کرک

بلدرچین

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /کُرک/

اسم

کُرک

1. (جانوری): الیاف حیوانی، پشم نرم بدن جانوران پشم‌دار.
2. (مجاز): موهای تازه روییده شده در صورت جوانان.
3. سقف خانه.
4. خرچنگ.

ریشه شناسی۲

• /کَرَک/

1. (جانوری): بلدرچین، بدبدک، سلوی، مرغ خانگی، ماکیان.
2. بلدرچین، پرنده‌ای کوچک از راستهٔ ماکیان‌سانان، تیرهٔ قرقاول‌سانان.

ریشه شناسی۳

• /کُرُکّ/

1. مرغ کُرْچ، حالت مرغی که آماده خوابیدن روی تخم است.

صفت

1. ماکیانی که از بیضه کردن بازآمده و مست شده باشند‌‌.

––––

برگردان‌ها

ترجمه
آلمانی: Wachtel اسپانیایی: codorniz اسپرانتو: koturno انگلیسی: quail ایتالیایی: quaglia پرتغالی: codorna لاتین: coturnix روسی: перепел هلندى: kwartel فرانسوی:caille گیلکی:وشم، وشوم ترکی: codorniz عربی: سمانیٰ، سلویٰ ایتالیایی: pelo		انگلیسی: wooled wool pubes pile fuzz fluff down trichomic trichome tomentose shaggy plumule glabrous		downy aigrette shag lint villosity thistledwon puberulent camel's hair strigose pilose floccose trichomonad glabrescent

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن