درگاه:بهائیت
مقاله برگزیده فاطمه زرین‌تاج برغانی قزوینی ملقب به زَکیّه یا اُمّ سَلَمَه و مشهور به طاهره و قُرَّةُالعَین (زادهٔ ۱۲۳۰، ۱۲۳۱ یا ۱۲۳۳ قمری - درگذشتهٔ ۱۲۶۸ قمری) شاعر و محدث ایرانی، از اولین مریدان سید علی‌محمد باب و از رهبران جنبش باب بوده‌است. پدر و مادرش هر دو مسلمان و مجتهد بودند. وی همانند یکی از عموهایش ابتدا به شیخیه گرایش پیدا کرد و برای مدتی رهبری بخشی از شیخیه در کربلا و عراق را به دست گرفت. با علنی شدن دعوت سید علی‌محمد باب، طاهره به وی گروید و بدون آنکه موفق شود تا پایان عمر او را از نزدیک ببیند، در زمره نزدیک‌ترین یاران او درآمد. او نخستین زن بابی بود که روبنده از صورت برگرفت و اعلام نمود که با آمدن آیین بیانی، احکام اسلام ملغی شده‌است. او به اتّهام دست داشتن در قتل عموی بزرگش محمدتقی برغانی معروف به «شهید ثالث» بازداشت شد و سه سال بعد، مدتی پس از ترور نافرجام ناصرالدین‌شاه و همزمان با بسیاری از بابیان دیگر، در تهران به جرم فساد فی‌الارض اعدام شد. او اولین زنی بود که به این اتهام اعدام شد. از طاهره اشعاری باقی مانده‌است که بر سر انتساب پاره‌ای از این اشعار به وی اختلاف نظر وجود دارد. از سویی طاهره تفسیری انقلابی از بابی‌گری ارائه کرد که موجب جدایی در جامعه بابی‌ها در ایران و عراق گردید، ولی از سوی دیگر همین تفسیر باعث پیوند موعودگرایی با مفهوم باب شد. طاهره برترین شخصیت زن در آیین بیانی و سومین و شناخته‌شده‌ترین شخصیت زن در آئین بهایی است. یکی از مشهورترین کارهای او برداشتن روبنده در واقعه بدشت بود. برخی نویسندگان معاصر این عمل را در جهت آزادی زنان و عملی فمینیستی توصیف کرده‌اند. اما دیدگاه مقابلی، طاهره را فعال فمینیست ندانسته و کارهایی مانند برداشتن روبنده در واقعه بدشت را بیشتر نمادی از الغای شریعت اسلام و اعلام شریعتی نو به نبوت سید علی‌محمد باب می‌داند. اماکن مقدس باغ‌های بهائی حیفا، یا باغ‌های معلق حیفا مجموعه باغ‌هایی پلکانی پیرامون مقام اعلی در کوه کرمل در شهر حیفا، در شمال اسرائیل هستند. در این باغ سید علی‌محمد باب پیامبر بابیان دفن شده و پس از روضه مبارکه، مقبره بهاءالله، دومین مکان مقدّس بین بهائیان به‌شمار می‌آید. معمار این باغ مهندس ایرانی، فریبرز صهبا است و در کنار اماکن مقدس بهایی در غرب الخلیل در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد و یکی از پر بازدیدترین جاذبه‌های گردشگری در اسرائیل است. تاریخ جنگ قلعه طبرسی یکی از بزرگترین جنگ‌های پیروان سید علی محمد باب و نیروهای حکومتی و مذهبی بوده‌است. در این جنگ عده‌ای از پیروان کتاب بیان مقاومت چشمگیری از خود نشان داده و طی نزدیک به دوسال (حدود شوال ۱۲۶۴ تا حدود رجب ۱۲۶۶) عرصه را بطور جدی بر نیروهای دولتی و قوای اعزامی از مرکز تنگ نموده، سراسیمگی و وحشت عظیمی را میان شاه و درباریان پدیدآوردند. جنگجویان بابی که هفتصد یا هشتصد تن بودند به رهبری ملاحسین بشرویه و محمدعلی بارفروشی که هر دو از حروف حی واحد اول بودند، در قلعه شیخ طبرسی به مدت شانزده ماه با نیروهای مسلح خوانین و فئودال‌ها و نیز قوای دولتی مبارزه نموده و پس از چهار ماه تحمل محاصره و مقاومت دراین جنگ کشته شدند. بهائیان ۱۵ تا ۷۰ ساله، هر سال در آخرین ماه از تقویم بهائی (معمولاً مطابق ۲–۲۱ ماه مارس)، روزه می‌گیرند. در زمان روزه بهائیان از طلوع تا غروب خورشید از خوردن، آشامیدن و استعمال دخانیات پرهیز می‌کنند. برای افراد بیمار، زنان در دوران قاعدگی، بارداری و شیردهی، افرادی که در مشاغل دشوار مشغول به کار هستند یا مسافران معاقیت‌هایی وجود دارد. دوران روزه، دورانی برای دعا، نیایش و توجه و تفکر در نظر گرفته شده‌است که در آن فرد از امیال خودمحورانه پرهیز می‌کند و تلاش می‌کند تا زندگی خود را به سمتی سوق دهد که نیروهای معنوی درونی روحش جانی دوباره یابند. روزه یک وظیفه و مسئولیّت معنوی فردی است و مؤسسات بهائی حق ندارند بر رعایت و اجرای آن نظارتی داشته باشند. نگاره برگزیده مشرق‌الاذکار شیکاگو، مرکز بهاییان ایلینوی، آمریکا گفتاوردهر طیری را نظر بر آشیان است و هر بلبلی را مقصود جمال گل مگر طیور افئده عباد که بتراب فانی قانع شده از آشیان باقی دور مانده‌اند و بگِلهای بعد توجّه نموده از گُلهای قرب محروم گشته‌اند. زهی حیرت و حسرت و افسوس و دریغ که بابریقی از امواج بحر رفیق اعلی گذشته‌اند و از افق ابهی دور مانده‌اند. _ بهاءالله آیا می‌دانستید که…
ردههامقالاتدرگاههای وابسته
|
