Gonzalo Fernández de la Mora

Gonzalo Fernández de la Mora
Nome orixinal	Gonzalo Fernández de la Mora y Mon
Biografía
Nacemento	30 de abril de 1924 ; Barcelona, España
Morte	10 de febreiro de 2002 (77 anos); Madrid, España
Deputado no Congreso dos Deputados
	2 de xullo de 1977 – 2 de xaneiro de 1979 ; Lexislatura: Lexislatura Constituínte de España ; Circunscrición electoral: Pontevedra ; Electo en: Eleccións Xerais 1977 en España
Procurador en Cortes
	22 de maio de 1976 – 30 de xuño de 1977 ; ← Antonio Iturmendi ; Lexislatura: X lexislatura das Cortes franquistas
Procurador en Cortes
	8 de maio de 1970 – 12 de novembro de 1971 ; ← Federico Silva Muñoz ; Lexislatura: IX lexislatura das Cortes franquistas
Ministro de Obras Públicas
	13 de abril de 1970 – 4 de xaneiro de 1974 ; ← Federico Silva Muñoz – Antonio Valdés González-Roldán → ; Lexislatura: IX lexislatura das Cortes franquistas, X lexislatura das Cortes franquistas ; Gabinete ministerial: Government of Luis Carrero Blanco (en) , Twelfth Government of Spain during the Franco dictatorship (1969-1973) (en) ; Nomeado por: Francisco Franco
Datos persoais
Ideoloxía política	Franquismo, monarquismo e ultraconservadorismo
Educación	Universidade Complutense de Madrid
Actividade
Lugar de traballo	Madrid
Ocupación	político, diplomático, Intelectual
Partido político	Alianza Popular
Membro de	Real Academia de Ciencias Morais e Políticas ; Privy Council of the Count of Barcelona (en)
Interesado en	Historia contemporánea de España
Premios
	(1980) Premio de xornalismo Julio Camba; (1974) Gran Cruz da Orde de Carlos lll; (1973) Gran Cruz do Mérito Militar con distintivo branco; (1972) Gran Cruz de la Orden Civil de Sanidad; (1972) Gran Cruz da Orde de Isabel a Católica; (1970) Gran Cruz da Orde do Mérito Civil; (1969) Gran Cruz de Afonso X o Sabio; premio Mariano de Cavia ;

Gonzalo Fernández de la Mora y Mon, nado en Barcelona o 30 de abril de 1924 e finado en Madrid o 10 de febreiro de 2002, foi un político e ensaísta español.

Traxectoria

Cando tiña dous anos a súa familia trasladouse a Madrid e durante un tempo viviu en Galicia (Mondariz, Guitiriz e Vigo), de volta a Madrid estudou filosofía e letras e dereito, e en 1946 entrou na Escola Diplomática e alí entrou en contacto con grupos monárquicos liberais. Membro do Consello Privado de Xoán de Borbón dende 1959. Progresivamente foise achegando ao círculo de poder franquista e foi nomeado subsecretario no Ministerio de Asuntos Exteriores e entre 1970 e 1974 foi ministro de obras públicas. Na transición fundou a Unión Nacional Española que foi un dos partidos que formou Alianza Popular que tiña a Fernández de la Mora como vicepresidente. Deputado por Pontevedra nas primeiras eleccións a Cortes (1977). Conselleiro da Xunta preautonómica. En 1977 deixou AP e a dirección da UNE cando deron o seu apoio á Constitución de 1978. En 1979 foi un dos fundadores do partido Derecha Democrática Española

Véxase tamén

Outros artigos

Lista de deputados galegos no Congreso desde a Transición