Estribo

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Estribo (homónimos).

Os estribos son pezas de formas diversas que permiten que o xinete dun cabalo introduza os pés nelas para afianzarse mentres cabalga. Fixados á sela, permiten unha maior seguridade e comodidade, tanto para o cabalo como para o xinete, que pode así controlar mellor a súa montura.

Estribo moderno empregado en carreiras de enduro ecuestre

Tamén se atopan noutros vehículos, como nos vagóns ou nas motocicletas; nestas empréganse para apoiar os pés. O estribo esquerdo do piloto está por detrás da panca de cambios e o dereito detrás do pedal de freo (freo da roda traseira). Os estribos do pasaxeiro sitúanse nunha posición cómoda para este, aos lados da roda traseira.

Historia

Imaxe dunha divindade cuxana empregando un estribo primitivo (arredor do ano 150)

Os primeiros protoestribos, consistentes nunha corda que unía a sela coa deda gorda do xinete, apareceron na India entre os séculos II e I a.C. De alí pasaron á China arredor do ano 300, onde, debido ao clima máis frío, comezaron a atarse arredor do pé calzado e non só sobre o dedo. Posteriormente, os chineses comezaron a fabricar estribos metálicos, de bronce ou ferro fundido. Dende a China, o uso do estribo estendeuse aos nómades turco-mongois da Asia central a Corea e ao Xapón. Os hunos introducíronos en Persia no século IV e en Europa contra o século V, aínda que non hai noticias da súa adopción pola cabalaría imperial romana ata aproximadamente un século máis tarde, xa despois da caída do imperio de occidente. Á súa vez, os árabes tomárono dos persas e dos bizantinos.

Pola súa banda, os invasores xermanos do Imperio Romano adoptaron rapidamente o uso dos estribos. Isto mellorou a eficacia da súa cabalaría ata o punto de que foi unha das causas da derrota dos romanos na batalla de Adrianópole (378), e do ocaso do modelo clásico da lexión romana, provocando unha crise militar sen precedentes. O estribo, que permitía ao xinete loitar con comodidade e maximizaba o impacto da carga, iniciara unha nova era en Europa, a da cabalería pesada, que dominou os campos de batalla medievais durante máis de mil anos.

Véxase tamén

Bibliografía

• Azzaroli, Augusto (1985). An Early History of Horsemanship. Massachusetts: Brill Academic Publishers. ISBN 90-04-07233-0. 
• Barua, Pradeep (2005). The State at War in South Asia. Nebraska: University of Nebraska Press. ISBN 0-8032-1344-1.
• Chamberlin, J. Edward (2007). Horse: How the Horse Has Shaped Civilizations. Moscova: Olma Media Group. ISBN 1-904955-36-3.
• Encyclopedia of Indian Archaeology (Volume 1). Edited by Amalananda Ghosh (1990). Massachusetts: Brill Academic Publishers. ISBN 90-04-09264-1.
• Graff, David A. (2002). Medieval Chinese Warfare, 300-900. Warfare and History. Londres: Routledge. ISBN 0415239559. 
• Lazaris, Stavros, "Considérations sur l’apparition de l’étrier : contribution à l’histoire du cheval dans l’Antiquité tardive", in: Les équidés dans le monde méditerranéen antique. Actes du colloque international organisé par l’École française d’Athènes, le Centre Camille Julian et l’UMR 5140 du CNRS (Athènes, 26-28 Novembre 2003), A. Gardeisen (ed.), Lattes, 2005, p. 275-288 [1]
• Woods, Michael & Woods, Mary B. (2000). Ancient Transportation: From Camels to Canals. Minnesota: 21st century Books. ISBN 0-8225-2993-9.

Ligazóns externas

• "The invention and influences of stirrup"
• "Saddle, Lance and Stirrup"
• "Treeless Saddles" Arquivado 12 de xuño de 2016 en Wayback Machine.
• "The History of Western Leather Spurs and Spur Straps, Cuffs, Chaps, Chinks and Saddles." Arquivado 09 de maio de 2008 en Wayback Machine.
• "History of the Saddle." Arquivado 18 de novembro de 2016 en Wayback Machine.