هربرت فیگل
هربرت فیگل (به انگلیسی: Herbert Feigl) (زاده ۱۴ دسامبر ۱۹۰۲ – ۱ ژوئن ۱۹۸۸) فیلسوف اتریشی - آمریکایی و از اعضای اولیه حلقه وین بود.[۱][۲] او اصطلاح «آویزهای نومولوژیک» را ابداع کرد.[۳]
هربرت فیگل | |
|---|---|
 فیگل (۱۹۷۳) | |
| زادهٔ | ۱۴ دسامبر ۱۹۰۲ |
| درگذشت | ۱ ژوئن ۱۹۸۸ (۸۵ سال) مینیاپولیس مینه‌سوتا |
| دوره | فلسفه قرن بیستم |
| حیطه | فلسفه غرب |
| مکتب | فلسفه تحلیلی حلقه وین |
| پایان‌نامه | تصادف و قانون: تحلیل معرفت شناختی نقش احتمال و استقرا در علوم طبیعی (۱۹۲۷) |
| دانشجویان سرشناس | هیو ملور |
علایق اصلی | فلسفه علم |
ایده‌های چشمگیر | آویزهای نومولوژیک |
تأثیرگرفته از
| |
تأثیرگذار بر
| |
زندگی
ویرایشفیگل در لیبرتس (رایچنبرگ به آلمانی: Reichenberg) بوهمیا، فرزند بافنده‌ای بود که طراح پارچه شد. او در یک خانواده یهودی (البته نه مذهبی) به دنیا آمد.[۱][۴][۲] فیگل در سال ۱۹۲۲ در دانشگاه وین فارغ‌التحصیل شد و فیزیک و فلسفه را زیر نظر موریتس شلیک، هانس هان، هانس تیرینگ و کارل بولر تحصیل کرد.[۱] او در سال ۱۹۲۴ به یکی از اعضای حلقه وین تبدیل شد[۱] و یکی از معدود اعضای حلقه (همراه با شلیک و فردریش وایسمن[۵]) بود که گفتگوهای زیادی با لودویگ ویتگنشتاین و کارل پوپر داشت. فیگل در سال ۱۹۲۷ دکترای خود را در وین دریافت کرد.[۱][۴][۲] او اولین کتاب خود را در سال ۱۹۲۹، با نام «نظریه و تجربه در فیزیک (به انگلیسی: Theorie und Erfahrung in der Physik)» منتشر کرد.[۴][۵][۲]
فیگل در سال ۱۹۳۰، با بورسیه بنیاد بین‌المللی راکفلر در دانشگاه هاروارد،[۵] با فیزیک‌دان پرسی ویلیام بریجمن، فیلسوف ویلارد کواین، و روان‌شناس استنلی اسمیت استیونز ملاقات کرد،[۲] و همه آن‌ها را مانند خویشان خود می‌دید. در سال ۱۹۳۱، به همراه آلبرت بلومبرگ، مقاله پوزیتیویسم منطقی: یک جنبش جدید اروپایی[۱] را منتشر کرد، که بر اساس تفاوت‌های واقعی بین فلسفه علم معاصر و جنبش پوزیتیویستی قدیمی‌تر، پوزیتیویسم منطقی را به «تجربه‌گرایی منطقی» تغییر نام داد.[۶]
در سال ۱۹۳۰، فیگل با ماریا کاسپار[۱] ازدواج کرد و با او به ایالات متحده مهاجرت کرد، و در آیووا اقامت گزید، و در بخش فلسفه دانشگاه آیووا سمتی دریافت کرد.[۲] پسر آن‌ها اریک اتو در سال ۱۹۳۳ به دنیا آمد. در سال ۱۹۴۰، هربرت فیگل سمت استادی فلسفه در دانشگاه مینه‌سوتا را پذیرفت و به مدت ۳۱ سال در آن‌جا ماند.[۱] رابطه نزدیک حرفه‌ای و شخصی او با ویلفرد سلارز پروژه‌های مشترک بسیاری را بین آن‌ها ایجاد کرد، از جمله کتاب درسی «قرائت در تحلیل فلسفی» و مجله «مطالعات فلسفی» که او و سلارز (به همراه سایر همکارانش) در سال ۱۹۴۹ تأسیس کردند.[۵][۲]
فیگل در سال ۱۹۵۳، مرکز فلسفه علم مینه‌سوتا (اولین مرکز از این نوع در ایالات متحده)[۱][۵] را با کمک مالی بنیاد هیل تأسیس کرد.[۲] او در سال ۱۹۶۷ به‌عنوان استاد دانشگاه مینه‌سوتا منصوب شد.[۵]
فیگل معتقد بود که تجربه‌گرایی تنها فلسفه کافی برای علوم تجربی است. اگرچه او به‌جای شیمی‌دان فیلسوف شد، اما هرگز دیدگاه و عقل سلیم علمی یک دانشمند عملی را از دست نداد. او یکی از امضاکنندگان مانیفست انسان‌گرا2[۷] و به‌معنای پارادایمیک، فیلسوف علم بود.
فیگل در سال ۱۹۷۱ بازنشسته شد و در ۱ ژوئن ۱۹۸۸ بر اثر سرطان در مینیاپولیس درگذشت.[۱] سال بعد همسرش ماریا به او پیوست. از آن‌ها پسرشان اریک او. فیگل، استاد فیزیولوژی در دانشگاه واشینگتن به یادگار ماند.[۲]
آثار برگزیده
ویرایش- هربرت فیگل، «ذهنی و فیزیکی: یک مقاله و یک پس‌نوشته» (۱۹۶۷)
منابع
ویرایش- ↑ ۱٫۰۰ ۱٫۰۱ ۱٫۰۲ ۱٫۰۳ ۱٫۰۴ ۱٫۰۵ ۱٫۰۶ ۱٫۰۷ ۱٫۰۸ ۱٫۰۹ نوبر, نوبر (۲۰۱۸), زالتا, ادوراد ان. (ed.), "هربرت فیگل", دایرةالمعارف فلسفه استنفورد (بهار 2018 ed.), آزمایشگاه تحقیقات متافیزیک، دانشگاه استنفورد, retrieved 2019-05-07
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ ۲٫۵ ۲٫۶ ۲٫۷ ۲٫۸ ساویج, C. سی. وید (۱۹۸۹). "درگذشت هربرت فیگل". ارکننتیس (۱۹۷۵-). 31 (1): v–ix. doi:10.1007/BF01239127. ISSN 0165-0106. JSTOR 20012225.
- ↑ بیلی, اندرو (۲۰۱۳-۱۱-۲۱). فلسفه ذهن: متفکران کلیدی. بیلی، اندرو، ۱۹۶۹-. لندن. pp. ۱۰۷. ISBN 978-1-4411-9096-3. OCLC 861533440.
اسمارت (۱۹۵۹) به فیگل برای ابداع اصطلاح «آویزهای نومولوژیک» برای ویژگی‌های آگاهانه، آن‌طور که بر اساس دیدگاه نوظهور تصور می‌شوند، اعتبار می‌دهد.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ فیگل, هربرت (1981). پرس‌وجوها و تحریک‌ها: نوشته‌های منتخب، ۱۹۲۹–۱۹۷۴. انتشارات دی. ریدل. ISBN 90-277-1101-1.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ ۵٫۳ ۵٫۴ ۵٫۵ اوروم استرول/روث بلوف. "فیگل، هربرت [دایرةالمعارف یهودیا]". www.encyclopedia.com. Retrieved 2019-05-07.
- ↑ فی, ژان (2010). "نیلز بور و دایره وین". دایره وین در کشورهای شمال اروپا: شبکه‌ها و دگرگونی‌های تجربه‌گرایی منطقی. منینن، جوا. استادلر، فردریش. دوردرخت: اسپرینگر ساینس + بیزنس مدیا. pp. ۴۰. ISBN 9789048136834. OCLC 567371218.
[8] آلبرت بلومبرگ و فیگل در مقاله خود در سال 1931 «پوزیتیویسم منطقی» را پیشنهاد کردند. یک جنبش جدید اروپایی» که پوزیتیویسم منطقی به دلیل تفاوت‌های خاصی بین جنبش پوزیتیویستی جدید و قدیمی‌تر، به «تجربه‌گرایی منطقی» تغییر نام داد.
- ↑ "مانیفست انسان‌گرا 2". انجمن اومانیست آمریکا. Archived from the original on October 20, 2012. Retrieved October 8, 2012.
پیوند به بیرون
ویرایش- مدخل هربرت فیگل در دانشنامه فلسفه استنفورد اثر ماتیاس نوبر.
- عکس دپارتمان فلسفه مینه‌سوتا c. ۱۹۵۳ با حضور فیگل، به همراه ویلفرد سلارز و می برادبک.
- خوانش در فلسفه علم (۱۹۵۳، ویرایش مشترک با می برادبک) در آرشیو اینترنت.
- خواندن در تحلیل فلسفی (۱۹۴۹، ویرایش مشترک با ویلفرید سلارز) در آرشیو اینترنت.