In barbier (út it Frânskebarbier, fan it Latynskebarba, "burd"), eartiids yn Fryslân meast skearbaas neamd, hâldt him dwaande mei it skearen, knippen en fersoargjen fan burd en snor. Tsjintwurdich docht in hearekapper sok wurk ek.
Barbier is in tige âld berop dat by de Egyptenaren al yn heech oansjen stie. De namme is ôflaat fan it Latynskebarba dat 'burd' betsjut. Fan de 14e iuw ôf ferienigen de barbiers harren yn gildes.
In skearwinkel yn Boekarest (1842). Skearwinkels hiene ek in sosjale funksje
Yn de midsiuwen wie in barbier ek faak sjirurgyn, in soarte fan kombinaasje fan toskedokter en genêshear. It lûken fan kiezen en ierlitten wiene de meast foarkommende behannelingen. De read-wite kapperspeal by de yngong fan guon kapperswinkels bringt dat lêste noch te binnen. Hy is in represintaasje fan de bandaazjes dy't nei it ierlitten ophongen waarden om te drûgjen en ynelkoar ferstringele rekken.[1]
It skearen fan de burd barde mei in tige skerp skearmes dat op in learen bân slipe waard. Troch de útfining fan it feilichheidsskearmes en it elektrysk skearapparaat rekke it berop yn Jeropa en Noard-Amearika yn it delgean. Yn in protte Aziatyske en Afrikaanske lannen wurdt it berop fan barbier lykwols noch hieltyd beoefene, faak op strjitte, yn kombinaasje mei skuonpoetsen.
