Is éard is scéal ann ná cuntas ar bith ar shraith imeachtaí gaolmhara,[1] neamhfhicseanúil (cuimhní cinn, beathaisnéis, tuairisc nuachta, clár faisnéise, cuntas taistil, srl.) nó ficseanúil (finscéal, síscéal, fabhalscéal, úrscéal, scéinséir, srl.). Is féidir scéalta a chur i láthair trí fhocail scríofa nó labhartha, trí íomhá shocair nó scannán, nó trí mheascán de na meáin seo.

Is é an seanchas béil an modh is luaithe chun scéalta a roinnt.[2] Úsáidtear scéalta chun iompar ceart, stair chultúrtha, agus féiniúlacht phobail a mhúineadh do dhaoine óga. San antraipeolaíocht sa lá atá inniu ann, déantar staidéar ar na bealaí a úsáideann pobail bhundúchasacha thraidisiúnta an seanchas agus an scéalaíocht.[3]

  1. Spencer (2018-06-25). "Narratives and the romantic genre in IR dominant and marginalized stories of Arab Rebellion in Libya". International Politics 56 (1): 123–140. Springer Science and Business Media LLC. doi:10.1057/s41311-018-0171-z. ISSN 1384-5748. “Narratives here are considered to be part of human mental activity and give meaning to experiences.” 
  2. Mello (2001-02-02). "The Power of Storytelling: How Oral Narrative Influences Children's Relationships in Classrooms". International Journal of Education & the Arts 2. Dáta rochtana: 2023-01-25. 
  3. Hodge, et al. 2002. Utilizing Traditional Storytelling to Promote Wellness in American Indian events within any given narrative
  NODES
Idea 2
idea 2
INTERN 2