آذار

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• آزار

ریشه‌شناسی

• نیاهندوایرانی

آوایش

• /آذار/

اسم

آذار

1. منسوب به آذر، آذرآباگان، آذربایجان. و در کل منسوب به یک قوم ایرانی با خصوصیات ویژه نزد سایر اقوام ایرانی.
2. نام نام ششم از ماه‌های سریانی و رومی. ماه هفتم از سال‌های سریانی است میان شباط و نیسان که ابتدای سال از ایلول ماه اول خزان باشد.
3. نام ماه اول بهار است از سال رومیان و بودن آفتاب در برج حوت.
4. ماه ششم از ماه‌های رومیه. مدت ماندن آفتاب در برج حوت که به هندش چیت نامند و آن ماه اول از ربیع است.
5. آذر و آذار، ماه سوم از سال‌های مسیحی. و آن را اَذار بفتح همزه هم گفته‌اند.

منابع

• فرهنگ شمس

زبان دیگر

• بهاری

اسم

آزار

1. درد، مرض، گرفتاری.

   یِتِرمهَ دِیم درد لَریمی دَوایهَ ...‌.. طبیب لَر بیلمَدی آزاریم حییِف.

   به فرجام نرسید مشکلاتم تا آخر عمر ..... حیف حکیمان ندانستند آزار مرا. شاعر: گوچگ رضا