Gran Premio da Arxentina de 1975
O Gran Premio da Arxentina de 1975 foi unha carreira de automobilismo de Fórmula 1, celebrada o 12 de xaneiro de 1975 no Autódromo Oscar Alfredo Gálvez de Buenos Aires. Foi a primeira carreira da tempada de 1975, e o duodécimo Gran Premio da Arxentina e a segunda, que se celebrou na versión largada do circuíto de seis quilómetros ao redor do lago que se atopa ao nordeste do circuíto.
| Nome oficial | XII Argentine Grand Prix  |
|---|---|
| Tipo | Gran Premio da Arxentina |
| Deporte | automobilismo |
| Parte de | Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1975 |
| Distancia do evento | 53 |
| Localización e Datas | |
| Localización | Autódromo Oscar Alfredo Gálvez (Buenos Aires) 34°41′39″S 58°27′34″O / -34.694272222222, -58.459347222222 |
| País | Arxentina |
| Data | 12 de xaneiro de 1975 |
| Competición | |
| Primeiro posto | Emerson Fittipaldi |
| Pole position | Jean-Pierre Jarier |
| Volta máis rápida | James Hunt |
A carreira foi gañada por segunda vez polo piloto brasileiro Emerson Fittipaldi pilotando un McLaren M23 cunha vantaxe de seis segundos sobre James Hunt no seu Hesketh 308. Carlos Reutemann obtivo o seu mellor resultado ata ese momento na súa carreira de casa, terminando terceiro no seu Brabham BT44B.
Resumo da carreira
editarA pretempada foi bastante tranquila, Jochen Mass substituíra a Denny Hulme en McLaren, John Watson uniuse a Surtees e Mike Wilds, Rolf Stommelen e Jacques Laffite confirmáronse en BRM, Hill e Williams respectivamente.
March anunciara a súa retirada, pero logo nunha inesperada decisión confirmou a súa participación en 1975 con Vittorio Brambilla e a muller piloto Lella Lombardi.
Ronnie Peterson tivo problemas contractuais, ao parecer descontento con Lotus e houbo dúbidas ata o inicio do Gran Premio si estaría pilotando para eles ou para Shadow.
Jean-Pierre Jarier demostrou a eficacia dos Shadow, facendo a volta máis rápida do circuíto, unha media de 196 km/h para gañar a súa primeira pole por diante de Carlos Pace e Carlos Reutemann.
Pero todo foi en balde. Na volta de quecemento, rompeulle un piñón da coroa dentada, e non puido saír. O heroe local Reutemann tomou o liderado diante de Pace. James Hunt pilotaba o novo Hesketh coa nova suspensión de caucho subiu do sexto ata o terceiro lugar, loitando con Niki Lauda. Jochen Mass e Jody Scheckter engancháronse e tiveron que parar en boxes. Mentres tanto, John Watson perdeu terreo debido a un problema coa bomba de gasolina e foi descualificado logo de intentar reparalo na pista.
Wilson Fittipaldi estrelouse na volta 13, o coche incendiouse e tivo que saír o camión de bombeiros. Hunt pasara Lauda e foi a captúra dos dous Brabhams. Pace tomou a dianteira na volta 15, pero ó pasar por riba da escuma usada para apagar o coche de Wilson fixo un trompo e caeu ao oitavo lugar. Reutemann tomou o liderado,seguido por Hunt, Lauda e Emerson Fittipaldi. Na volta 23 o brasileiro foi capaz, tras unha serie de intentos infrutuosos, de pasar ao piloto de Ferrari. O líder da carreira Carlos Reutemann, con problemas nos pneumáticos, foi pasado na volta 25 por Hunt, e na seguinte volta, tamén por Fittipaldi. O brasileiro acadou o liderado da carreira na volta 35 que aguantou ata o final da carreira. James Hunt consolouse coa volta rápida, a primeira e única na historia de Hesketh.
Clasificación
editar| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Voltas | Tempo/Retirada | Grella | Puntos |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 1 |  Emerson Fittipaldi
|
McLaren-Ford | 53 | 1:39:26.29 | 5 | 9 |
| 2 | 24 |  James Hunt
|
Hesketh-Ford | 53 | + 5.91 | 6 | 6 |
| 3 | 7 |  Carlos Reutemann
|
Brabham-Ford | 53 | + 17.06 | 3 | 4 |
| 4 | 11 |  Clay Regazzoni
|
Ferrari | 53 | + 35.79 | 7 | 3 |
| 5 | 4 |  Patrick Depailler
|
Tyrrell-Ford | 53 | + 54.25 | 8 | 2 |
| 6 | 12 |  Niki Lauda
|
Ferrari | 53 | + 1:19.65 | 4 | 1 |
| 7 | 28 |  Mark Donohue
|
Penske-Ford | 52 | + 1 volta | 16 | |
| 8 | 6 |  Jacky Ickx
|
Lotus-Ford | 52 | + 1 volta | 18 | |
| 9 | 9 |  Vittorio Brambilla
|
March-Ford | 52 | + 1 volta | 12 | |
| 10 | 22 | Graham Hill
|
Lola-Ford | 52 | + 1 volta | 21 | |
| 11 | 3 |  Jody Scheckter
|
Tyrrell-Ford | 52 | + 1 volta | 9 | |
| 12 | 16 | Tom Pryce
|
Shadow-Ford | 51 | Transmisión | 14 | |
| 13 | 23 |  Rolf Stommelen
|
Lola-Ford | 51 | + 2 voltas | 19 | |
| 14 | 2 | Jochen Mass
|
McLaren-Ford | 50 | + 3 voltas | 13 | |
| Ret | 8 | Carlos Pace
|
Brabham-Ford | 46 | Motor | 2 | |
| NC | 20 | Arturo Merzario
|
Williams-Ford | 44 | Non clasificado | 20 | |
| Ret | 27 | Mario Andretti
|
Parnelli-Ford | 27 | Transmisión | 10 | |
| Ret | 14 | Mike Wilds
|
BRM | 24 | Motor | 22 | |
| Ret | 5 |  Ronnie Peterson
|
Lotus-Ford | 15 | Motor | 11 | |
| Ret | 21 | Jacques Laffite
|
Williams-Ford | 15 | Caixa de cambios | 17 | |
| Ret | 30 | Wilson Fittipaldi
|
Fittipaldi-Ford | 12 | Accidente | 23 | |
| DSC | 18 | John Watson
|
Surtees-Ford | 6 | Descualificado | 15 | |
| NTS | 17 | Jean-Pierre Jarier
|
Shadow-Ford | 0 | Transmisión | 1 |
Posicións logo da carreira
editar
|
|
- Nota: Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.
| Carreira anterior: Gran Premio dos Estados Unidos de 1974 |
Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1975 |
Carreira seguinte: Gran Premio do Brasil de 1975 |
| Carreira anterior: Gran Premio da Arxentina de 1974 |
Gran Premio da Arxentina | Carreira seguinte: Gran Premio da Arxentina de 1977 |
Notas
editarVéxase tamén
editarLigazóns externas
editar| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Gran Premio da Arxentina de 1975 |
A menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tómanse de "The Official Formula 1 website". Arquivado dende o orixinal o 11 de xuño de 2014. Consultado o 2007-06-15.