όρος

Voir aussi : ορός, ὀρός, ὄρος, ὅρος

Grec

Étymologie

1. Du grec ancien ὅρος, hóros.
2. Du grec ancien ὄρος, óros.

Nom commun 1

Cas	Singulier		Pluriel
Nominatif	ο	όρος	οι	όροι
Génitif	του	όρου	των	όρων
Accusatif	τον	όρο	τους	όρους
Vocatif		όρε		όροι

όρος, óros \ˈɔ.ɾɔs\ masculin

1. Terme, facteur.
2. Condition.

Nom commun 2

Cas	Singulier		Pluriel
Nominatif	το	όρος	τα	όρη
Génitif	του	όρους	των	ορών
Accusatif	το	όρος	τα	όρη
Vocatif		όρος		όρη

όρος, óros \ˈɔ.ɾɔs\ neutre

1. Mont, montagne.

Synonymes

• βουνό

Anagrammes

• ορός