στέμμα

Grec

Étymologie

Du grec ancien στέμμα, stémma.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel
Nominatif	το	στέμμα	τα	στέμματα
Génitif	του	στέμματος	των	στεμμάτων
Accusatif	το	στέμμα	τα	στέμματα
Vocatif		στέμμα		στέμματα

στέμμα, stémma \ˈstɛ.ma\ neutre

1. (Habillement) Couronne.
   • Το βασιλικό στέμμα.

     La couronne royale.

   • Ο διάδοχος του στέμματος.

     L'héritier de la couronne.

Grec ancien

Étymologie

Mot dérivé de στέφω, stéphô (« entourer, ceindre, couronner »), avec le suffixe -μα, -ma.

Nom commun

Cas	Singulier		Pluriel		Duel
Nominatif	τὸ	στέμμα	τὰ	στέμματα	τὼ	στέμματε
Vocatif		στέμμα		στέμματα		στέμματε
Accusatif	τὸ	στέμμα	τὰ	στέμματα	τὼ	στέμματε
Génitif	τοῦ	στέμματος	τῶν	στεμμάτων	τοῖν	στεμμάτοιν
Datif	τῷ	στέμματι	τοῖς	στέμμασι(ν)	τοῖν	στεμμάτοιν

στέμμα, stémma *\ˈste.mːa\ neutre

1. Guirlande.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
2. (Habillement) Couronne, bandeau, bandelette.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
3. (À Rome) Images des ancêtres ornées de couronnes.
   • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Dérivés

• στεμματοφόρος
• στεμματόω

Références

• Anatole Bailly, Abrégé du dictionnaire grec-français, Hachette, 1901 → consulter cet ouvrage
• « στέμμα », dans Henry Liddell, Robert Scott, An Intermediate Greek–English Lexicon, Harper & Brothers, New York, 1889 → consulter cet ouvrage