بوی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /بوی/

اسم

بوی

1. بو، رایحه.

زبان دیگر

• انگلیسی

آوایش

• /بؤی/

صفت

بؤی

1. پسر، در مقابل دختر.

زبان دیگر

• بهاری

آوایش

• /بؤی/

اسم

بؤی

1. قد، قد انسان یا هر جاندار دیگر به شکل عمودی.

   قربان بؤیی‌یَ.

   قربان قدت.

واژه‌های مشتق شده

• بؤیه‌بؤخُن
• ابن‌بابویه

––––