آتش

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• آتیش

ریشه‌شناسی

• پهلوی

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ آتش دارد

اسم

آتش

1. شعله و حرارتی که از سوختن اشیاء حاصل شود، آذر، آتیش. ؛آب در ~داشتن یا بودن کنایه از: کم شوق بودن. ؛ ~ کسی تند بودن کنایه از: سخت متعصب و پرشور بودن. ؛ ~ زیر خاکستر کنایه از: فتنه و آشوب پنهانی.

پارسی

1. آتش مقدس. به استناد شاهنامه آتشی بود که زردهشت یا زرتشت با مجمر از بهشت آورده‌بود.
2. آتش مقدسی که زرتشتیان و پارسیان در آتشکده می‌افروختند.

استعاره

1. آتش بهار.
2. گل سرخ، لاله.
3. تبخال، تاول‌های روی لب.

مترادف‌ها

• آذر
• اخگر

––––

منابع

فرهنگ لغت معین