او
فارسی
ویرایشگونههای دیگر نوشتاری
ویرایشریشه لغت
ویرایش- پهلوی
آوایش
ویرایش- /اِو/
ضمیر
ویرایشاو
- ضمیر منفصل، سوم شخص مفرد، معمولا برای انسان، اوی، وَی.
- خطاب سوم شخص مفرد.
- (توهینآمیز): برای صدا زدن کسی بهکار میرود.
واکه
ویرایش- یکی از واکههای زبان فارسی مثال: صدای /او/ در «و» واژههای «رود» و «نور».
ریشه شناسی۲
ویرایشاسم
ویرایشریشه شناسی۳
ویرایشاسم
ویرایش- (سیوندی): آب.
––––
برگردانها
ویرایشترجمهها | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
منابع
ویرایش- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن: ISBN 964-6961-90-8