Mundial de Fútbol de 2006
Este artigo contén varias ligazóns externas e/ou bibliografía ao fin da páxina, mais poucas ou ningunha referencia no corpo do texto. Por favor, mellora o artigo introducindo notas ao pé, citando as fontes. Podes ver exemplos de como se fai nestes artigos. |
O Mundial de Fútbol (ou Copa do mundo) Alemaña 2006 realizouse por segunda vez en Alemaña (a primeira vez foi no ano 1974, en Alemaña Occidental). Foi o país sede e polo tanto o único pre-clasificado. Por primeira vez na historia do campionato, o campión do torneo anterior (no caso, a selección brasileira) precisou disputar as eliminatorias previas para poder defender o dereito de participar no torneo. Trinta e dous países participaron na Copa de 2006, cuxa final aconteceu o día 9 de xullo.
A decisión de confiar a Alemaña a organización do torneo foi controvertida, xa que se esperaba que o campionato ocorrese en Suráfrica. Os outros países candidatos á organización eran Inglaterra, Marrocos e o Brasil. Desde que se fixo a escolla, o órgano que controla mundialmente o fútbol, a FIFA, afirmou publicamente a súa intención de rotar o país sede entre as súas confederacións integrantes. A sede para o Mundial seguinte foi escollida logo en seguida: Suráfrica albergará os partidos do Mundial de Fútbol Suráfrica 2010. Como preparación para a competición, a FIFA organizou a Copa das Confederacións 2005 en Alemaña, torneo gañado por Brasil. Agárdase que a Copa do Mundo de 2014 sexa en América do Sur.
Segundo cos resultados obtidos nas eliminatorias, os 32 países clasificados son: Alemaña (previamente clasificada como país sede), Arxentina, Brasil, Paraguai, Ecuador, México, Estados Unidos de América, Trinidad e Tobago, Costa Rica, Portugal, España, Inglaterra, Francia, Italia, Suíza, Suecia, República Checa, Ucraína, Serbia e Montenegro, Países Baixos (Holanda), Croacia, Polonia, Togo, Ghana, Angola, Costa do Marfil, Tunisia, Xapón, Arabia Saudita, Irán, Corea do Sur e Australia.
Por primeira vez na historia dos Mundiais de Fútbol, tres países lusófonos estiveron presentes (Portugal, Angola e o Brasil). E é a primeira vez, tamén, que a Concacaf terá catro representantes (EUA, México, Costa Rica e Trinidad e Tobago), o mesmo número que os de América do Sur e Asia.
Expectativas antes do torneo
editar
A Selección brasileira de fútbol era unha das grandes favoritas, do mesmo xeito que a Selección arxentina, a Selección inglesa e a Selección italiana. A pesar de ter obtido bos resultados nas últimas copas e xogar en casa, a Selección alemá non era favorita. Unha enquisa publicada o 16 de marzo de 2006 apuntaba que so o 3% dos alemáns crían na vitoria. Para esas baixas expectativas xermanas, contou a derrota contra a selección italiana por 4-1 no día 1 de marzo nun amigable preparatorio para o torneo.
O escepticismo da poboación reflectíase nos propios xogadores alemáns. O capitán e principal xogador da selección, Michael Ballack, deu unha entrevista ó seminario deportivo alemán "Sport-Bild" no día 9 de maio afirmando que o equipo é novo e con pouca experiencia, e que non sería unha sorpresa se fose eliminada na primeira fase.
Diego Armando Maradona declarou o 4 de abril de 2006 que consideraba a Brasil como principal favorita, lugar que non lle atribuía a Arxentina. Nas súas palabras: "Se non fora Brasil, despois vén Inglaterra, Italia e Alemaña"
Pelé, cando lle preguntaron sobre cal sería o favorito na súa opinión, preferiu calar, por ter errado tódalas veces que se pronunciou sobre a selección favorita: en 1994, dixo que sería a Colombia; en 1998, dixo que a España era o mellor equipo, e o Brasil tiña problemas na defensa; e en 2002, debido á mala campaña do Brasil nas eliminatorias, seleccións coma Inglaterra, Portugal, Suecia e Arxentina eran as súas preferidas. A menos dun mes do torneo, Pelé acabou admitindo que non cría na vitoria do Brasil. Para Pelé, os favoritos sempre perden. Moi criticado no seu país por tal declaración, Pelé curiosamente atinou: o Brasil acabaría eliminado por Francia nos cuartos de final.
A revista semanal alemá Stern indicou, nunha sondaxe realizada polo instituto Forsa, que entrevistou a 1000 alemáns, que o 17% dos entrevistados non cría que a súa selección pasara da primeira fase, aínda que o grupo da selección anfitrioa era considerado un grupo "frouxo". A pesar de todo, o pobo alemán apoia ao técnico pois, de acordo coa mesma sondaxe, o 66% cren que debe permanecer no cargo mesmo si o equipo perde o partido de preparación contra a selección dos EUA o 22 de marzo, en Dortmund, unha das cidades sede da Copa.
Nunha sondaxe de decembro de 2004, a revista "Sport Bild" indicou que apenas o 10,4% dos alemáns crían no título. Repetíndoa en abril, a porcentaxe diminuí ata o 5%, acreditando o 29,1% que a selección será eliminada en oitavos de final e o 10,8% pensando que sería eliminada na primeira fase. O adestrador Jürgen Klinsmann contaba co apoio dun 60% dos entrevistados.
Entre os brasileiros a expectativa era de que a selección trouxese o título novamente. Unha sondaxe divulgada no día 25 de maio polo Instituto CNT/Sensus apuntou que o 79,8% dos brasileiros cren no hexacampionato mundial.[1]
Na Italia, a menos dun mes para o torneo estoupou un escándalo de compra de árbitros no fútbol italiano. As denuncias acabarán sendo dirixidas ó tamén técnico da selección italiana, Marcello Lippi, [1]
Sedes
editar| Cidade | Estadio | Club | Capacidade |
|---|---|---|---|
| Berlín | Olympiastadion | Hertha Berlin | 76.176 |
| Dortmund | Signal Iduna Park | Borussia Dortmund | 66.981 |
| Frankfurt | Commerzbank-Arena | Eintracht Frankfurt | 48.132 |
| Gelsenkirchen | Veltins-Arena | Schalke 04 | 53.804 |
| Hamburgo | AOL Arena | Hamburger SV | 51.055 |
| Hannover | AWD-Arena | Hannover 96 | 44.652 |
| Kaiserslautern | Fritz-Walter-Stadion | FC Kaiserslautern | 41.170 |
| Colonia | RheinEnergieStadion | FC Köln | 46.120 |
| Leipzig | Zentralstadion | FC Sachsen Leipzig | 44.199 |
| München | Allianz-Arena | Bayern Múnic | 66.016 |
| Nuremberg | Frankenstadion | FC Nürnberg | 41.926 |
| Stuttgart | Gottlieb-Daimler-Stadion | VfB Stuttgart | 54.267 |
Un total de 12 cidades alemás foron selecionadas para recibir a fase final da Copa do Mundo de 2006 entre un total de 20 candidaturas, tendo sido descartadas Bremen, Düsseldorf, Mönchengladbach, Bochum e Duisburgo.
Os estadios comezaron a ser preparados pouco tempo despois de seleccionadas as cidades. Namentres que algúns apenas sufriron pequenas adaptas, moitos tiveron que ser completamente reformados e outros foron construídos especialmente para o torneo. Cada estadio modernizado necesitou dun investimento entre 48 e 280 millóns de euros; e máis de 1,38 billóns de euros foron gastos para os novos estadios. Como comparación, para o torneo de 1974, gastáranse 242 millóns de marcos (aproximadamente 121 millóns de euros) para a habilitación de tódolos centros deportivos.
A capacidade efectiva dalgúns dos estadios na Copa do Mundo, en particular no Westfalenstadion, será máis baixa que os números citados, xa que o regulamento da Bundesliga permite que se manteñan partes onde o público pode permanecer de pé, mentres que as regras da FIFA non o permiten, polo que deberán ser instalados asentos nas áreas con esas características para a Copa do Mundo, reducindo, así, un pouco a súa capacidade.
Tamén, durante a Copa do Mundo, moitos dos estadios serán oficialmente coñecidos por nomes diferentes, xa que a FIFA prohibe patrocinio no nome dos estadios. Por exemplo, o Allianz Arena será coñecido durante a competición coma "FIFA WM-Stadion München" (Estadio da Copa do Mundo da FIFA Múnic), mentres que o Veltins-Arena será revertido para o seu nome orixinal de "Arena AufSchalke".
Das doce cidades-sede, apenas dúas non pertencían completamente a Alemaña Occidental, Leipzig e Berlín.
Países clasificados
editar Após os partidos da rolda de clasificación do 16 de novembro de 2005, os seguintes países aseguraron a clasificación (mostrados aquí separados por asociación rexional):
| País | Participacións | Clasificación |
|---|---|---|
 Alemaña
|
15 | sé |
 Croacia
|
2* | 8 de outubro de 2005 |
 Francia
|
11 | 12 de outubro de 2005 |
 Países Baixos
|
7 | 8 de outubro de 2005 |
 Inglaterra
|
11 | 8 de outubro de 2005 |
 Italia
|
15 | 8 de outubro de 2005 |
 Polonia
|
6 | 8 de outubro de 2005 |
 Portugal
|
3 | 8 de outubro de 2005 |
 Serbia e Montenegro
|
1* | 12 de outubro de 2005 |
 Suecia
|
10 | 12 de outubro de 2005 |
 Ucraína
|
Estrea | 3 de setembro de 2005 |
 Suíza
|
7 | 16 de novembro de 2005 |
 España
|
11 | 16 de novembro de 2005 |
 República Checa
|
Estrea** | 16 de novembro de 2005 |
*O Reino de Iugoslavia (1930) e a República Socialista Federal de Iugoslavia (1950-1990) clasificáronse oito veces para a Copa do Mundo antes da separación das repúblicas iugoslavas a partir de 1992: Serbia e Montenegro, Croacia, Eslovenia, Bosnia e Hercegovina e Macedonia do Norte. En 1998, Iugoslavia (que se limitaba a un territorio bastante menor que o inicial) participou tamén na copa.
**Checoslovaquia foi dividida en Eslovaquia e República Checa en 1993. As dúas seleccións formadas a partir de entón son consideradas distintas de Checoslovaquia.
| País | Participacións | Clasificación |
|---|---|---|
 Arxentina
|
13 | 8 de xuño de 2005 |
 Brasil
|
17 (único totalista) | 4 de setembro de 2005 |
 Ecuador
|
1 | 8 de outubro de 2005 |
 Paraguai
|
6 | 8 de outubro de 2005 |
| País | Participacións | Clasificación |
|---|---|---|
 Estados Unidos
|
7 | |
 México
|
12 | |
 Trinidad e Tobago
|
Estrea | |
 Costa Rica
|
2 |
| País | Participacións | Clasificación |
|---|---|---|
 Arabia Saudita
|
3 | 8 de xuño de 2005 |
 Corea do Sur
|
6 | 8 de xuño de 2005 |
 Xapón
|
2 | 8 de xuño de 2005 |
 Irán
|
2 | 8 de xuño de 2005 |
| País | Participacións | Clasificación |
|---|---|---|
 Angola
|
Estrea | 8 de outubro de 2005 |
 Costa do Marfil
|
Estrea | 8 de outubro de 2005 |
 Ghana
|
Estrea | 8 de outubro de 2005 |
 Togo
|
Estrea | 8 de outubro de 2005 |
 Tunisia
|
3 | 8 de outubro de 2005 |
| País | Participacións | Clasificación |
|---|---|---|
 Australia
|
1 | 16 de novembro de 2005 |
Sorteo
editarO sorteo foi o 9 de decembro de 2005, en Leipzig, Alemaña. As 32 seleccións clasificadas para a fase final da Copa do Mundo foron divididas en 8 grupos (A, B, C, D, E, F, G e H) de 4 países cada un. As seleccións do Brasil, Inglaterra, España, México, Francia, Arxentina, Italia e Alemaña foron escollidas coma cabezas de serie de cada un deles.
- Alemaña, país-sede, como tradicionalmente acontece, estará no Grupo A e o Brasil, como último campión, fica no Grupo F, para evitar un posible enfrontamento con Alemaña antes da final.
- Equipos do mesmo continente foron distribuídos de modo a non fiquen no mesmo grupo, coa excepción feita a Europa, que nalgúns grupos posúen dúas seleccións, xa que tiveron máis clasificados (14) que calquera outro continente.
- Son 8 os cabezas de serie, cada un colocado en grupos separados no sorteo en virtude de estaren todos no Pote 1. Os cabezas de serie foron escollidos o 6 de decembro. A excepción da España e México, escollidos por criterios técnicos como desempeño nas últimas dúas edicións, tódolos outros xa foran campións mundiais.
- Potes 2, 3 e 4 son preparados "de tal forma que alcance a mellor distribución xeográfica posíbel entre os grupos."
- Serbia e Montenegro, como a selección europea de peor posición no ránking da FIFA, foi colocada nun "pote especial" para previr que tres países da Zona Europea ficasen no mesmo grupo.
- Primeiro era sorteada a selección, e despois o seu lugar no grupo.
| Pote A | Pote B | Pote C | Pote D |
|---|---|---|---|
|
|
|
|
|
| Pote especial | |||
Máis información: Explicación da FIFA sobre o sorteo e reportaxes da BBC sobre a distribución dos cabezas de serie e dos potes.
Logo dos sorteos moitos comentaristas afirmaron que os grupos C e E eran os chamados grupos da morte, por teren fortes equipos disputándose unha praza.[2][3]
Composición dos equipos
editarCada selección consta de 23 xogadores. Cada xogador mantén o mesmo número durante todos os partidos do Mundial. No caso de lesión a selección ten o dereito da substitución até 24 horas antes do primeiro partido.[4].
Árbitros
editarA lista de abaixo contén os 23 grupos de árbitros do Mundial de 2006. [2] Arquivado 30 de xuño de 2006 en Wayback Machine.
| Grupo | Árbitro | Primeiro Asistente | Segundo Asistente |
|---|---|---|---|
| 1 |  Essam Abd El Fatah
|
 Dramane Dante
|
 Mamadou Ndoye
|
| 2 | Carlos Amarilla
|
Amelio Andino
|
Manuel Bernal
|
| 3 | Benito Archundia
|
José Ramírez
|
 Hector Vergara
|
| 4 | Massimo Busacca
|
Francesco Buragina
|
Matthias Arnet
|
| 5 |  Coffi Codjia
|
 Celestin Ntagungira
|
Aboudou Aderodjou
|
| 6 |  Frank De Bleeckere
|
Peter Hermans
|
Walter Vromans
|
| 7 | Massimo De Santis
|
Alessandro Griselli
|
Marco Ivaldi
|
| 8 |  Horacio Elizondo
|
Darío García
|
Rodolfo Otero
|
| 9 |  Valentin Ivanov
|
Nikolay Golubey
|
Evgueni Volnin
|
| 10 |  Toru Kamikawa
|
Yoshikazu Hiroshima
|
 Kim Dae Young
|
| 11 |  Jorge Larrionda
|
Walter Rial
|
Pablo Fandino
|
| 12 |  Shamsul Maidin
|
 Prachya Permpanich
|
 Eisa Ghuloum
|
| 13 | Luis Medina Cantalejo
|
Victoriano Giráldez Carrasco
|
Pedro Medina Hernández
|
| 14 |  Markus Merk
|
Christian Schraer
|
Jan-Hendrik Salver
|
| 15 |  Lubos Michel
|
Roman Slysko
|
Martin Balko
|
| 16 | Graham Poll
|
Philip Sharp
|
Glenn Turner
|
| 17 | Eric Poulat
|
Lionel Dagorne
|
Vincent Texier
|
| 18 |  Peter Prendergast
|
Anthorny Garwood
|
Joseph Taylor
|
| 19 | Marco Rodríguez
|
José Luis Camargo
|
Leonel Leal
|
| 20 | Roberto Rosetti
|
Christiano Copelli
|
Alessandro Stagnoli
|
| 21 |  Óscar Ruiz
|
Fernando Tamayo
|
José Navia
|
| 22 |  Mark Shield
|
Nathan Gibson
|
Ben Wilson
|
| 23 |  Carlos Simon
|
Aristeu Tavares
|
Ednilson Corona
|
Árbitros de apoio
editar| Grupo | Árbitro | Primeiro Asistente | Segundo Asistente |
|---|---|---|---|
| 1 | Khalil Al Ghamdi
|
 Hamdi Al Kadri
|
 Fathi Rabati
|
| 2 |  Carlos Chandia
|
Christian Julio
|
Rodrigo González
|
| 3 |  Jerome Damon
|
Enock Molefe
|
Justice Yeboah
|
| 4 |  Mohamed Guezzaz
|
 Brahim Djezzar
|
 Jean Marie Endeng Zogo
|
| 5 | Kevin Stott
|
Chris Strickland
|
Gregory Barkey
|
Táboa de partidos
editarO sistema de disputa na fase de grupos é de todos contra todos dentro dos seus grupos en quenda única. As dúas seleccións con máis puntos pasan para os oitavos de final. A partir desa fase, os partidos acontecen en eliminatorias simples até o final. Os perdedores das semifinais disputan o terceiro lugar no día anterior ó da final.
Primeira fase
editar- Nota2: Entre parénteses, o resultado do partido no final do primeiro tempo.;
Clasificacións
editar1. maior número de puntos obtidos en tódolos partidos do grupo; 2. diferenza de goles en todolos partidos do grupo; 3. maior número de goles marcados en tódolos partidos do grupo; Se dúas ou máis escuadras ficaran iguais no que respecta ós criterios anteriores, a súa clasificación será determinada da seguinte forma: 4. maior número de puntos obtidos nos enfrontamentos directos entre as escadras nos partidos do grupo; 5. diferenza de goles resultante dos enfrontamentos directos entre as escadras nos partidos do grupo; 6. maior número de goles marcados nos enfrontamentos directos entre as escadras nos partidos do grupo; 7. sorteo realizado por parte do Comité Organizador do Campionato do Mundo. — Regras do campionato
|
Grupo A
editarCo fin dos partidos da segunda rolda (15/06) do Grupo A, a selección alemá e a selección ecuatoriana garantiron o seu paso á seguinte fase. Os partidos da terceira rolda definiron as posicións das mesmas no grupo. A selección polaca e a selección costarriqueña xa non tiñan oportunidades de clasificación.
Grupo B
editarNo Grupo B, a Inglaterra tamén se garantiu a súa praza na vindeira fase. Paraguai quedou fóra da competición. A outra praza do grupo disputárona na terceira xornada Suecia e Trindade e Tobago, saíndo os suecos gañadores.
Grupo C
editarÓ remate da segunda xornada (16 de xuño) do Grupo C, Arxentina e Holanda xa garantiran a súa praza na seguinte fase. Resta saber quen quedará co primeiro lugar, o que se definirá na terceira xornada. Consecuentemente, Costa do Marfil e Serbia e Montenegro xa esgotaron as súas opcións de clasificarse.
Grupo D
editarNo día 17 de xuño, a selección portuguesa garantiuse coma sexta clasificada para os oitavos de final, ó vencer a Irán, xá sen opcións, por 2 a 0.
Grupo E
editarCos partidos da segunda rolda nada se definira no grupo.
Grupo F
editarBrasil garantiu a súa clasificación para a segunda fase coa vitoria sobre Australia por 2 a 0.
Grupo H
editarEspaña garantiu a súa clasificación para a segunda fase coa vitoria sobre Tunisia por 3 a 1.
Xeral
editar
|
|
|
|
Clasificacións dos grupos
editar
|
|
|
|
|
|
|
|
Fases seguintes
editar| Segunda Ronda | Cuartos de finais | Semifinais | Final | |||||||||||
| 24 xuño - Múnic | ||||||||||||||
| Alemaña
|
2 | |||||||||||||
| 30 xuño- Berlín | ||||||||||||||
| Suecia
|
0 | |||||||||||||
| Alemaña (pen.)
|
1(4) | |||||||||||||
| 24 xuño - Leipzig | ||||||||||||||
| Arxentina
|
1(2) | |||||||||||||
| Arxentina (pro.)
|
2 | |||||||||||||
| 4 xullo - Dortmund | ||||||||||||||
| México
|
1 | |||||||||||||
| Alemaña
|
0 | |||||||||||||
| 26 xuño - Kaiserslautern | ||||||||||||||
| Italia (pro.)
|
2 | |||||||||||||
| Italia
|
1 | |||||||||||||
| 30 xuño- Hamburgo | ||||||||||||||
| Australia
|
0 | |||||||||||||
| Italia
|
3 | |||||||||||||
| 26 xuño - Colonia | ||||||||||||||
| Ucraína
|
0 | |||||||||||||
| Suíza
|
0(0) | |||||||||||||
| 9 xullo - Berlín | ||||||||||||||
| Ucraína (pen.)
|
0(3) | |||||||||||||
| Italia (pen.)
|
1(5) | |||||||||||||
| 25 xuño - Stuttgart | ||||||||||||||
| Francia
|
1(3) | |||||||||||||
| Inglaterra
|
1 | |||||||||||||
| 1º xullo - Gelsenkirchen | ||||||||||||||
| Ecuador
|
0 | |||||||||||||
| Inglaterra
|
0(1) | |||||||||||||
| 25 xuño - Nuremberg | ||||||||||||||
| Portugal (pen.)
|
0(3) | |||||||||||||
| Portugal
|
1 | |||||||||||||
| 5 xullo - Múnic | ||||||||||||||
| Países Baixos
|
0 | |||||||||||||
| Portugal
|
0 | |||||||||||||
| 27 xuño - Dortmund | ||||||||||||||
| Francia
|
1 | Terceiro posto | ||||||||||||
| Brasil
|
3 | |||||||||||||
| 1º xullo - Frankfurt | 8 xullo - Stuttgart | |||||||||||||
| Ghana
|
0 | |||||||||||||
| Brasil
|
0 | Alemaña
|
3 | |||||||||||
| 27 xuño - Hannover | ||||||||||||||
| Francia
|
1 | Portugal
|
1 | |||||||||||
| España
|
1 | |||||||||||||
| Francia
|
3 | |||||||||||||
* Despois da prórroga.
**Despois da quenda de penaltis.
Entre parénteses: resultado no fin do primeiro tempo.
Goles marcados
editarNo final da copa, o artilleiro recibirá a "Chuteira de Ouro" Adidas (Golden Shoe Award)[5]. O xogador brasileiro Ronaldo foi o último vencedor do premio na Copa de 2002, con 8 goles marcados, e é o único vencedor que continua xogando. Ronaldo é o maior artilleiro de todas as Copas, con 15 goles. Xa Just Fontaine é o maior artilleiro dunha única edición do torneo con 13 goles anotados na Copa de 1958.
- Goles en contra
Cristian Zaccardo (1)
Carlos Gamarra (1)
Brent Sancho (1)
Petit (1)
Clasificación final
editarA Clasificación final das seleccións leva en conta a fase á que a selección chegou e despois a súa puntuación así como outros criterios de desempate. Por exemplo: Ucraína cun total de 7 puntos ficou diante da España que obtivo un total de 9 puntos. Iso debido a que España foi eliminada nos oitavos de final, mentres que Ucraína saíu na fase de cuartos de final.
Finalistas
editar
|
|
Eliminados nos Cuartos de Finaleditar
Eliminados nos Oitavos de Finaleditar
|
Eliminados na primeira faseeditar
|
Premiados
editar| Vencedor |
|---|
| Italia Tetracampioa |
| Premio FIFA Chuteira de Ouro (goleador): | Premio FIFA Balón de Ouro (mellor xogador): | Premio FIFA Yashin (mellor porteiro) | Premio FIFA Mellor Xogador novo: | Trofeo FIFA Fair Play (equipo máis limpo): | Equipo máis entretido: |
|---|---|---|---|---|---|
| Miroslav Klose 
|
Zinedine Zidane 
|
Gianluigi Buffon |
Lukas Podolski |
Brasil España |
Portugal |
Selección do Mundial
Ó final da competición un grupo da FIFA seleccionou a selección da copa, que é composta polos 23 mellores xogadores do torneo.
| Porteiro | Defensores | Mediocampistas | Dianteiros |
|---|---|---|---|
|
|
|
Estatísticas
editar| Equipo | Pts | PX | PG | PE | PP | GF | GC | Dif | Rend | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Italia
|
17 | 7 | 5 | 2 | 0 | 12 | 2 | +10 | 80,9% |
| 2 | Francia
|
15 | 7 | 4 | 3 | 0 | 9 | 3 | +6 | 71,4% |
| 3 | Alemaña
|
16 | 7 | 5 | 1 | 1 | 14 | 6 | +8 | 76,2% |
| 4 | Portugal
|
13 | 7 | 4 | 1 | 2 | 7 | 5 | +2 | 62,0% |
| 5 | Brasil
|
12 | 5 | 4 | 0 | 1 | 10 | 2 | +8 | 80,0% |
| 6 | Arxentina
|
11 | 5 | 3 | 2 | 0 | 11 | 3 | +8 | 73,3% |
| 7 | Inglaterra
|
11 | 5 | 3 | 2 | 0 | 6 | 2 | +4 | 73,3% |
| 8 | Ucraína
|
7 | 5 | 2 | 1 | 2 | 5 | 7 | -2 | 46,6% |
| 9 | España
|
9 | 4 | 3 | 0 | 1 | 9 | 4 | +5 | 75,0% |
| 10 |  Suíza
|
8 | 4 | 2 | 2 | 0 | 4 | 0 | +4 | 66,6% |
| 11 | Holanda
|
7 | 4 | 2 | 1 | 1 | 3 | 2 | +1 | 58,3% |
| 12 | Ecuador
|
6 | 4 | 2 | 0 | 2 | 5 | 4 | +1 | 50,0% |
| 13 | Ghana
|
6 | 4 | 2 | 0 | 2 | 4 | 6 | -2 | 50,0% |
| 14 | Suecia
|
5 | 4 | 1 | 2 | 1 | 3 | 4 | -1 | 41,6% |
| 15 | México
|
4 | 4 | 1 | 1 | 2 | 5 | 5 | 0 | 33,3% |
| 16 | Australia
|
4 | 4 | 1 | 1 | 2 | 5 | 6 | -1 | 33,3% |
| 17 | Corea do Sur
|
4 | 3 | 1 | 1 | 1 | 3 | 4 | -1 | 44,4% |
| 18 | Paraguai
|
3 | 3 | 1 | 0 | 2 | 2 | 2 | 0 | 33,3% |
| 19 | República Checa
|
3 | 3 | 1 | 0 | 2 | 3 | 4 | -1 | 33,3% |
| 20 | Costa do Marfil
|
3 | 3 | 1 | 0 | 2 | 5 | 6 | -1 | 33,3% |
| 21 | Polonia
|
3 | 3 | 1 | 0 | 2 | 2 | 4 | -2 | 33,3% |
| 22 | Croacia
|
2 | 3 | 0 | 2 | 1 | 2 | 3 | -1 | 22,2% |
| 23 | Angola
|
2 | 3 | 0 | 2 | 1 | 1 | 2 | -1 | 22,2% |
| 24 | Tunisia
|
1 | 3 | 0 | 1 | 2 | 3 | 6 | -3 | 11,1% |
| 25 | Estados Unidos
|
1 | 3 | 0 | 1 | 2 | 2 | 6 | -4 | 11,1% |
| 26 | Irán
|
1 | 3 | 0 | 1 | 2 | 2 | 6 | -4 | 11,1% |
| 27 | Trindade e Tobago
|
1 | 3 | 0 | 1 | 2 | 0 | 4 | -4 | 11,1% |
| 28 | Arabia Saudita
|
1 | 3 | 0 | 1 | 2 | 2 | 7 | -5 | 11,1% |
| 29 | Xapón
|
1 | 3 | 0 | 1 | 2 | 2 | 7 | -5 | 11,1% |
| 30 | Togo
|
0 | 3 | 0 | 0 | 3 | 1 | 6 | -5 | 0,0% |
| 31 | Costa Rica
|
0 | 3 | 0 | 0 | 3 | 3 | 9 | -6 | 0,0% |
| 32 | Serbia e Montenegro
|
0 | 3 | 0 | 0 | 3 | 2 | 10 | -8 | 0,0% |
Notas
editar- ↑ "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 05 de maio de 2008. Consultado o 09 de xullo de 2006.
- ↑ (en inglés) Artigo do xornal The Guardian sobre o 'Grupo da Morte'
- ↑ (en inglés) Artigo da FOX Sports sobre o 'Grupo da Morte' Arquivado 16 de maio de 2006 en Wayback Machine.
- ↑ (en inglés) http://eur.i1.yimg.com/eur.yimg.com/i/eu/fifa/regen.pdf Arquivado 01 de xuño de 2006 en Wayback Machine. Regras oficiais FIFA (PDF)
- ↑ "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 11 de xullo de 2006. Consultado o 09 de xullo de 2006.
Véxase tamén
editar| Commons ten máis contidos multimedia sobre: Mundial de Fútbol de 2006 |
Ligazóns externas
editar- Páxina oficial da FIFA sobre a Copa de 2006 (varias linguas)
- Páxina do Ministerio de Exteriores sobre a Copa do Mundo (varias linguas)
- Páxina da Copa
- Páxina da Copa de Renânia do Norte-VestfáliaArquivado 08 de setembro de 2009 en Wayback Machine.
- Páxina da Copa (cidade sede de Gelsenkirchen)
- Páxina da Copa (cidade sede de Leipzig)