Encoro de Belesar

pantano artificial do río Miño

O encoro de Belesar é unha presa artificial creada en 1963 no río Miño (a máis grande deste río), situado entre os concellos de Taboada, Chantada, O Saviñao, Paradela, O Páramo, Guntín e Portomarín. A súa capacidade é de 654,5 hm³ e ocupa unha superficie de 2.000 hectáreas e unha cola de 50 quilómetros. Na zona de maior profundidade acada os 135 metros. Ten unha potencia máxima de 227 MW, e produce unha media de 732 GWh ó ano.

Modelo:Xeografía físicaEncoro de Belesar
Imaxe
Tipoencoro Editar o valor en Wikidata
Localización
División administrativaProvincia de Lugo, España Editar o valor en Wikidata
Mapa
 42°37′44″N 7°42′45″O / 42.628889, -7.7125
Afluentes
Efluente do lagorío Miño Editar o valor en Wikidata
Conca hidrográficarío Miño Editar o valor en Wikidata
Represado porPresa de Belesar Editar o valor en Wikidata
Características
Altitude330 m Editar o valor en Wikidata
Superficie1.909,6 ha Editar o valor en Wikidata
Medicións
Volume físico654,5 hm³ Editar o valor en Wikidata

A presa, construída entre os concellos de Chantada e O Saviñao, toma o seu nome do núcleo onde primeiro se proxectou, o lugar de Belesar (nas parroquias de Belesar e Diomondi), situado a unha distancia de 4,5 quilómetros río abaixo, no Encoro dos Peares.

Construción

editar

Foi creado para abastecer unha central hidroeléctrica, operada na actualidade pola empresa Gas Natural Fenosa. A presa é obra do enxeñeiro Luciano Yordi de Carricarte, e o edificio de control da central eléctrica do arquitecto Juan Castañón de Mena. No encoro traballaron forzados presos políticos, que vivían en condicións moi duras. Polos terreos expropiados para a súa construción pagáronse prezos moi baixos[1] .

A construción do encoro supuxo anegar case 2.000 hectáreas de terreo fértil, ademais da desaparición do Castro Candaz e da vila de Portomarín, que se reedificou preto da súa antiga localización. Outros lugares habitados desapareceron tamén baixo as augas do encoro, como Mourulle, Pincelo, Abeledo ou Portomeñe.

  1. Bugallal, Isabel (15 de setembro de 2013). "La curva de Chano Yordi". La Opinión da Coruña. 

Galería de imaxes

editar

Véxase tamén

editar

Bibliografía

editar

Ligazóns externas

editar
  NODES
os 24
todo 1