Federico Fellini

director e guionista de cine italiano. Gañador de catro Oscar ó mellor filme en lingua non inglesa e dun Oscar honorario pola súa traxectoria.

Federico Fellini, nado en Rimini o 20 de xaneiro de 1920 e finado en Roma o 31 de outubro de 1993, foi un director e guionista de cine italiano. Gañador de catro Óscar ó mellor filme en lingua non inglesa e dun Oscar Honorífico pola súa traxectoria.

Modelo:BiografíaFederico Fellini

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento20 de xaneiro de 1920 Editar o valor en Wikidata
Rimini, Italia Editar o valor en Wikidata
Morte31 de outubro de 1993 Editar o valor en Wikidata (73 anos)
Roma, Italia Editar o valor en Wikidata
Causa da morteinfarto agudo de miocardio Editar o valor en Wikidata
Lugar de sepulturaFellini tomb (en) Traducir Editar o valor en Wikidata
EducaciónUniversidade de Roma La Sapienza Editar o valor en Wikidata
Actividade
Lugar de traballo Roma Editar o valor en Wikidata
Ocupacióndirector de cinema, escritor, realizador, artista de banda deseñada, guionista, escritor satírico, autor Editar o valor en Wikidata
Período de actividade1945 Editar o valor en Wikidata - 1992 Editar o valor en Wikidata
Membro de
Influencias
Participou en
24 de xuño de 1977Documenta 6 Editar o valor en Wikidata
Obra
Obras destacables
Familia
CónxuxeGiulietta Masina (1943–1993) Editar o valor en Wikidata
Premios

Descrito pola fonteGrande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Феллини Федерико)
Obálky knih,
base de datos rexional da biblioteca da cidade de Olomouc >>>:Fellini, Federico, 1920-1993, Editar o valor en Wikidata
Sitio webfedericofellini.it Editar o valor en Wikidata
IMDB: nm0000019 Allocine: 59 Allmovie: p89547 TCM: 60684 IBDB: 10607
BNE: XX855667 Musicbrainz: 7b3fb3b1-464f-4b56-8e76-dd269c396e33 Discogs: 463623 WikiTree: Fellini-2 Find a Grave: 6014 Editar o valor en Wikidata

Durante case catro décadas -desde Lo sceicco bianco de 1952 a La voce della luna 1990- Fellini "retrata", en ducias de películas, un pequeno grupo de personaxes memorables. El autodenominouse "un artesán que non ten nada que dicir, pero que sabe como dicilo". Deixou obras inesquecibles, cheas de sátira pero empapadas dunha sutil melancolía, caracterizadas por un estilo onírico e visionario. Os títulos das súas películas máis famosas - La strada, Le notti di Cabiria, La dolce vita, e Amarcord- convertéronse en tópicos mencionados na lingua orixinal en todo o mundo.

Traxectoria

editar

Comezos

editar

Fellini naceu nunha familia de clase media en Rimini onde pasou a súa infancia, estudando primeiro nun colexio de monxas pasando logo a un público, as vacacións de verán pasábaas en Gambettola, de onde era orixinaria parte da súa familia. Gustáballe debuxar en 1937 apareceron publicadas unhas caricaturas súas nunha publicación local da Opera Nazionale Balilla en Rimini[1] que tiveron tanto éxito que cun amigo montou unha tenda de retratos na cidade. Viviu durante un breve período de tempo en Florencia antes de se asentar ano 1939 en Roma, cidade na que traballaría como xornalista, escritor e debuxante. A data clave na súa relación co cine foi no ano 1944, cando coñeceu ao director Roberto Rossellini, un dos máis importantes directores do neorrealismo italiano. Colaborou como guionista con Rosselini en Roma, cidade aberta (1945).

Actividade

editar

No 1951 estreouse como director codirixindo xunto con Alberto Lattuada, o filme Luces de variedades (1951), e en solitario co filme O xeque branco (1952). Gañou o seu primeiro premio co filme Os inútiles (1953) na Mostra de Venecia. Cos seus seguintes filmes, La Strada (1954) e As noites de Cabiria (1956), protagonizadas pola súa muller, Giulietta Masina, acadarían cadanseu Oscar de Hollywood ó mellor filme estranxeiro nos anos 1957 e 1958. O seu seguinte filme, La dolce vita (1960) foi un importante éxito comercial e o comezo da colaboración co actor Marcello Mastroianni, habitual nos seus filmes a partir de entón, o que lle permitiu desprenderse da súa herdanza neorrealista. Oito e medio (1963) marcou ó comezo da segunda etapa do cine de Fellini, marcado por unha exuberante fantasía e barroquismo, cun humor de trazos surrealistas. Giulietta dos espíritos (1965) orixinou certa polémica, que se repetiría noutros filmes como Roma (1972), sobre todo pola ironía coa que trata á sociedade italiana, especialmente á igrexa. Con Amarcord (1973), Fellini volveu á adolescencia do seu Rimini natal.

Últimos anos

editar

Os seus últimos traballos, entre os que destacan Ensaio de orquestra (1978), A cidade das mulleres (1980), E a nave vaise (1983), Ginger e Fred (1985) e Entrevista (1988), mostran o seu desgusto diante de certos aspectos do mundo moderno. En 1993 recibiu o seu quinto óscar ó conxunto da súa carreira.

Filmografía

editar

Como guionista

editar

Galería de imaxes

editar
 
Federico Fellini.

Anuncios de televisión

editar
  • 1984: Anuncio para Campari Soda.
  • 1984: Anuncio para Barilla pasta.
  • 1992: Tres anuncios para Banca di Roma.

Como director e guionista

editar

Premios

editar
Ano Categoría Película Resultado
1947 Mellor guión orixinal Roma, città aperta Candidato
1950 Mellor guión orixinal Paisà Candidato
1957 Mellor filme de lingua non inglesa La strada Gañador
1957 Mellor guión orixinal La strada Candidato
1958 Mellor filme de lingua non inglesa Le notti di Cabiria Gañador
1958 Mellor guión orixinal I vitelloni Candidato
1962 Mellor director La dolce vita Candidato
1962 Mellor guión orixinal La dolce vita Candidato
1964 Mellor director Fellini 8½ Candidato
1964 Mellor guión orixinal Fellini 8½ Candidato
1964 Mellor filme de lingua non inglesa Fellini 8½ Gañador
1971 Mellor guión orixinal Fellini Satyricon Candidato
1975 Mellor filme de lingua non inglesa Amarcord Gañador
1976 Mellor director Amarcord Candidato
1976 Mellor guión orixinal Amarcord Candidato
1977 Mellor guión adaptado O Casanova, de Federico Fellini Candidato
1993 Óscar Honorífico
Ano Categoría Película Resultado
1957 Palma de Ouro Le notti di Cabiria Candidato
1960 Palma de Ouro La dolce vita Gañador
1972 Gran Premio da técnica Roma Gañador
1987 Premio do 40 aniversario Intervista Gañador
Ano Categoría Película Resultado
1953 León de Prata I vitelloni Gañador
1954 León de Prata La strada Gañador
1955 León de Ouro Almas sen conciencia Gañador
1985 León de Ouro á unha carreira
  1. Tullio Kezich Federico Fellini (2007), páx. 12

Véxase tamén

editar
  NODES
Note 1
todo 3