حشرات در طی فرایند دگردیسی، پس از پشت سر گذاشتن مرحله «لارو» ی، وارد مرحله شَفیرگی (به انگلیسی: pupa) می‌شوند که به آن شفیره[۱] می‌گویند. در این مرحله، حشره از حرکت، تغذیه و هرنوع فعالیت دیگر، بازمی‌ایستد. شفیره‌ها معمولاً در پوشش یک پیله، کپسول یا محفظه‌ای دیگر، این مرحله را طی می‌کنند؛ برخی از انواع شفیره‌ها نیز، پوشش محافظ ندارند.

شفیره زنبورهای نر (زنبورهای عسل) در کندو
شفیره‌های سمت راست چند روز بزرگتر هستند.
شفیره پروانه

پروانه‌ای که تازه از شفیره بیرون می‌آید، به پوسته‌ای به نام زَرپوست[۲] (Chrysalis) می‌چسبد تا مایعی که در شکم اوست به رَگ‌بال‌هایش پمپ شود تا بتواند بال‌هایش را باز کند. پس از چند ساعت، با خشک شدن بال‌ها و بازگشت شکم به اندازه عادی، بالاخره پروانه مهاجر بال می‌گشاید و به پرواز درمی‌آید.

نگارخانه

ویرایش

منابع

ویرایش
  1. واژه‌نامهٔ درگاه آفتاب[پیوند مرده]
  2. کیانوش، حسن: واژه‌های برابر فرهنگستان ایران. سروش. تهران: ۱۳۸۱. ص ۵۴۷
  • دکتر آزمایش فرد، پروانه؛ دکتر میرکریمی، اسدا…؛ دکتر اسماعیلی، مرتضی. حشره‌شناسی کشاورزی. انتشارات دانشگاه تهران. بهمن ۱۳۷۴
  NODES