اختربین

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَختر/بِین/

صفت

اختربین (قدیم)‎ (احکام‌نجوم)‎

1. عالِم احکام نجومی، ستاره شمار.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن