Cabo de Fornos

Cabo de Fornos é o nome que recibe o cabo máis meridional da illa de Fornos e do arquipélago de Terra do Lume, na zona austral de Chile, tradicionalmente considerado como o punto máis meridional de América —aínda que, en realidade, este corresponde ao illote Aguia no arquipélago das illas Diego Ramírez. É o máis austral dos tres grandes cabos do hemisferio sur do planeta e marca o límite norte do pasaxe de Drake, que separa a América da Antártica ou Antártida, e une o océano Pacífico co océano Atlántico.

Cabo de Fornos

Tipo	cabo
Epónimo	Hoorn
Localización
Continente	América
División administrativa	Rexión de Magallanes e da Antártica Chilena, Cabo de Hornos, Chile e Provincia Antártica Chilena
55°58′48″S 67°17′21″O
Bañado por	Pasaxe de Drake

Durante moitos anos, o cabo de Fornos foi un dos fitos das rutas comerciais de navegación de embarcacións a vela, a pesar de que as augas en torno ao cabo son particularmente perigosas, debido aos seus fortes ventos e ondada e a presenza de icebergs. Con todo, coa apertura da canle de Panamá e a construción de estradas e ferrocarrís noutros países do continente, a navegación mercante ao redor do cabo reduciuse notablemente, sendo utilizado na actualidade só por naves cuxo gran tamaño lles impide o paso pola canle, como portaavións ou petroleiros.

Navegar nas súas augas aínda está considerado como un dos maiores retos náuticos, polo que existen diversos eventos deportivos e turísticos que utilizan este paso, algúns como parte da circunnavegación ao globo, entre os que destacan importantes regatas de iates, como o Vendée Globe.

Xeografía

Cabo de Fornos visto desde o espazo na esquina inferior dereita, xunto ás Illas L'Hermite ao centro.

O cabo de Fornos é o punto máis austral da terra asociada tradicionalmente a Suramérica. Sitúase na costa da illa de Fornos, a cal é parte das illas Hermite no extremo meridional do arquipélago de Terra do Lume. O cabo de Fornos marca o límite norte do Paso Drake, o mar que separa Suramérica da Antártida. Á vez, o meridiano que marca a división xeodésica entre os océanos Pacífico e Atlántico parte desde o cabo de Fornos cara ao océano Glacial Antártico.

O nome de cabo de Fornos provén do neerlandés Kaap Hoorn en honra á cidade holandesa de Hoorn ou quizais, pola súa forma de corno, pois en neerlandés hoorn significa corno; nun caso típico de falsos amigos, o nome foi tomado en español como «cabo de Fornos» confundindo a denominación da cidade ou o nome de hoorn coa do termo «forno», no canto de «corno».

O cabo é considerado normalmente como o extremo sur de América do Sur, o que rigorosamente non é certo. O cabo de Fornos é o extremo meridional da illa Fornos que é a máis austral do arquipélago das illas L'Hermite, parte das illas Wollaston e do arquipélago de Terra do Lume. O punto máis austral do continente en si é o cabo Froward. Máis aínda, si considerásemos as illas como parte integral do continente, cabo de Fornos tampouco sería o punto máis austral, título que recibirían as illas Diego Ramírez; aínda que estas están notablemente separadas do arquipélago fueguino.

A 56 quilómetros ao noroeste atópase o chamado «Falso cabo de Fornos» na illa Hoste; o seu nome débese á frecuente confusión que provocaba nos mariños que viñan do poñente pois ten unha configuración similar ao do cabo real.

O terreo carece por completo de árbores e está cuberto por herba debido ás frecuentes precipitacións. A zona do cabo de Fornos está ademais sometida aos efectos dos raios ultravioleta que atravesan o buraco sobre a capa de ozono que cobre principalmente o extremo sur do planeta.

Clima

Vista do cabo de Fornos, desde o lugar onde se sitúan o chamado Faro Monumental de Fornos, un monumento aos mariños oceánicos e un punto de observación da Mariña Chilena, na illa de Fornos.