احمد بن صالح
احمد بن صالح (عربی: أحمد بن صالح؛ زاده: ۱۳ ژانویه ۱۹۲۶) در شهر مکنین در منطقه ساحلی تونس به‌دنیا آمد. وی یک سیاستمدار و فعال سندیکاها و اتحادیه کارگری تونس است که در دهه ۱۹۶۰ چندین منصب وزارتی را نیز برعهده داشت.[۱][۲]
احمد بن صالح | |
|---|---|
 | |
| دبیرکل اتحادیه عمومی کارگران تونسی (۱۹۵۶–۱۹۵۴) | |
| |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۱۳ ژانویه ۱۹۲۶ مکنین، تونس |
دوران جوانی و آموزشها
ویرایشوی در مکنین وارد مدرسه فرانسوی عربی، و سپس در اکتبر ۱۹۳۸ وارد مدرسه الصادقیه شده و مدارک تحصیلی خودش را کسب کرد. بدنبال آن در اواخر سال ۱۹۴۵ و اواخر ۱۹۴۸ برای مطالعه ادبیات عربی به پاریس رفت. در زمان اشغال آلمان به انجمن «جوانان محمد» که توسط «عبدالمجید بن جدو» رهبری می‌شد پیوست. در سال ۱۹۴۵ در انتشار یک نشریه که الهلال نام داشت شرکت کرد. در ۱۹۴۴–۱۹۴۵ انجمن دانش‌آموزان جوان را تشکیل داد و ریاست آنرا برعهده گرفت.[۳]
اتحادیه
ویرایش پس از بازگشت از فرانسه، در انستیتوی عالی در سوسه ثبت نام کرد و در کنگره چهارم اتحادیه عمومی تونس برای کار (۱۹۵۱) شرکت کرد و در مقابل خروج اتحادیه از فدراسیون اتحادیه‌های کارگری (FSM) ایستاد. با این وجود او به فدراسیون کارگری اتحادیه‌های آزاد (SEISEL) پیوست و بعنوان دبیرکل اتحادیه عمومی کارگران تونسی انتخاب شد (۱۹۵۶–۱۹۵۴) ولی توسط حبیب بورقیبه در دسامبر ۱۹۵۶ برکنار شد. در سال ۱۹۵۶ او به عنوان عضو تأسیسی ملی انتخاب شد و در ۱۹۵۹، ۱۹۶۴ و ۱۹۶۹ مجدداً برای مجلس ملی انتخاب گردید. در سال ۱۹۵۷، به عنوان وزیر بهداشت منصوب شد که در دهه ۱۹۶۰ وزارتخانه‌های اقتصادی نیز به آن تعلق گرفتند. در ژوئیه ۱۹۶۸، همچنین وزارت آموزش و پرورش به آن اضافه شد. وی در همان دوره، عضو دیوان سیاسی حزب سوسیالیست و قانون اساسی و معاون دبیرکل نیز بود. اما در مقابل از بین رفتن استانداردهای زندگی در ۷ نوامبر ۱۹۶۹ از وزارتخانه‌های اقتصادی و وزارت آموزش و پرورش کناره‌گیری نمود و در نهایت به اتهام خیانت در مه ۱۹۷۰ به دیوان عالی کشور ارجاع شد که او را به ۱۰ سال کار اجباری محکوم کردند.[۴]
دوران تبعید
ویرایشاو در فوریه سال ۱۹۷۳ از زندان فرار کرد تا به الجزایر بپیوندد و در برخی از کشورهای اروپایی مستقر شود. در دوران تبعید وی حزب جنبش وحدت ملی را تأسیس کرد. پس از سرنگونی بورقیبه، او در ماه مه ۱۹۸۸ برای بازگشت به تونس مورد عفو قرار گرفت. اما به دلیل اینکه حکومت جدید به جنبش وی اجازه فعالیت نداد، در سپتامبر ۱۹۹۰ کشورش را ترک کرد. در تبعید وی در کنار نخست‌وزیر سابق محمد مظالی و رشید قنوچی بود و سرانجام در سپتامبر ۲۰۰۰ به تونس بازگشت.[۵]
==
منابع
ویرایش- ↑ Sami Ben Abdallah. "Ahmed Ben Salah". Retrieved 18 June 2016.
- ↑ Noura Borsali, Livre d'entretiens avec Ahmed Ben Salah, Tunis, 2008 (شابک ۹۷۸−۹۹۷۳−۰۰−۱۶۲−۷)
- ↑ Célina Braun, Chercheur en sciences politiques, CNRS (March 2006). "Texte intégral … Le Mouvement de l'unité populaire". A quoi servent les partis tunisiens ?. Revue des mondes musulmans et de la Méditerranée. Retrieved 18 June 2016.
{{cite web}}: نگهداری یادکرد:استفاده از پارامتر نویسندگان (link) - ↑ A quoi servent les partis tunisiens ?
- ↑ Stephen J. King; Ali Abdullatif Ahmida (ed) (2000). "Economic Reform and Tunisia's Hegemonic Party: The End of the Administrative Elite". Beyond Colonialism and Nationalism in the Maghrib: History, Culture and Politics. Palgrave MacMillan. p. 180. ISBN 978-0-230-61363-8.
{{cite web}}:|author2=has generic name (help)
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «أحمد بن صالح». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای عربی، بازبینی‌شده در ۱۴ آوریل ۲۰۱۸.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Ahmed Ben Salah». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۴ آوریل ۲۰۱۸.
