حال

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• هال

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /هال/

اسم

حال(حال به چم حالت عربی است)

1. وضعیت جسمی یا روحی انسان، حالت روحی و خلقی مناسب که در فرد، توانایی انجام کاری را دارد.
2. حلول کننده، فرود آینده.
3. کیفیت چیزی.
4. زمان حاضر.

صفت

1. زمان، حال.(حال به چم زمان حال فارسی است)
2. (تصوف): در عرفان، وضعیتی که موجب صفای قلب سالک شود.
3. وضع روحی یک فرد. ما برون را ننگریم و قال را     ما درون را بنگریم و حال را^[۱]

1.^  مولوی

مثال

1. حال کسی را جا آوردن کنایه از: کسی را تنبیه کردن.
2. به هم خوردن حال کسی الف- تغییر حال دادن. ب- غش کردن. ج- استفراغ کردن.

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن