جون

(جُ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• پهلوی

صفت

1. سیاه.
2. از پارسی میانه برابر با پارسی گون (گن، «رنگ»)

منابع

• فرهنگ لغت معین

(جَ وَ)

اسم

1. چوبی که در زیر آن غلطک‌ها نصب کرده و بر گردن گاو می‌بستند و بر بالای غله‌ای که از کاه جدا نشده بود می‌گرداندند تا غله از کاه جدا شود.

منابع

• فرهنگ لغت معین