Alelopatía

En botánica chámase alelopatía ao fenómeno de interferencia química que consiste na liberación de susbstancias químicas por parte dunha planta que son daniñas para outras plantas competidoras.

Fotografía do chan debaixo dun bosque de piñeiro de Australia mostrando alelopatía.

O mesmo concepto esténdese ás relacións de competencia bioquímica entre os outros seres vivos.

O termo alelopatía creouse no ano 1937 polo científico Hans Molisch baseándose nas verbas gregas que significan dano mutuo.

A incompatibilidade que é apreciada entre algunhas é por mor da liberación de substancias volátiles, xeralmente por parte das follas, ou pola excreción de toxinas a través das raíces.

As interferencies alelopáticas acostuman ser provocadas pola combinación de diversas substancias.

As funcións prexudicadas máis frecuentes son a asimilación de nutrientes, o crecemento, a fotosíntese, a respiración, a síntese de proteínas, a permabilidade da membrana celular e mais a actividade encimática.

En moitos casos a acción inhibidora vai a cargo de compostos fenólicos coma por exemplo os que fan que o xirasol dificulte o crecemento da soia ou que as follas do piñeiro interfiran no crecemento doutras plantas .

No chamado cansazo ou esgotamento dos solos despois de anos de monocultivo estaría implicado, entro outros factores, o fenómeno alelopático.

É moi sonado en Galicia a alelopatía que producen os compostos das follas do eucalipto, que dificultan a xermolación de moitas outras especies no subsolo dos eucaliptais.