوستایی به " سَرِذَ/سَرِد" برمی گردد ( هرچند که واژه یِ یارِ نیز در اوستایی بوده است ) . در زبان پهلوی نیز همان " سال" بوده است. دگرگونیِ آوایی ( ر/ل ) یا ( رد/ل ) در زبانهای ایرانی رواگمند بوده است. در زبانِ اوستیِ خاوری ( ostossetisch ) نیز " سِرد" به چمِ " تابستان" بوده است.

ترجمه‌ها
آذری: ییل، ئیل آلمانی: Jahr ^de اسپانیایی: año ^es اسلواکیایی: rok ^sk انگلیسی: year ^en ایتالیایی: anno ^it پرتغالی: ano ^pt تاجیکی: сол ^tg ترکی استانبولی: yıl ^tr، sene ^tr چکی: rok ^cs روسی: год ^ru، лет ^ru عبری: ^he שנה (shana) فرانسوی: an ^fr، année ^fr هلندی: jaar ^nl یونانی: χρόνος ^el، έτος ^el

فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگِ واژه های اوستا/ فرهنگنامه زبان ایرانی باستان