کشتار حدیثه اشاره به حوادثی است که طی آن ۲۴ غیرنظامی عراقی شامل کودک، زن و مرد توسط گروهی از تفنگداران دریایی آمریکا در شهر حدیثه در ۱۹ نوامبر ۲۰۰۵ کشته شدند.

کشتار حدیثه
بخشی از جنگ عراق
The bodies of five Iraqi civilians are laid out on the ground by the car they were shot in, as a Marine stands over them.
The huddled bloody bodies of Ayda Yassin Ahmed (44) and her children Sabaa (10), Ayesha (3), Zainab (5) and Mohammed (8) lying on the bed where they were shot and killed.
The bloody bodies of Asmaa Salman Raseef (32) and her son Abdullah (4). Asmaa's body can be seen holding her son, who was shot in the head.
The body of four-year-old Zainab Younis Salim lying with her siblings. Her back is marked with the number 11 in red sharpie.
The bodies of Jaheed Abdul Hameed Hassan (43), Asmaa Salman Raseef (32) and her son Abdullah (4). Jaheed is lying in the foreground with his head against the wall.
شهروندان کشته شده عراقی به‌دست سپاه تفنگداران آمریکایی
موقعیتحدیثه، استان الانبار، عراق
مختصات۳۴°۰۸′۲۳″ شمالی ۴۲°۲۲′۴۱″ شرقی / ۳۴٫۱۳۹۷۲°شمالی ۴۲٫۳۷۸۰۶°شرقی / 34.13972; 42.37806
تاریخ۱۹ نوامبر ۲۰۰۵؛ ۱۹ سال پیش (۲۰۰۵-۱۹}})
گونه حمله
یورش به یک وسیله نقلیه و چندین خانه
کشته‌ها۲۴ شهروند عراقی
مرتکبانسپاه تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا

بسیاری از قربانیان از فاصله نزدیک مورد اصابت گلوله واقع شده بودند و همه آن‌ها شهروندان عادی به شمار می‌رفتند. ادعا شده که این کشتار در انتقام کشته شدن یکی از اعضا گروه تفنگداران دریایی، کرپل میگل تارازاس، که در بمب گذاری کنار جاده‌ای در همان نزدیکی محل سکونت قربانیان عراقی‌ها منفجر شد، انجام شده‌است.[۱] بسیاری این کشتار را با حادثه کشتار می لای در ویتنام جنوبی همسان می‌دانند.

پیش‌زمینه

ویرایش

از زمان تهاجم سال ۲۰۰۳ به عراق، نیروهای نظامی ایالات متحده برای کنترل سد حدیثه، یک تاسیسات بزرگ برق آبی، در حدیثه و مناطق مجاور آن مستقر شده بودند. این منطقه از آغاز جنگ عراق شاهد چندین درگیری بین نیروهای ایالات متحده و گروه‌های مسلح بوده است که منجر به تلفات زیادی از هر دو طرف شده است.

قتل‌عام

ویرایش

در ابتدا به پنج مرد عراقی شامل چهار مسافر و یک راننده تاکسی دستور خروج از ماشین داده می‌شود و در خیابان به ضرب گلوله کشته می‌شوند.

پس از این حادثه، ستوان کالوپ طبق اظهارات خود به بازرسان، در صحنه حاضر شد. کالوپ با ادعای اینکه از خانه‌های مجاور به آنان شلیک شد دستور تصرف خانه‌ها را می‌دهد. ۱۹ نفر از کشته شدگان در سه خانه مجاور بودند که تفنگداران دریایی ایالات متحده با استفاده از نارنجک و سلاح‌های سبک وارد آنها شدند.[۲]

پس از این حادثه، سپاه تفنگداران ایالات متحده بیانه‌ای مطبوعاتی در ۲۰ نوامبر ۲۰۰۵ منتشر کرد و کشته شدن ۱۵ غیر نظامی را بر اثر اصابت به بمب کنار جاده‌ای و عامل آن را گروه‌های مسلح عراقی معرفی کرد.[۳]

ایمان ولید، کودک نه ساله ای که شاهد این حادثه بود، ورود تفنگداران دریایی آمریکا به خانه آنها را توصیف کرد. او گفت: «من نمی توانستم چهره آنها را به خوبی ببینم - اسلحه‌های آنها به در گیر می‌کرد. من دیدم که آنها به پدربزرگم تیراندازی کردند، ابتدا به سینه و سپس به سرشان. سپس مادربزرگ مرا کشتند.»[۴]

طبق اظهارات رئیس بیمارستان محلی حدیثه، دکتر وحید، ۲۴ جسد با دو هاموی آمریکایی حوالی نیمه شب ۱۹ نوامبر به بیمارستان آورده شدند.

در حالی که تفنگداران دریایی ادعا می‌کردند که قربانیان بر اثر اصابت ترکش بمب کنار جاده ای کشته شده‌اند، دکتر وحید گفت که اثری از ترکش در هیچ‌یک از اجساد دیده نشده است.[۵]

فاش شدن

ویرایش
 
رد خون بجای مانده در خانه آیدا یاسین جایی که او، خواهرش و پنج فرزند از شش فرزندش توسط تفنگداران دریایی ایالات متحده کشته شدند.

ویدیو ضبط شده از محل وقوع حادثه توسط یک عضو سازمان حقوق بشری عراقی، به نام طاهر ثابت که گزارش روزنامه تایم بر اساس او بوده است عامل فاش شدن این حادثه است. اگرچه در طول تحقیقات به تصاویر ضبط شده گوشی تلفن همراه یکی از تفنگداران هم استناد شده است.

ویدئویی که توسط ثابت گرفته شده، اجساد زنان و کودکان را با زخم‌های گلوله، سوراخ‌های گلوله در دیوارهای داخل خانه و لکه‌های خون روی زمین نشان می‌دهد.

روند قانونی

ویرایش

قتل عمدی غیرنظامیان توسط قوانین جنگی مدرن برگرفته از منشور ملل متحد، کنوانسیون لاهه و کنوانسیون ژنو ممنوع است و جنایت جنگی محسوب می شود. تفنگداران دریایی و افسران طبق قانون نظامی آمریکا، قانون یکسان عدالت نظامی، مشمول دادگاه‌های نظامی بودند.

وکیل گری مایرز روی این پرونده کار کرد. او همچنین روی محاکمه حاصل از کشتار مای لای در سال 1968 کار کرده بود.[۶]

اقدامات جیمز متیس

ویرایش

جیمز ان. ماتیس، فرمانده نیروی اعزامی I Marine در خاطرات خود Call Sign Chaos، تجربه و اقدامات خود را در رابطه با قتل عام حدیثه توضیح می دهد. او بیان می کند که "بیش از نه هزار صفحه" مطالب تحقیقی را خوانده است. او نتیجه گرفت که "چندین اشتباهات غم انگیزی مرتکب شده اند، اما برخی دیگر نظم و انضباط خود را از دست داده اند"، به همین دلیل است که او دادگاه نظامی را برای برخی از تفنگداران دریایی توصیه کرد اما برای برخی دیگر نه. فرمانده گردان در همان روز حادثه از جزئیات خبر نداشت و قتل توسط خبرنگار فاش شد. ماتیس فرمانده گردان را از وظیفه برکنار کرد زیرا عدم گزارش دهی و تعداد کشته شدگان غیرنظامی "باید به او هشدار می داد که اتفاقی بسیار غیرعادی... رخ داده است." او سپس توبیخ نامه هایی را برای فرمانده لشکر و دو سرهنگ توصیه کرد و گفت: «با عملکرد یا عدم اقدام خود، عدم دقت لازم را نشان دادند». این اقدام افسران ارشد را مجبور به ترک خدمت کرد.[۷]

 
Three-year-old Ayesha Younis Salim after she was shot to death by U.S. Marines. Her face is marked with the number 12 in red sharpie, to distinguish between the dead bodies. To her left is her ten-year-old sister Sabaa and to her right is her eight-year-old brother Mohammed. At the bottom of the photo is the arm of her five-year-old sister Zainab.

منابع

ویرایش
  1. «Picking up the Pieces in Haditha - TIME». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۴ ژوئن ۲۰۰۶. دریافت‌شده در ۲۲ آوریل ۲۰۱۲.
  2. «Marine Officer Receives Immunity in Haditha Killings Case». web.archive.org. ۲۰۱۸-۰۲-۲۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۷ فوریه ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۲۸.
  3. «The Raw Story | Haditha defense lawyer says killings were legal». web.archive.org. ۲۰۰۷-۰۴-۲۵. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۵ آوریل ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۲۸.
  4. «Collateral Damage or Civilian Massacre in Haditha». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ ژوئن ۲۰۰۶. دریافت‌شده در ۲۸ اوت ۲۰۲۴.
  5. «TIME.com: Collateral Damage or Civilian Massacre in Haditha? -- Page 1». web.archive.org. ۲۰۰۶-۰۶-۱۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ ژوئن ۲۰۰۶. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۸-۲۸.
  6. Falcone, Dan. "Standard Operating Procedure: Forget Obama's Latest, In Order to Move Forward, Look to Guantánamo". Speak Out. Archived from the original on January 16, 2016. Retrieved October 25, 2015.
  7. Mattis, James (2019). Call sign chaos : learning to lead. West, Francis J. (First ed.). New York. pp. 165, 166, 167. ISBN 978-0-8129-9683-8. OCLC 1112672474.
  NODES