گگوکچون
پادشاه گگوکچون (به کره‌ای: 고국천태왕)، (زاده: ۱۷۶؛ سلطنت:۱۷۹~۱۹۷ میلادی)؛ نهمین امپراتور گوگوریو، شمالی‌ترین درمیان سه پادشاهی کره بود.[۱]
| گگوکچون 고국천 | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| ته‌وانگ | |||||
| پادشاه گوگوریو | |||||
| سلطنت | دسامبر ۱۷۹ - مه ۱۹۷ میلادی | ||||
| تاج‌گذاری | دسامبر ۱۷۶ میلادی | ||||
| پیشین | شینده | ||||
| جانشین | سانسانگ | ||||
| ولیعهد گوگوریو | |||||
| ولیعهدی | مارس ۱۷۶ - دسامبر ۱۷۹ میلادی | ||||
| تاج‌گذاری | مارس ۱۷۶ میلادی | ||||
| پیشین | هه آیگ | ||||
| جانشین | وویگو | ||||
| زاده | گو ناممو مارس ۱۷۶ میلادی گونگنه‌سونگ | ||||
| درگذشته | مه ۱۹۷ میلادی گونگنه‌سونگ | ||||
| آرامگاه | گگوکچون وون | ||||
| شهبانو | ملکه وو | ||||
| |||||
| خاندان | گو | ||||
| دودمان | گوگوریو | ||||
| پدر | شینده | ||||
| پیشه | پادشاه | ||||
| گگوکچون | |
| هانگول | 고국천왕, 국양왕 |
|---|---|
| هانجا | |
| لاتین‌نویسی اصلاح‌شده | Gogukcheon-wang, Gugyang-wang |
| مک‌کیون–ریشاور | Kogukch'ŏn-wang, Kugyang-wang |
| نام تولد | |
| هانگول | 고남무 |
| هانجا | |
| لاتین‌نویسی اصلاح‌شده | Go Nammu |
| مک‌کیون–ریشاور | Ko Nammu |
| سه پادشاهی |
|---|
|
۱- پادشاهی شیلا ۵۷ پ.م. — ۹۳۵ م. |
خانواده
ویرایش- پدر: پادشاه شینده
- همسر: ملکه وو، از قبیله او دختر یو سو – بدون فرزند.
سابقه و حکومت
ویرایشپادشاه گگوکچون، دومین پسر هشتمین پادشاه گوگوریو، شینده بود.[۲] با وجود اینکه برادر بزرگتر او، «گو بالگی (고발기)»، ولیعهد اصلی بود، صاحب منصبان دربار از گگوکچون حمایت کردند، او در سال ۱۷۶ میلادی ولیعهد شد.
در سال ۱۸۰ میلادی، پادشاه گگوکچون با «بانو وو»، دختر «وو سو» از «جه‌نا بو»، جهت نیرومندتر کردن قدرت مرکزی، ازدواج کرد. «بانو وو» بعد از مرگ همسرش، با برادر پادشاه گگوکچون، پادشاه سانسانگ، ازدواج کرد و ملکه باقی‌ماند. در مدت سلطنت او، پنج قبیله قدرتمند منطقه که «بو» نامیده می‌شدند، به بخش‌هایی از امپراتوری مرکزی تبدیل شدند و یاغیان نیز توسط حکومت اشرافی سرکوب گردیدند.[۳]
در سال ۱۸۲ میلادی، پادشاه گگوکچون، شاهزاده «گیه‌سو» را برای مقابله با نیروهای مهاجم چینی سلسله هان، که از طرف فرماندار «لیائودونگ» اعزام شده بودند، فرستاد.[۴] با وجود اینکه شاهزاده «گیه‌سو» توانسته بود، جلوی ارتش دشمن را بگیرد، پادشاه گگوکچون در سال ۱۸۴ میلادی، رهبری ارتش را مستقیماً برای مقابله با تهاجم نیروهای هان بر عهده گرفت.[۵] در سال ۱۹۱ میلادی، پادشاه گگوکچون سیستم «مریتوکراتیک» را برای انتخاب صاحب منصبان دولت، پیاده کرد. در نتیجه این تصمیم او، تعداد زیادی از افراد با استعداد در سرتاسر گوگوریو کشف شدند، که مشهورترین آن‌ها «اول پا‌سو» بود. او توانست به مقام وزیر اعظم دست پیدا کند.[۶]
بر اساس متون کهن سامگوک ساگی گفته شده‌است که، روزی در سال ۱۹۴ میلادی، پادشاه گگوکچون به شکار رفت و با یک روستای قحطی زده روبرو شد. او مقداری از لباسها و غذایش را به یکی از روستاییان داد، و احساس کرد که او مسئول درد و محنت آن مردم می‌باشد. پادشاه گگوکچون، برای اصلاح و بهبود زندگی کشاورزان و روستاییان در امپراتوری، اقدام کرد.[۷]
جین ده‌بوپ
ویرایشقانون جین ده یک سیستم وام غلات است که توسط پادشاه گگوکچون در سال ۱۹۴ میلادی تصویب شد.[۸] این سیستم به مردم اجازه می داد که از مارس تا ژوئیه غلات وام بگیرند و در اکتبر بازپرداخت کنند. این سیستم در عصر پادشاهی چوسان تحت عنوان «هوانگوک» حفظ شد ، که نشان می دهد این قانون بیش از هزار سال بسیار حفظ شده است
مرگ و جانشین
ویرایشهرچند مخالفتها با تغییر جانشینی از پدر-فرزند به برادر به خاطر ارشدیت افزایش پیدا کرد.[۹] اما او به‌واسطه برادرش پادشاه سانسانگ موفق به انجام این کار شد. محل دفن او گگوکچون وون می‌باشد.[۱۰]
تصویرسازی مدرن
ویرایش- به تصویر کشیده شده توسط جی چانگووک در سریال «ملکه وو» ۲۰۲۴ پارامونت پلاس.
منابع
ویرایش- ↑ "Samguk Sagi". Korean History Data Base. Kim Bu-sik. Archived from the original on 4 October 2015. Retrieved 29 January 2016.
- ↑ "King Gogukcheon". KBS Radio. Korean Broadcasting System. Archived from the original on 11 April 2018. Retrieved 29 January 2016.
- ↑ 한국사데이터베이스 삼국사기 고국천왕 원년 Refer to footnote 3 to 5.
- ↑ Pae-yong Yi, 《Women in Korean History 한국 역사 속의 여성들》, Ewha Womans University Press, 2008. شابک ۸۹۷۳۰۰۷۷۲۶, pp.122-123
- ↑ "계수" (به کره‌ای). Doopedia. Retrieved 2016-03-07.
- ↑ Kim Bu-sik, 《Samguk Sagi》, 〈髙句麗本紀 第四〉: 十三年, 夏四月, 聚衆攻王都. 王徴幾校勘 013内兵馬平之, 遂下令日校勘 014, “近者官以寵授, 位非徳進, 毒流百姓, 動我王家. 此寡人不明所致也. 今汝四部, 各舉賢良在下者.” 於是, 四部共舉東部晏留. 王徴之, 委以國政, 晏留言於王曰, “微臣庸愚, 固不足以叅大政. 西鴨渌谷左勿村乙巴素者, 琉璃王大臣乙素之孫也, 性質剛毅, 智慮淵深, 不見用於丗校勘 015, 力田自給. 大王若欲理國, 非此人則不可.” 王遣使, 以卑辭重禮聘之, 拜中畏大夫, 加爵爲于台, 謂曰, “孤叨承先業, 處臣民之上, 德薄材短, 未濟於理. 先生藏用晦明, 窮處草澤者久矣. 今不我棄, 幡然而來, 非獨孤之喜幸, 社㮨校勘 016生民之福也. 請安承教, 公其盡心.” 巴素意雖許國, 謂所受職不足以濟事, 乃對曰, “臣之駑蹇, 不敢當嚴命. 願大王選賢良, 授髙官以成大業.” 王知其意, 乃除爲國相, 令知政事. 於是, 朝臣國戚, 謂素以新閒舊, 疾之. 王有教曰, “無貴賤, 苟不從國相者, 族之.” 素退而告人曰, “不逢時則隱, 逢時則仕, 士之常也. 今上待我以厚意, 其可復念舊隠乎.” 乃以至誠奉國, 明政教, 慎賞罰, 人民以安, 内外無事.
- ↑ Jeon ho-tae, 〈Koguryo, the origin of Korean power & pride〉, Dongbuka History Foundation, 2007. شابک ۸۹۹۱۴۴۸۸۳۶ p.13
- ↑ Snodgrass, Mary Ellen (2015). World Clothing and Fashion: An Encyclopedia of History, Culture, and Social Influence. Routledge. ISBN 978-1317451662. Retrieved 29 January 2016.
- ↑ Yang, S. C. (1999). The South and North Korean political systems: A comparative analysis. Seoul: Hollym. p. 15. ISBN 1-56591-105-9.
- ↑ Kim Bu-sik, 《Samguk Sagi》, 〈髙句麗本紀 第四〉: 夏五月, 王薨. 葬于故國川原, 號爲故國川王.