صبح بخیر

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /صُبح/بِ/خیر/

اسم مرکب

صبح بخیر

1. عبارتی که هنگام صبح، همراه سلام و برای تحیت گفته می‌شود؛ صبح شما همراه با خیر و خوشی باشد.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن